เหนื่อยไหมแม่ย้อย...
ผมดูกรงกรรมตอนล่าสุดแล้วน้ำตามันไหลออกมาเอง จะด้วยอะไรก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่มีความรู้สึกว่าเราร่วมเดินทางไปกับตัวละครอย่างอีย้อยจนรู้สึกผูกพันธ์ และเหนื่อยไปกับย้อยเหลือเกิน ผู้หญิงที่พยายามคิดแทนลูกๆ ผู้หญิงที่คาดหวังกะเกณฑ์และบงการชีวิตลูกชายทั้งสี่คน ด้วยหวังจะให้ลูกมีชีวิตที่ดีที่สุด แต่ชีวิตลูกๆเกือบพังพินาศทุกคน ไม่ว่าจะเป็นอาใช้ ลูกชายคนโตที่หวังฝากผีฝากไข้ แต่ไปคว้าเอาผู้หญิงหากินอย่างเรณูมาทำเมีย เป็นผู้หญิงที่มีอาชีพที่ต่ำต้อยที่สุด แต่แม่ย้อยกลับอยากฝากผีฝากไข้ที่สุด แม้อาใช้จะได้คุณหนูไฮโซมาเป็นเมียตอนหลัง แต่แม่ย้อยก็รู้แล้วว่าลูกสะใภ้ครอบครัวดี การศึกษาดี ฐานะดี มันไม่ได้ช่วยให้ครอบครัวมีความสุขเลย อย่างพิไล เมียอาตง ที่แม่ย้อยประเคนให้แต่งงานกัน สุดท้ายก็ทำครอบครัวเกือบพินาศ หรือแม้แต่อาซา ลูกชายที่ว่านอนสอนง่ายจิตใจดี แต่ก็ตามใจม้า จนไปได้ผู้หญิงที่มีลูกมีผัวแล้วอย่างเพียงเพ็ญ แต่โชคดีที่อาซาเป็นคนมีสติมองโลกในแง่ดีและปล่อยวาง อาซาเลยดูเหมือนเป็นลูกแม่ย้อยที่น่าจะมีความสุขที่สุด แม้จันตาจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เพียบพร้อมนัก ส่วนอาสี่ก็จบชีวิตลงก่อนวัยอันควร
.
สิ่งที่แม่ย้อยเจอมันหนักหนามาก หนักมากเกินกว่ามนุษย์คนนึงจะทนได้ ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงต้องเจอแบบแม่ย้อยผมจะทนได้ไหม เมื่อวานนี้ผมตื่นตาตื่นใจกับการแสดงของพิไลมาก กับไดอะล็อกที่ยาว และอารมณ์ที่แสนจะสวิง ก็ต้องยกนิ้วเลยว่า แพร์ พิชชาภา คือนักแสดงอีกคนหนึ่งที่น่าจดจำที่สุดในละครกรงกรรม เรียกว่าแจ้งเกิดกันเลย แม้แพร์จะแสดงละครมานาน แต่กรงกรรมนี่แหละละครแจ้งเกิดของเธอจริงๆ รางวัลไม่สำคัญแล้ว สำคัญคือชนะใจคนทั่วบ้านทั่วเมือง ไม่มีใครไม่พูดถึงพิไล ดีใจกับแพร์ด้วย มาไกลจริงๆ
.
