เจ้าของกระทู้ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเจ้าของกระทู้เป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงพูดง่าย ๆ ให้เข้าใจก็คือเลสเบี้ยนนั่นเองค่าาา เนื้อหาทั้งหมดที่เราจะเล่าลงในกระทู้นี้คือเป็นประสบการณ์ที่เราพบเจอมานั่นเองค่ะแค่เราขอเล่าช่วง ม.2 แต่เราก็ต้องปูเรื่องย้อนไปช่วงม.1ก่อนเพราะไม่อย่างนั้นเดี๋ยวกลัวคนอ่านจะไม่เข้าใจค่ะ
ขอปูช่วงปฐมบทก่อน
สมัย ม.1/1 ช่วงเทอมแรกของการเข้ามาเรียนขั้นม.1ในชีวิตมัธยมต้นของเรา ตอนช่วงเวลาของม.1เทอม1 เรากับ B (ขอใช้นามสมมุติว่า B ) เรากับ B อยู่ในกลุ่มเพื่อนเดียวกันเลนทำให้เราสนิทกับ B ในระดับหนึ่ง ชอบคุยแชทกับ B บ่อยๆ เราชอบส่งอะไรไปให้ก็ไม่รู้อะไรของฉันวะเนี่ยย คือถือว่าสนิทกัน อะๆๆๆ ขอบอกก่อนว่าก่อนที่เราจะเกลียด B เราเคยสนิทกับ B ในระดับหนึ่งมาก่อนนะจ๊ะ
เรื่องมันเริ่มก็ตอนที่แบบเขามาเล่านั่นเกี่ยวกับ B นั่นบ้างนี่บ้างแต่เป็นเรื่องที่ชวนให้ไม่ชอบขี้หน้ากันนั่นแหละเราก็เริ่มคล้อยตามเริ่มรู้สึกไม่ชอบ B ตามคนอื่น ท้ายที่สุดเราเริ่มไม่ชอบ B ขึ้นมาทีละนิดละ (ขอพูดถึงตอนปัจจุบันที่มีต่อเรื่องนี้หน่อยละกันคือที่คนอื่นเอาเรื่องของ B มาเล่าให้เราฟังที่เป็นเรื่องชวนพากันไม่ชอบขี้หน้า B เราไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงเพราะสังคมในรั้วโรงเรียนย่อมมีคนหลายรูปแบบ มีคนเล่าปากต่อปากจนเรื่องที่ฟังมามันผิดเพี้ยนไปหมด เราไม่สามารถตัดสินใครได้จากคำพูดของผู้อื่นนอกจากเราจะดูที่การกระทำของเขาจริง ๆ เสียเอง อยู่กันกับเขาบ่อย ๆ จนมั่นใจจนรู้นิสัยแบะค่อยตัดสินใจว่าเขาเป็นแบบไหนที่แท้จริง คือตอนนั้นก็ยังเด็กมากด้วยแค่เด็กม.1 วุฒิภาวะก็ไม่มี ความคิดก็ยังเด็ก เลยตัดสินใจกันผิดพลาดได้บ่อย ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี คะนองตามประสาเด็ก ยังคิดได้ไม่มากพอควร พอเราโตขึ้นก็นำมาเป็นบทเรียนสอนชีวิตว่าเราไม่ควรกลับไปทำเพื่อซํ้ารอยอีกครั้งเพราะเราได้บทเรียรจากประสบการณ์ครั้งนั้นเป็นที่เรียบร้อย)
.
ตอนนั้นตอนที่เราอยู่ม.1/1คือเราเกลียดนางมาก เรื่องมันก็มีอยู่ว่าวันนั้นเข้ามาเรียนในห้องวิทย์และครูยังไม่ได้เข้ามาสอน มีเพื่อนคนหนึ่งมันทำปากกาเราตก
.
นอกระเบียงและคือเราโกรธ (โกรธด้วยเหตุผลแค่นี้อะนะรู้สึกว่าปัญญาอ่อนและไร้สาระมากคือเดินไปเก็บก็จบแล้วปะเราคือไอ้เราจะมาโมโหเพื่ออ!!!อีเรานี่ก็น้อออ) เพื่อนคนนั้นขอสมมุติชื่อละกันว่าA Aมันบอกว่าจะไปเก็บปากกาให้ และเราไม่ฟังมันไงเราก็เขวี้ยงสมุดเขวี้ยงไม้บรรทัดเขวี้ยงหนังสือเขวี้ยงลิควิค ( เฮ้อ. . .การยับยั้งชั่งใจการควบคุมอารมณ์วุฒิภาวะเป็น 0 คือเรื่องนี้ไอ้เราจะโมโหจนจะเป็นจะตายเพื่อ!!!! รับไม่ได้กับการกระทำของตัวเองเว้ย!!!!ไร้สาระปัญญาอ่อนมาก)
ประเด็นคือไม้บรรทัดมันไปโดนเพื่อนคนนั้นไง ขอแทนชื่อว่า B คือ B ก็บอกว่า
''เห้ยกูเจ็บนะเว้ย!!'' เราก็ตอบกลับไปว่า
''ก็กูไม่ได้ตั้งใจหนิก็มันไปโดนเองอะ!!''
