เราเคยมีแฟนตอนเรียนมหาลัย พอเราจบ เราก็ไปค่ายกับเพื่อน ไปเจอคนที่หล่อกว่า ดีกว่า สมัยนั้น เราชอบตี๋ๆ แต่แฟนเราเป็นสไตล์ไทยๆ และ ก็รู้สึกว่าเขาอ่ะชอบมองเรา และเราก็คิดไปเองว่า คนนั้นเขามีใจให้
พอเรากลับมาจากค่าย เราก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยสนใจแฟนเรา ปลีกตัวออกห่าง และพยายามที่จะไปเจอคนนั้น แฟนเราก็ยังรักเราอยู่ พยายามโทรหา เข้าใกล้ เราก็เอาแต่ไปสนใจคนนั้น แล้วแฟนเราก็บอกว่า เราเปลี่ยนไปตั้งแต่เรากลับมาจากค่าย
จนสุดท้ายแฟนเราบอกเลิกเรา เขาบอก เขาเจอคนใหม่ที่ไม่มีอะไรที่เหนือกว่าเรา แต่น่ารัก ไม่โกหก และเคารพพ่อแม่มาก ซึ่งเราตอนนั้น นอกจากจะไม่ซื่อสัตย์ต่อคนรักแล้ว ยังเอาแต่ใจ เคยทำให้พ่อแม่ช้ำใจ หนักใจประจำด้วยค่ะ
ต่อมา ความจริงก็ปรากฎ ว่าคนนั้นเขาไม่ได้ชอบเรา เราคิดไปเอง มากกว่านั้น คือเราเสียเพื่อนด้วย เพราะเราทำดีกับเพื่อนคนนั้น โดยเฉพาะต่อหน้าเขา เพื่อให้เขาสนใจ และนอกจากนั้น เพื่อนคนนั้น ก็กระจายให้คนอื่นว่าเราบ้าผู้ชายอย่างนั้นอย่างนี้ จนเรามีแต่ข่าวเสียหาย
เราจะต้องผิดหวังกับความรักทั้งชีวิต รักผู้ชายผู้ชายก็เกลียด
ตอนนี้ไม่ได้เจอคนเหล่านั้นอีกแล้ว และหลายคนที่เขาไม่พอใจเราในเหตุการณ์นั้น ก็กลับมาเข้าใจเรา คืนดีกับเรา และเราก็ออกมาจากตรงนั่นได้แล้ว แต่เราก็หาไม่ได้อีกเลย ในขณะที่คนอื่นทะยอยแต่งงานกัน เราก็ต้องอยู่คนเดียวตลอดชีวิต
ตอนนี้เรา37แล้ว เราสำนึกผิดแล้ว กับผลกรรมที่เราเคยก่อ มันน่ากลัวมาก เราก็หน้าตาดี แต่กลายเป็นคนที่ไม่มีใครรักชอบเลย แม้นิสัยจะดีจะขึ้น เราก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมีคู่เลย
เราจะต้องทำยังไงคะ ถึงจะแก้กรรม หรือทำให้กรรมเบาบางลงได้ บาปเราหนานัก แต่ก็อยากจะมีคู่ มีความรักที่ดีเหมือนคนอื่นเขาค่ะ
ไปดูหมอดู เขาให้ทำบุญด้วยของที่ต้องใช้เป็นคู่ เช่น รองเท้า เทียนคู่ เชิงเทียนคู่ เราก็เอาของที่พระใช้ไปทำบุญ และเขาก็แนะให้เดินทาง ออกไปข้างนอกบ้าง อย่าเอาแต่อยู่แต่ที่ทำงาน หรือบ้าน
ขอบคุณค่ะ