ดูกรงกรรมแล้ว  รู้สึกติดใจบทพิไล ชอบรายละเอียดการแสดงถึงการใช้สมอง  วางแผน ทึ่งกับสีหน้า แววตา  การใช้ความคิดในหลายๆฉากที่คนอื่นพูดคุยกันอยู่   แต่พิไลไม่พูดกล้องจับมาคนดูก็จะรู้ว่าคิดอะไรอยู่...

  อย่างเมื่อคืนตอนที่มาลามาที่ร้าน  ย้อยเองยังงงๆ จนต้องเรียกเรณูไปปรึกษาในครัว  พิไลนั่งประมวลความคิดอยู่ครู่เดียว  เรณูยังไม่ทันได้พูดอะไรกับย้อยเลย  พิไลก็เปิดเกมกับมาลาก่อนเลย เหมือนจะปกป้องย้อย
แต่ก็มีแผนลึกๆ  ตัดไฟแต่ต้นล้ม  นำมาสู่ความบรรลัยจริงๆ...

    เรื่องนี้น้องแสดงได้ถึงจริงๆ เป็นรองอาม้าย้อย กับนังเรณูเท่านั้น  ตัวพิไลแม้จะน่าตบยังไง  ดูลึกๆยังมีความน่าเอ็นดู  น่าเห็นใจอยู่บ้างเวลาโดนเรณูยั่ว  แม้บทนี้จะดำมืดในความโลภ ความเห็นแก่ตัว  แต่ก็เกลียดนางไม่ลง...