B ก็ตอบกลับมาว่า “เล่นอะไรก็รู้จักระวังหน่อยดิวะกูไม่เล่นนะเว้ย!!'' B พูดแบบเริ่มโมโห เราก็ตอบกลับไปว่า
''ก็กูบอกว่ากูไม่ได้ตั้งใจไงอีห่านี่ '' แล้ว B ก็ตอบกลับมาว่า ''เล่นอะไรไม่รู้จักคิด
ก็รู้ว่ากูไม่เล่น'' ครั้งนี้เราโมโหมากคือเราไม่ได้ตั้งใจแล้วมันไปโดนเองมันก็ไม่ฟังไงคือเราตอนนั้นเป็นคนโมโหง่ายมาก+หงุดหงิดง่ายเข้าไปอีกมันเลยเป็นการเอาน้ำมันไปราดบนกองไฟดี ๆ นี่เองหลังจากนั้นเรากับ B ก็ทะเลาะกัน จนเราเกลียด B หมั่นไส้เธอมาก อนากหยุมหัวสุด ๆ เกลียดแบบสุดๆถึงขั้นเคยมีครั้งนึงนะที่เรากับเพื่อนอีก2คนปลอมเป็นคนอื่น B แล้วไปด่า B คือแบบเกลียดเธอคนนี้มากกก ก.ล้านตัว (เพราะเกลียด B นั่นแหละที่เกลียด B ที่สุดก็คือเรา)
.
พอ B รู้ว่าเรากับเพื่อนอีก 2 คนปลอมเป็นคนอื่นแล้วเพื่อนเราอีก2คนกับเราและสุดท้ายก็ทะเลาะกันอีกแล้วกับ B แต่คือเรื่องมันก็จบลงหลังจากนั้นเรากับ B ก็ได้มาไกล่เกลี่ยมาเคลียร์กันและคุยกันให้รู้เรื่อง เราก็เริ่มหายเกลียด B แล้วบ้าง
ตัดมาตอนขึ้นม.2เปิดเทอมมาวันแรกเราไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหนเพราะครูบอกว่าปีนี้ครูจะแยกห้องให้คนเก่งกับไม่เก่งมาอยู่ด้วยกันบังเอิญญญญญญไอ้เราดันได้อยู่ห้องกับ B จ้าาาาคืออยู่ห้อง3(ตอนนี้หายเกลียด B แล้วนะ)แล้ว B บอกว่าให้เรานั่งคู่กับ K แต่เรายังไงก็ได้อะนั่งคู่กับใครก็ได้แต่Kบอกว่าอยากนั่งคู่กับ M (K กับ M เคยอยู่ห้องเดียวกันเธอสองคนเลยอยากนั่งด้วยกัน)แล้ว K ก็บอกให้เราไปนั่งกับ B เราก็โอเคไม่มีปัญหาอะไร แล้วเราก็นั่งเรียนด้วยกันและหลังจากนั้นเรากับ B ก็เริ่มสนิทกันค่ะ อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น ไปทานข้าวตอนพักเที่ยงด้วยกัน
.
