เราเป็นลูกคนเเรกของพ่อกับเเม่ เรามีน้องอีกสองคน
ญาติฝั่งเเม่เรามีเเต่คนสวยๆ หล่อๆ ทั้งพี่สาว เพื่อนผู้ชาย (ญาติที่อายุเท่าๆกัน) ส่วนฝั่งพ่อก็มีเเต่คนน่ารัก เหมือนฝั่งเเม่เลย ที่สำคัญ น้องเราทั้งสองคนสวยเหมือนกัน
มีเเต่เรา.. ทำไมหน้าตาไม่ดี เราเป็นคนไม่มีดั้ง รูจมูกก็ไม่เท่ากัน มองใกล้รูจมูกข้างที่ใหญ่กว่าดูบวม เป็นสิวอีก ผิวเเทน ไม่มีอะไรดีเลย ทั้งๆที่คนอื่นๆ หน้าใสกริ๊ง (เว้นน้องสาวคนกลางมีสิวตรงหน้าผาก เเต่เรานี่ทั้งหน้า)
เราเคยเเอบคิดนะพอหน้าตาของเราทุเรศ คนอื่นๆคงมองเป็นตัวอัปลักษณ์ของตระกูล เราเลยไม่ค่อยอยากทำความรู้จักกับใคร เคยอยากคุยกับ
พี่สาว(ญาติฝั่งเเม่) เเต่เหมือนพี่เค้าไม่อยากคุยกับเราเเบบ เราคุยตลกๆเค้าก็ขำเเบบเเห้งๆ เเต่ก็คุยกับคนอื่นๆได้หมด เเรกๆเราไม่คิดอะไรพอมาหลังๆ เราเริ่มคิด เราเริ่มรู้สึกเหมือนเป็นจุดด้อยของครอบครัว เราเป็นคนที่เรียนพอใช้ได้ เกรดไม่ได้เเย่ เเต่ก็ไม่ได้ดีมาก
เท่าที่เราอ่านมาบางคนถึงกับเลือกปฏิบัติเเต่ของเราไม่ถึงขนาดนั้น เรารู้ว่าเราคิดมาก เเต่ทำไงได้.. บางทีเราก็อิจฉาเพื่อนในห้องที่สวยมากๆๆๆ ต่างกับเรา
สรุปก็คือเราเก็บมากคิด คิดเอง เออเอง เเต่สิ่งที่เราคิดก็คงเป็นเรื่องจริง ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ ขอบคุณจริงๆ