แม่ย้อยคือจุดสะเทือนใจที่สุดของละครเมื่อคืนนี้ใหม่ เจริญปุระ อาจจะไม่มีบทระเบิดอารมณ์มากนัก เพราะผมคิดว่า แม่ย้อยผ่านจุดปะทุ ผ่านจุดระเบิดมาแล้ว สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากตัวละครคือการพัฒนาการของตัวละครอย่างแม่ย้อยที่เริ่มรู้จักปล่อยวาง รู้จักวางเฉย และรู้จักปลง หลายๆตอนเรารู้นะว่าแม่ย้อยขมขื่น หน้าชื่นอกตรม เธอไม่ระเบิดอารมณ์ใส่ใคร แม่ย้อยกลืนมันลงไป แล้วมารำพึงรำพันหน้ารูปเฮีย มันเจ็บลึก มันทำให้เราสะเทือนใจ จนอดที่จะร้องไห้ไปกับแม่ย้อยไม่ได้
ใหม่เจริญปุระ สวมบทเป็นแม่ย้อยชนิดที่เรียกว่านี่คือตำนานของการแสดงที่ดียอดเยี่ยมที่สุดนับแต่เคยดูมาในนักแสดงของไทยเลยก็ว่าได้ ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าจะรีเมคเป็นเวอร์ชั่นอื่นๆ จะมีใครทำได้แบบพี่ใหม่ เจริญปุระ ผมว่ายากมาก
กรงกรรม อาจจะดูเหมือนละครตลาดแตก ด่ากันแรงๆ แต่ความเป็นจริง ละครสอนเราเยอะมากนะครับ ทั้งการแสดงความกตัญญูกับพ่อแม่ ไปจนถึงการรู้จักการใช้ชีวิตอย่างฉลาดและมีความสุข สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำให้เรามีความสุขที่สุดคือ สติ การระลึกการรู้ตื่นรู้ตัวตลอดเวลา และที่สำคัญที่สุดคือการวางเฉย และการปล่อยวาง คนที่ไม่คิดอยากได้ ไม่คิดริษยาใคร คือคนที่มีความสุขที่สุดจริงๆ อาซาไม่ใช่ตัวละครโลกสวย แต่อาซาคือแบบอย่างของคนทำดี คิดดี พูดดี ที่มีความสุขที่สุด
คืนนี้เรามาบอกลา อีย้อย ด้วยกันนะครับ..
ปล.ขอคารวะพี่ใหม่ในบทแม่ย้อย รักพี่ใหม่ พี่ใหม่เกืดมาเพื่อสิ่งนี้
"เหนื่อยไหมแม่ย้อย"...by อวยไส้แตกแหกไส้ฉีก
เหนื่อยไหมแม่ย้อย...
ผมดูกรงกรรมตอนล่าสุดแล้วน้ำตามันไหลออกมาเอง จะด้วยอะไรก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่มีความรู้สึกว่าเราร่วมเดินทางไปกับตัวละครอย่างอีย้อยจนรู้สึกผูกพันธ์ และเหนื่อยไปกับย้อยเหลือเกิน ผู้หญิงที่พยายามคิดแทนลูกๆ ผู้หญิงที่คาดหวังกะเกณฑ์และบงการชีวิตลูกชายทั้งสี่คน ด้วยหวังจะให้ลูกมีชีวิตที่ดีที่สุด แต่ชีวิตลูกๆเกือบพังพินาศทุกคน ไม่ว่าจะเป็นอาใช้ ลูกชายคนโตที่หวังฝากผีฝากไข้ แต่ไปคว้าเอาผู้หญิงหากินอย่างเรณูมาทำเมีย เป็นผู้หญิงที่มีอาชีพที่ต่ำต้อยที่สุด แต่แม่ย้อยกลับอยากฝากผีฝากไข้ที่สุด แม้อาใช้จะได้คุณหนูไฮโซมาเป็นเมียตอนหลัง แต่แม่ย้อยก็รู้แล้วว่าลูกสะใภ้ครอบครัวดี การศึกษาดี ฐานะดี มันไม่ได้ช่วยให้ครอบครัวมีความสุขเลย อย่างพิไล เมียอาตง ที่แม่ย้อยประเคนให้แต่งงานกัน สุดท้ายก็ทำครอบครัวเกือบพินาศ หรือแม้แต่อาซา ลูกชายที่ว่านอนสอนง่ายจิตใจดี แต่ก็ตามใจม้า จนไปได้ผู้หญิงที่มีลูกมีผัวแล้วอย่างเพียงเพ็ญ แต่โชคดีที่อาซาเป็นคนมีสติมองโลกในแง่ดีและปล่อยวาง อาซาเลยดูเหมือนเป็นลูกแม่ย้อยที่น่าจะมีความสุขที่สุด แม้จันตาจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เพียบพร้อมนัก ส่วนอาสี่ก็จบชีวิตลงก่อนวัยอันควร
.