ตัดมาเทอม 2 เรากับ B ก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมแต่ B มักจะไปหาเพื่อนห้อง 1 ด้วยความที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกันและอยู่ห้องด้วยกันเราก็เฉยๆปล่อยไป Bไปอยู่กับเพื่อนห้อง 1 นั่นแหละเวลาพักเที่ยงหรือเวลาว่าง เราก็มักจะวาดรูป เล่นโทรศัพท์ อ่านมังงะอยู่เสมอเสมอ(เราก็มีกลุ่มเพื่อนนะแต่ไม่ค่อยได้ไปอยู่กับเพื่อนสักเท่าไหร่ คือพูดตรงๆปะสมัยม.1-ม.2เราเป็นคนที่เปลี่ยนกลุ่มเพื่อนบ่อยมาก ไปอยู่กับกลุ่มนั้นที ไปอยู่กับกลุ่มนี้ที ไปอยู่คนเดียวบ้างแหละ มีหมด555555 คือมันไม่ลงตัวซักอย่าง รู้สึกว่าตัวเองเข้ากับเขาไม่ได้บ้างล่ะ โอ้ยอะไรก็ไม่รู้ของเรา) อยู่ดีๆก็มีวันหนึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงเดือนมกราคมปี 2019 เป็นช่วงเปิดเรียนหลังแีใหม่ประมาณ 1 อาทิตย์กว่า ทีนี้คือ B ก็ทะเลาะกับเพื่อนห้อง1เราก็ไม่รู้ว่าสาเหตุที่พวกเธอทะเลาะกันคืออะไร(วันนั้นห้อง 1 ทุกคนได้ไปร่วมงานกีฬาที่โรวเรียนมัธยมอื่น) B ก็บอกมาว่า''วันนี้กูต้องไปกินข้าวกับละ''เราก็ตอบกลับไปว่า ''โอเค'' พอถึงเวลาเรากับBก็ไปนั่งทานข้าวกัน2คน ความรู้สึกของเราที่เริ่มชอบBตอนนั้นใจเรามันเริ่มสปาร์คขึ้นมาแบบบอกไม่ถูกเบยค่ะมันใจเต้นแปลกๆคือทั้งชีวิตไม่เคยคิดจะแอบชอบเพื่อนคนนี้เลยซักนิดแต่สุดท้ายเราก็ดันชอบBไปจนได้ ตกหลุมรักแบบเต็มเปา หลังจากนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาBก็ยังไม่ได้คืนดีกับเพื่อนห้อง1 B ก็เลยจะอยู่กับเราเป็นพิเศษช่วงเวลานั้นบอกได้คำเดียวว่าเรามีความสุขมาก ๆ มีความสุขที่สุดอยากให้อยู่กับเราแบบนี้ตลอด เพราะความรู้สึกชอบมันอยู่ตรงหัวใจเราแล้ว Bมักจะชอบนอนหนุนตักเรา ไม่ก็นอนซบไหล่ไม่ก็กอดเราเป็นบางครั้ง B จะชอบทำแบบนี้อยู่บ่อยๆ ไอ้เราก็เขินสิ๊~~~เขินมากด้วยเก็บอาการอยู่นิดหน่อย ช่วงตอนเย็นถ้าวันไหนมีคาบว่างเรากับBก็มักจะไปนอนอยู่บนห้องกัน 2 คน ไปนั่งคุยกันเพลินๆบลาๆๆๆเรามีความสุขมากมีความสุขยิ่งกว่าอะไรอีก จนถึงวันนั้นวันที่ไม่เราไม่คาดคิด เรากลัวจะเสียความสัมพันธ์นี้ไป ตอนนั้นBถามเราว่า ''ชอบกูหรอ?'' ใช่. . .เราอึ้งไปซักพักกับคำถามนี้ขืนเราบอกไปตรง ๆ ว่าเราชอบ B ความสัมพันธ์คงจบลงแน่ๆ แต่ก็นั่นแหละเพราะไม่อยากเสีย B เราตอบกลับไปว่า ''ไม่หนิไม่ได้ชอบแค่เพื่อนกันจะชอบทำไมวะ''
B ก็ตอบกลับมาว่า ''นั่นสิ ก็เราแค่เพื่อนกันเนาะ'' วันถัดไปและถัดไปเรื่อยๆเรากับ B ก็ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมคือเราติด B มากชอบ B มากและอยากให้ B อยู่กับเราตลอดไม่อยากให้ Bไปไหน อ่าาลืมบอก B ก็มีเพื่อนสนิทผู้ชายในห้องอยู่คนนึงพูดตรงๆบางทีเรารู้สึกหึง หึงแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่มีสิทธิ์หึงหรอกเพราะไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย เป็นแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น Friends Zone!!!
.
