เรื่องมีอยู่ว่าผมมีเพื่อนในมหาลัยอยู่3คน(รวมตัวผม) ผู้หญิง1ชาย1 เรื่องเกิดเมื่อต้นเดือน พผญ.อกหัก แล้วเศร้า ปกติเธอก็ไม่ค่อยทักหาผมเท่าไหร่ พอดีวันนั้นบ้านมีงาน เขาทักมาบอกเหงาชวนเราไปกินอะไรกิน เราโอเค เดี๋ยว4ทุ่มจะออกไปหา เพราะติดงาน เขาก็ตอบว่าโอเคเราก็รีบๆเตรียมงานจัดแจงงานเพราะจะทำบุญบ้านพรุ่งนี้ เตรียมอะไรเสร็จ ก็3ทุ่ม เราเลยออกไปหาเขา นัดกัน4ทุ่มงี้ เราเลยแวะเอาของไปเก็บที่หอก่อน(เรามีบ้านแต่ไม่ชอบอยู่เพราะไกลมหาลัยเลยออกมาเช่าหอ) พอ3ทุ่มครึ่งเราก็ทักไป ถึงแล้วนะไปเลยไม่ พผญ. ตอบเรา ขอโทษนะเราง่วงแล้วจะนอนล่ะ. เรายอมรับว่าน้อยใจนิดๆแต่ก็ไม่เป็นไร..เราก็บอกงั้นก็ฝันดีนะ.. เราโทรหาเพื่อนอีกส่งไปกินข้าวหน่อย เพราะยังไม่ได้กินอะไร เพื่อนอีกคนก็มารับไปกินข้าว พอกลับมาเลยขับรถผ่านทางหอพผญ.พอดี ปรากฏว่านางเดินออกมาจากหอพร้อมเพื่อนผู้หญิงอีกคน..เรามองไปสุดสายตาด้วยอารมณ์โมโห ไหนบอกว่านอนแล้ว ทำไม่ถึงออกมากับเพื่อนคนนี้ได้..จากวันไหน เราเจอหน้านางเราก็ยิ้มนะทักปกติ แต่ความรู้สึกเราไม่เหลือแล้ว เราทอดทิ้งนางไว้กับเพื่อนผุ้หญิงคนนั้น เราไม่ค่อยใส่ใจนางเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา..เราผิดไหม เราจะเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม ถึงเราจะคุยกับนางได้แต่ควรรู้สึกเรามันไม่โอเค แล้วฮ่ะ เราต้องทำยังไง..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