สิ่งที่แม่ย้อยเจอมันหนักหนามาก หนักมากเกินกว่ามนุษย์คนนึงจะทนได้ ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงต้องเจอแบบแม่ย้อยผมจะทนได้ไหม เมื่อวานนี้ผมตื่นตาตื่นใจกับการแสดงของพิไลมาก กับไดอะล็อกที่ยาว และอารมณ์ที่แสนจะสวิง ก็ต้องยกนิ้วเลยว่า แพร์ พิชชาภา คือนักแสดงอีกคนหนึ่งที่น่าจดจำที่สุดในละครกรงกรรม เรียกว่าแจ้งเกิดกันเลย แม้แพร์จะแสดงละครมานาน แต่กรงกรรมนี่แหละละครแจ้งเกิดของเธอจริงๆ รางวัลไม่สำคัญแล้ว สำคัญคือชนะใจคนทั่วบ้านทั่วเมือง ไม่มีใครไม่พูดถึงพิไล ดีใจกับแพร์ด้วย มาไกลจริงๆ
.
แม่ย้อยคือจุดสะเทือนใจที่สุดของละครเมื่อคืนนี้ใหม่ เจริญปุระ อาจจะไม่มีบทระเบิดอารมณ์มากนัก เพราะผมคิดว่า แม่ย้อยผ่านจุดปะทุ ผ่านจุดระเบิดมาแล้ว สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากตัวละครคือการพัฒนาการของตัวละครอย่างแม่ย้อยที่เริ่มรู้จักปล่อยวาง รู้จักวางเฉย และรู้จักปลง หลายๆตอนเรารู้นะว่าแม่ย้อยขมขื่น หน้าชื่นอกตรม เธอไม่ระเบิดอารมณ์ใส่ใคร แม่ย้อยกลืนมันลงไป แล้วมารำพึงรำพันหน้ารูปเฮีย มันเจ็บลึก มันทำให้เราสะเทือนใจ จนอดที่จะร้องไห้ไปกับแม่ย้อยไม่ได้
ใหม่เจริญปุระ สวมบทเป็นแม่ย้อยชนิดที่เรียกว่านี่คือตำนานของการแสดงที่ดียอดเยี่ยมที่สุดนับแต่เคยดูมาในนักแสดงของไทยเลยก็ว่าได้ ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าจะรีเมคเป็นเวอร์ชั่นอื่นๆ จะมีใครทำได้แบบพี่ใหม่ เจริญปุระ ผมว่ายากมาก
กรงกรรม อาจจะดูเหมือนละครตลาดแตก ด่ากันแรงๆ แต่ความเป็นจริง ละครสอนเราเยอะมากนะครับ ทั้งการแสดงความกตัญญูกับพ่อแม่ ไปจนถึงการรู้จักการใช้ชีวิตอย่างฉลาดและมีความสุข สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำให้เรามีความสุขที่สุดคือ สติ การระลึกการรู้ตื่นรู้ตัวตลอดเวลา และที่สำคัญที่สุดคือการวางเฉย และการปล่อยวาง คนที่ไม่คิดอยากได้ ไม่คิดริษยาใคร คือคนที่มีความสุขที่สุดจริงๆ อาซาไม่ใช่ตัวละครโลกสวย แต่อาซาคือแบบอย่างของคนทำดี คิดดี พูดดี ที่มีความสุขที่สุด
คืนนี้เรามาบอกลา อีย้อย ด้วยกันนะครับ..
ปล.ขอคารวะพี่ใหม่ในบทแม่ย้อย รักพี่ใหม่ พี่ใหม่เกืดมาเพื่อสิ่งนี้