ตัดภาพมาวันเข้าค่าย ตอนเช้าที่เราไป รร.เราเดินเข้ามาในรร.เราก็เห็นBนั่งอยู่
เราก็เข้าไปถามBว่า ''มานานรึยัง'' Bก็ตอบว่า ''มานานแล้ว'' ตอนเช้าเรากับBก็อยู่ด้วยกันนะแต่หลังจากตอนครูเรียกเข้าแถวไปรวมตัวยุวลูกเสือเสร็จ เราก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดลำลองกับเพื่อนห้อง2(ซึ่งเป็นกลุ่มของเรา ณ ปัจจุบัน) หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดลำลองเสร็จเราก็กวาดตามองหา B อยู่ทั่ว เราก็เห็น B ไปนั่งทานข้าวกับเพื่อนห้อง 1 ที่พวกเธอเคยทะเลาะกันจนไม่คุยกันนานมากเราก็ไม่รู้ว่าไปคืนดีกันเมื่อไหร่ แต่ตอนนั้นเราก็คิดแค่ว่าคงคืนดีกันแล้วแน่นอน แต่ B ก็เรียกเรามาทานข้าวด้วยกันกับกลุ่มเพื่อนห้อง 1 นะ แต่เราไม่ได้ไปคือในใจ ณ เวลานั้นเราอยากอยู่กับ B มากกก
ไอ้ตอนนั้นเราคิดไว้แล้วแหละว่าคงมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันน้อย คงไม่ได้คุยกันบ่อย ๆ เออใช่แต่ตอนเข้าฐานตอนกลางคืนกลุ่มยุวกาชาดของเรากับกลุ่มยุวกาชาดของ B กลุ่มของพวกเราสองคนได้ไปด้วยกันแต่ไม่มีโอกาสคุยกันเลยยยยย เพราะ B จะคุยกับเพื่อนห้อง 1 ที่กลับไปคืนดีกันแล้วมากกว่า พอเข้าฐานตอนกลางคืนเสร็จแล้วเหล่าคณะครูก็เรียกพวกลูกเสือและยุวกาชาดมารวมตัวกันแล้วก็พากันมานั่งดูดาวมีพิธีกรมาพูดอะไรไม่รู้เยอะแยะแต่น่าเบื่อมาก ง่วงมากอยากนอน!!! สิ่งที่ทำให้เรากลับมาใจฟูและหายง่วงนั่นก็คือ B หนุนตักเราตามจ้าา กรี๊ดดดดด!!!! ไม่คิดไม่ฝันว่าจากที่ช่วงกลางวันแทบไม่ได้คุยกันจนนึกว่าวันนี้คงไม่มีความสุขศะแล้วแต่ความคิดนั้นก็หายไปทันทีเยยค่ะ คือเรายิ้มไม่หุบเลยและเราก็เขินมากกก>/////< แหมมม~นึกว่าจะไม่มานั่งกับเราแล้วซะอีก นะเธอเนี่ยยยแค่นี้ก็มีความสุขไปทั้งคืนแล้วเธอออออ
.
ตัดภาพมาวันปัจฉิมพี่ของม.3และพี่ม.6
เรากับ B ก็ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมตอนทำกิจกรรมแต่หลังจากทำกิจกรรมเสร็จ B ก็ไปหาเพื่อนห้อง 1 ที่กลับมาคืนดีกันแล้ว ตอนนั้นมีการแสดงของแต่ละชั้นปีบนเวที ณ หอประชุม B ก็มานั่งหลังเรา เราก็หันไปมอง B ตลอดหันไปหันมาหันไปอีกทีอ้าววว B หายไปไหนไม่รู้ ตอนนั้นเราคิดว่าสงสัยคงจะลงไปข้างล่างแล้วแต่ก่อนหน้านั้น B ก็ถามเรื่องของที่จะให้ B ก่อนวันที่ B จะลาออกจากโรงเรียนปัจจุบันนี้เพราะว่าเทอมหน้าตอนขึ้นม.3 B จะย้ายไปเรียนที่โรงเรียนอื่น B ถามว่า ''ของที่จะให้กูจะให้เมื่อไหร่หรอ'' เราก็ตอบกลับไปว่า ''ตอนสอบเสร็จวันสุดท้ายกูให้แน่นอน''
B ก็ถามเราต่อว่า ''ของจะเป็นอะไรหรอ'' เราตอบกลับไปว่า ''ไม่ต้องรู้หรอกมันเป็นความลับจ้ะ'' B ก็ตอบกลับมาว่า ''จ้าาา'' และ B ก็ยิ้มน่ารักๆให้
.
ตัดมาวันสอบวันสุดท้าย พี่ชายเรามาส่งเราถึงหน้า รร.แล้วเราเดินเข้าไปในรร.คนเดียว B ก็ขับรถมาในรร.พอดี B ถามเราว่า ''ซ้อนไปด้วยกันมั้ย'' เราก็บอกว่า ''ไปดิ'' เราก็เลยซ้อนรถ B จนไปถึงที่โรงรถ เรายิ้มเรามีความสุขมากเพราะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้เจอกับ B แล้วฝเพราะ B ต้องย้าย รร. ไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ตอนขึ้นม.3
.
