สำหรับดิฉัน ดิฉันคิดว่า รูปร่าง เสียง กลิ่น รส ฯลฯ ที่น่าพอใจ ก็คือ รูป เสียง กลิ่น ฯลฯ ที่ดึงดูด เหมือนกับแม่เหล็กคู่ตรงข้าม และอารมณ์ที่ไม่ชอบใจ เป็นเหมือนแม่เหล็กขั้วเดียวกันเท่านั่นค่ะ

เพราะ สังเกตุได้ง่ายๆ ถ้าเราให้ของเล่นกับเด็ก จะเป็นวัตถุแบบไหนก็ตาม ถ้าเด็กชอบน้องเขาเห็นจะวิ่งมาเอาและเมื่อได้มาจะไม่ยอมปล่อยของชิ้นนั้น จะจับเล่น อมเล่น และถ้าเราไปแย่งเด็กจะงอแง 
(ผู้ใหญ่อย่างเราๆท่านๆ มักจะชอบเก็บความรู้สึกกันทำให้เห็นได้ไม่ชัดเท่าเด็กจริงไหมคะ)
ดังนั้นดิฉันจึงคิดว่า อาจมณ์ที่พอใจในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ก็น่าจะประมาณแม่เหล็กขั้วตรงข้ามกันเท่านั้น 
และอารมณ์ไม่ชอบใจก็คงประมาณแม่เหล็กขั้วเดียวกัน

หรือถ้าเราให้เด็กกินอาหารที่ไม่ชอบแต่มีประโยชน์อย่างพวกพืชผักนี่ถ้าเราให้กินแต่เขาไม่ชอบเขาก็จะเขี่ยเล่นบ้าง เอามาเล่นบ้าง แต่ไม่ยอมเอามากิน(เหมือนโฆษณานมเด็กที่บอกว่าลูกชอบอมข้าวแล้วให้กินนมนี่เสริมนั่นแหละค่ะ) ก็เลยคิดว่าไอ้อารมณ์ไม่พอใจนี่มันเหมือนกับแม่เหล็กขั้วเดียวกันเลยค่ะ

กล่าวคือ ความพอใจ สนใจ ฯลฯ สำหรับดิฉัน คือความดึงดูดเหมือนแม่เหล็กขั้วตรงข้ามกัน 
และความไม่พอใจก็คือแรงผลักเหมือนแม่เหล็กขั้วเดียวกันเท่านั้นค่ะ

หรือใครมีความเห็นอย่างไรที่แตกต่างก็ลองบอกมาได้ค่ะ เพราะความเห็นของคนนั้น ไม่มีใครผิด ถูกกันทั้งหมด เพียงแค่ถูกต้องกันคนละแง่เท่านั้นเองค่ะ

ขอบคุณที่ช่วยลงความเห็นค่ะ ^_^