ตัดภาพไปตอนสอบเสร็จ เราเตรียมดอกกุหลาบสวยๆที่เราตั้งใจซื้อมาให้พร้อมกับข้อความที่เขียนใส่ลงไปในกระดาษกับลูกอมที่ B ชอบ ตอน B ออกมาจากห้องเราก็ยื่นของทั้งสองอย่างให้B ตอนนั้น B ดีใจมาก B พูดว่า ''ขอบคุณค่าาา~” แล้ว B ก็เข้ากอดเราและหอมแก้มเราบอกได้คำเดียวว่าตอนนั้นเราเขินมากก>////< เขินแบบเขินโคตรๆ เขินสุดๆ เขินแบบใจเต้นแรงหยุดไม่อยู่ เขินจนทำอะไรไม่ถูก ก่อนเราจะลงไปจากอาคารเรียนเราขอกอด B ก่อนจากลาเพราะจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว B ก็ให้กอด แล้ว B ก็กอดกลับเราเหมือนกัน
เราก็เดินลงมาจากอาคารเรียน เรายิ้มไม่หุบเลยวันนั้น เป็นวันที่โชคดี Lucky Very Happy ที่สุดเลยยยยย~
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เคยได้ยินคำพูดอยู่หนึ่งว่า ''ถึงจะเกลียดมากแค่ไหนสุดท้ายก็รักอยู่ดี'' ปัจจุบันนี้ก็ยังชอบอยู่ เป็นโมเม้นท์กับคนแอบชอบที่ดีและมีความสุขแฮปปี้มาๆ ขอบคุณนะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้ของเราจบนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ กราบงามๆ><
จากที่เราเคยเกลียดเพื่อนคนนั้น จู่ๆก็กลายเป็นรักขึ้นมาซะงั้น(ญ-ญ)
ขอปูช่วงปฐมบทก่อน
สมัย ม.1/1 ช่วงเทอมแรกของการเข้ามาเรียนขั้นม.1ในชีวิตมัธยมต้นของเรา ตอนช่วงเวลาของม.1เทอม1 เรากับ B (ขอใช้นามสมมุติว่า B ) เรากับ B อยู่ในกลุ่มเพื่อนเดียวกันเลนทำให้เราสนิทกับ B ในระดับหนึ่ง ชอบคุยแชทกับ B บ่อยๆ เราชอบส่งอะไรไปให้ก็ไม่รู้อะไรของฉันวะเนี่ยย คือถือว่าสนิทกัน อะๆๆๆ ขอบอกก่อนว่าก่อนที่เราจะเกลียด B เราเคยสนิทกับ B ในระดับหนึ่งมาก่อนนะจ๊ะ
เรื่องมันเริ่มก็ตอนที่แบบเขามาเล่านั่นเกี่ยวกับ B นั่นบ้างนี่บ้างแต่เป็นเรื่องที่ชวนให้ไม่ชอบขี้หน้ากันนั่นแหละเราก็เริ่มคล้อยตามเริ่มรู้สึกไม่ชอบ B ตามคนอื่น ท้ายที่สุดเราเริ่มไม่ชอบ B ขึ้นมาทีละนิดละ (ขอพูดถึงตอนปัจจุบันที่มีต่อเรื่องนี้หน่อยละกันคือที่คนอื่นเอาเรื่องของ B มาเล่าให้เราฟังที่เป็นเรื่องชวนพากันไม่ชอบขี้หน้า B เราไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงเพราะสังคมในรั้วโรงเรียนย่อมมีคนหลายรูปแบบ มีคนเล่าปากต่อปากจนเรื่องที่ฟังมามันผิดเพี้ยนไปหมด เราไม่สามารถตัดสินใครได้จากคำพูดของผู้อื่นนอกจากเราจะดูที่การกระทำของเขาจริง ๆ เสียเอง อยู่กันกับเขาบ่อย ๆ จนมั่นใจจนรู้นิสัยแบะค่อยตัดสินใจว่าเขาเป็นแบบไหนที่แท้จริง คือตอนนั้นก็ยังเด็กมากด้วยแค่เด็กม.1 วุฒิภาวะก็ไม่มี ความคิดก็ยังเด็ก เลยตัดสินใจกันผิดพลาดได้บ่อย ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี คะนองตามประสาเด็ก ยังคิดได้ไม่มากพอควร พอเราโตขึ้นก็นำมาเป็นบทเรียนสอนชีวิตว่าเราไม่ควรกลับไปทำเพื่อซํ้ารอยอีกครั้งเพราะเราได้บทเรียรจากประสบการณ์ครั้งนั้นเป็นที่เรียบร้อย)
.
ตอนนั้นตอนที่เราอยู่ม.1/1คือเราเกลียดนางมาก เรื่องมันก็มีอยู่ว่าวันนั้นเข้ามาเรียนในห้องวิทย์และครูยังไม่ได้เข้ามาสอน มีเพื่อนคนหนึ่งมันทำปากกาเราตก
.
นอกระเบียงและคือเราโกรธ (โกรธด้วยเหตุผลแค่นี้อะนะรู้สึกว่าปัญญาอ่อนและไร้สาระมากคือเดินไปเก็บก็จบแล้วปะเราคือไอ้เราจะมาโมโหเพื่ออ!!!อีเรานี่ก็น้อออ) เพื่อนคนนั้นขอสมมุติชื่อละกันว่าA Aมันบอกว่าจะไปเก็บปากกาให้ และเราไม่ฟังมันไงเราก็เขวี้ยงสมุดเขวี้ยงไม้บรรทัดเขวี้ยงหนังสือเขวี้ยงลิควิค ( เฮ้อ. . .การยับยั้งชั่งใจการควบคุมอารมณ์วุฒิภาวะเป็น 0 คือเรื่องนี้ไอ้เราจะโมโหจนจะเป็นจะตายเพื่อ!!!! รับไม่ได้กับการกระทำของตัวเองเว้ย!!!!ไร้สาระปัญญาอ่อนมาก)
ประเด็นคือไม้บรรทัดมันไปโดนเพื่อนคนนั้นไง ขอแทนชื่อว่า B คือ B ก็บอกว่า
''เห้ยกูเจ็บนะเว้ย!!'' เราก็ตอบกลับไปว่า
''ก็กูไม่ได้ตั้งใจหนิก็มันไปโดนเองอะ!!''
B ก็ตอบกลับมาว่า “เล่นอะไรก็รู้จักระวังหน่อยดิวะกูไม่เล่นนะเว้ย!!'' B พูดแบบเริ่มโมโห เราก็ตอบกลับไปว่า
''ก็กูบอกว่ากูไม่ได้ตั้งใจไงอีห่านี่ '' แล้ว B ก็ตอบกลับมาว่า ''เล่นอะไรไม่รู้จักคิด
.
พอ B รู้ว่าเรากับเพื่อนอีก 2 คนปลอมเป็นคนอื่นแล้วเพื่อนเราอีก2คนกับเราและสุดท้ายก็ทะเลาะกันอีกแล้วกับ B แต่คือเรื่องมันก็จบลงหลังจากนั้นเรากับ B ก็ได้มาไกล่เกลี่ยมาเคลียร์กันและคุยกันให้รู้เรื่อง เราก็เริ่มหายเกลียด B แล้วบ้าง
ตัดมาตอนขึ้นม.2เปิดเทอมมาวันแรกเราไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหนเพราะครูบอกว่าปีนี้ครูจะแยกห้องให้คนเก่งกับไม่เก่งมาอยู่ด้วยกันบังเอิญญญญญญไอ้เราดันได้อยู่ห้องกับ B จ้าาาาคืออยู่ห้อง3(ตอนนี้หายเกลียด B แล้วนะ)แล้ว B บอกว่าให้เรานั่งคู่กับ K แต่เรายังไงก็ได้อะนั่งคู่กับใครก็ได้แต่Kบอกว่าอยากนั่งคู่กับ M (K กับ M เคยอยู่ห้องเดียวกันเธอสองคนเลยอยากนั่งด้วยกัน)แล้ว K ก็บอกให้เราไปนั่งกับ B เราก็โอเคไม่มีปัญหาอะไร แล้วเราก็นั่งเรียนด้วยกันและหลังจากนั้นเรากับ B ก็เริ่มสนิทกันค่ะ อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น ไปทานข้าวตอนพักเที่ยงด้วยกัน
.
ตัดมาเทอม 2 เรากับ B ก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมแต่ B มักจะไปหาเพื่อนห้อง 1 ด้วยความที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกันและอยู่ห้องด้วยกันเราก็เฉยๆปล่อยไป Bไปอยู่กับเพื่อนห้อง 1 นั่นแหละเวลาพักเที่ยงหรือเวลาว่าง เราก็มักจะวาดรูป เล่นโทรศัพท์ อ่านมังงะอยู่เสมอเสมอ(เราก็มีกลุ่มเพื่อนนะแต่ไม่ค่อยได้ไปอยู่กับเพื่อนสักเท่าไหร่ คือพูดตรงๆปะสมัยม.1-ม.2เราเป็นคนที่เปลี่ยนกลุ่มเพื่อนบ่อยมาก ไปอยู่กับกลุ่มนั้นที ไปอยู่กับกลุ่มนี้ที ไปอยู่คนเดียวบ้างแหละ มีหมด555555 คือมันไม่ลงตัวซักอย่าง รู้สึกว่าตัวเองเข้ากับเขาไม่ได้บ้างล่ะ โอ้ยอะไรก็ไม่รู้ของเรา) อยู่ดีๆก็มีวันหนึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงเดือนมกราคมปี 2019 เป็นช่วงเปิดเรียนหลังแีใหม่ประมาณ 1 อาทิตย์กว่า ทีนี้คือ B ก็ทะเลาะกับเพื่อนห้อง1เราก็ไม่รู้ว่าสาเหตุที่พวกเธอทะเลาะกันคืออะไร(วันนั้นห้อง 1 ทุกคนได้ไปร่วมงานกีฬาที่โรวเรียนมัธยมอื่น) B ก็บอกมาว่า''วันนี้กูต้องไปกินข้าวกับละ''เราก็ตอบกลับไปว่า ''โอเค'' พอถึงเวลาเรากับBก็ไปนั่งทานข้าวกัน2คน ความรู้สึกของเราที่เริ่มชอบBตอนนั้นใจเรามันเริ่มสปาร์คขึ้นมาแบบบอกไม่ถูกเบยค่ะมันใจเต้นแปลกๆคือทั้งชีวิตไม่เคยคิดจะแอบชอบเพื่อนคนนี้เลยซักนิดแต่สุดท้ายเราก็ดันชอบBไปจนได้ ตกหลุมรักแบบเต็มเปา หลังจากนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาBก็ยังไม่ได้คืนดีกับเพื่อนห้อง1 B ก็เลยจะอยู่กับเราเป็นพิเศษช่วงเวลานั้นบอกได้คำเดียวว่าเรามีความสุขมาก ๆ มีความสุขที่สุดอยากให้อยู่กับเราแบบนี้ตลอด เพราะความรู้สึกชอบมันอยู่ตรงหัวใจเราแล้ว Bมักจะชอบนอนหนุนตักเรา ไม่ก็นอนซบไหล่ไม่ก็กอดเราเป็นบางครั้ง B จะชอบทำแบบนี้อยู่บ่อยๆ ไอ้เราก็เขินสิ๊~~~เขินมากด้วยเก็บอาการอยู่นิดหน่อย ช่วงตอนเย็นถ้าวันไหนมีคาบว่างเรากับBก็มักจะไปนอนอยู่บนห้องกัน 2 คน ไปนั่งคุยกันเพลินๆบลาๆๆๆเรามีความสุขมากมีความสุขยิ่งกว่าอะไรอีก จนถึงวันนั้นวันที่ไม่เราไม่คาดคิด เรากลัวจะเสียความสัมพันธ์นี้ไป ตอนนั้นBถามเราว่า ''ชอบกูหรอ?'' ใช่. . .เราอึ้งไปซักพักกับคำถามนี้ขืนเราบอกไปตรง ๆ ว่าเราชอบ B ความสัมพันธ์คงจบลงแน่ๆ แต่ก็นั่นแหละเพราะไม่อยากเสีย B เราตอบกลับไปว่า ''ไม่หนิไม่ได้ชอบแค่เพื่อนกันจะชอบทำไมวะ''
B ก็ตอบกลับมาว่า ''นั่นสิ ก็เราแค่เพื่อนกันเนาะ'' วันถัดไปและถัดไปเรื่อยๆเรากับ B ก็ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมคือเราติด B มากชอบ B มากและอยากให้ B อยู่กับเราตลอดไม่อยากให้ Bไปไหน อ่าาลืมบอก B ก็มีเพื่อนสนิทผู้ชายในห้องอยู่คนนึงพูดตรงๆบางทีเรารู้สึกหึง หึงแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่มีสิทธิ์หึงหรอกเพราะไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย เป็นแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น Friends Zone!!!
.
ตัดภาพมาวันเข้าค่าย ตอนเช้าที่เราไป รร.เราเดินเข้ามาในรร.เราก็เห็นBนั่งอยู่
เราก็เข้าไปถามBว่า ''มานานรึยัง'' Bก็ตอบว่า ''มานานแล้ว'' ตอนเช้าเรากับBก็อยู่ด้วยกันนะแต่หลังจากตอนครูเรียกเข้าแถวไปรวมตัวยุวลูกเสือเสร็จ เราก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดลำลองกับเพื่อนห้อง2(ซึ่งเป็นกลุ่มของเรา ณ ปัจจุบัน) หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดลำลองเสร็จเราก็กวาดตามองหา B อยู่ทั่ว เราก็เห็น B ไปนั่งทานข้าวกับเพื่อนห้อง 1 ที่พวกเธอเคยทะเลาะกันจนไม่คุยกันนานมากเราก็ไม่รู้ว่าไปคืนดีกันเมื่อไหร่ แต่ตอนนั้นเราก็คิดแค่ว่าคงคืนดีกันแล้วแน่นอน แต่ B ก็เรียกเรามาทานข้าวด้วยกันกับกลุ่มเพื่อนห้อง 1 นะ แต่เราไม่ได้ไปคือในใจ ณ เวลานั้นเราอยากอยู่กับ B มากกก
ไอ้ตอนนั้นเราคิดไว้แล้วแหละว่าคงมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันน้อย คงไม่ได้คุยกันบ่อย ๆ เออใช่แต่ตอนเข้าฐานตอนกลางคืนกลุ่มยุวกาชาดของเรากับกลุ่มยุวกาชาดของ B กลุ่มของพวกเราสองคนได้ไปด้วยกันแต่ไม่มีโอกาสคุยกันเลยยยยย เพราะ B จะคุยกับเพื่อนห้อง 1 ที่กลับไปคืนดีกันแล้วมากกว่า พอเข้าฐานตอนกลางคืนเสร็จแล้วเหล่าคณะครูก็เรียกพวกลูกเสือและยุวกาชาดมารวมตัวกันแล้วก็พากันมานั่งดูดาวมีพิธีกรมาพูดอะไรไม่รู้เยอะแยะแต่น่าเบื่อมาก ง่วงมากอยากนอน!!! สิ่งที่ทำให้เรากลับมาใจฟูและหายง่วงนั่นก็คือ B หนุนตักเราตามจ้าา กรี๊ดดดดด!!!! ไม่คิดไม่ฝันว่าจากที่ช่วงกลางวันแทบไม่ได้คุยกันจนนึกว่าวันนี้คงไม่มีความสุขศะแล้วแต่ความคิดนั้นก็หายไปทันทีเยยค่ะ คือเรายิ้มไม่หุบเลยและเราก็เขินมากกก>/////< แหมมม~นึกว่าจะไม่มานั่งกับเราแล้วซะอีก นะเธอเนี่ยยยแค่นี้ก็มีความสุขไปทั้งคืนแล้วเธอออออ
.
ตัดภาพมาวันปัจฉิมพี่ของม.3และพี่ม.6
เรากับ B ก็ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมตอนทำกิจกรรมแต่หลังจากทำกิจกรรมเสร็จ B ก็ไปหาเพื่อนห้อง 1 ที่กลับมาคืนดีกันแล้ว ตอนนั้นมีการแสดงของแต่ละชั้นปีบนเวที ณ หอประชุม B ก็มานั่งหลังเรา เราก็หันไปมอง B ตลอดหันไปหันมาหันไปอีกทีอ้าววว B หายไปไหนไม่รู้ ตอนนั้นเราคิดว่าสงสัยคงจะลงไปข้างล่างแล้วแต่ก่อนหน้านั้น B ก็ถามเรื่องของที่จะให้ B ก่อนวันที่ B จะลาออกจากโรงเรียนปัจจุบันนี้เพราะว่าเทอมหน้าตอนขึ้นม.3 B จะย้ายไปเรียนที่โรงเรียนอื่น B ถามว่า ''ของที่จะให้กูจะให้เมื่อไหร่หรอ'' เราก็ตอบกลับไปว่า ''ตอนสอบเสร็จวันสุดท้ายกูให้แน่นอน''
B ก็ถามเราต่อว่า ''ของจะเป็นอะไรหรอ'' เราตอบกลับไปว่า ''ไม่ต้องรู้หรอกมันเป็นความลับจ้ะ'' B ก็ตอบกลับมาว่า ''จ้าาา'' และ B ก็ยิ้มน่ารักๆให้
.
ตัดมาวันสอบวันสุดท้าย พี่ชายเรามาส่งเราถึงหน้า รร.แล้วเราเดินเข้าไปในรร.คนเดียว B ก็ขับรถมาในรร.พอดี B ถามเราว่า ''ซ้อนไปด้วยกันมั้ย'' เราก็บอกว่า ''ไปดิ'' เราก็เลยซ้อนรถ B จนไปถึงที่โรงรถ เรายิ้มเรามีความสุขมากเพราะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้เจอกับ B แล้วฝเพราะ B ต้องย้าย รร. ไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ตอนขึ้นม.3
.
ตัดภาพไปตอนสอบเสร็จ เราเตรียมดอกกุหลาบสวยๆที่เราตั้งใจซื้อมาให้พร้อมกับข้อความที่เขียนใส่ลงไปในกระดาษกับลูกอมที่ B ชอบ ตอน B ออกมาจากห้องเราก็ยื่นของทั้งสองอย่างให้B ตอนนั้น B ดีใจมาก B พูดว่า ''ขอบคุณค่าาา~” แล้ว B ก็เข้ากอดเราและหอมแก้มเราบอกได้คำเดียวว่าตอนนั้นเราเขินมากก>////< เขินแบบเขินโคตรๆ เขินสุดๆ เขินแบบใจเต้นแรงหยุดไม่อยู่ เขินจนทำอะไรไม่ถูก ก่อนเราจะลงไปจากอาคารเรียนเราขอกอด B ก่อนจากลาเพราะจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว B ก็ให้กอด แล้ว B ก็กอดกลับเราเหมือนกัน
เราก็เดินลงมาจากอาคารเรียน เรายิ้มไม่หุบเลยวันนั้น เป็นวันที่โชคดี Lucky Very Happy ที่สุดเลยยยยย~
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เคยได้ยินคำพูดอยู่หนึ่งว่า ''ถึงจะเกลียดมากแค่ไหนสุดท้ายก็รักอยู่ดี'' ปัจจุบันนี้ก็ยังชอบอยู่ เป็นโมเม้นท์กับคนแอบชอบที่ดีและมีความสุขแฮปปี้มาๆ ขอบคุณนะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้ของเราจบนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ กราบงามๆ><