เรามีคนคุยอยู่คนนึงค่ะ เรารู้จักกันมา7วันได้มั้ง (เราเรียนอยู่มหาลัยนะคะ)
ทุกครั้งที่เราคุยกัน ก็เหมือนกับเขาอยากมีอะไรด้วยนะคะแต่เราไม่ให้(แรกๆเราคุยกับเขาแก้เบื่อคะ เลยมองว่าเรื่องนี้มันขำๆ)
เหมือนตารางเวลาเขาค่อนข้างที่จะยุ่งค่ะ ว่างอีกทีก็5ทุ่มของทุกวัน ได้คุยบ้างประปราย เขาก็เหมือนมีใจนะคะแต่ก็กั๊กไว้อยู่
เราว่าจะเลิกคุยกับเขาแล้ว แต่เหมือนนึกสนุกอะคะก็เลยคุยต่อ

 ช่วงวันวาเลนไทน์ เราอยากมีฟิวแบบคุยกับแฟนเลย ขอเขาคบไปตอนกลางคืน เขาก็ดูไม่เชื่อค่ะ เราว่าจะลองรุกเขาดู มันเป็นเทศกาลพอดีก็คงจะไม่
แปลกอะไรถ้าเราจะรุกเขาดู  แต่ตอนเช้ายุ่งๆค่ะเลยไม่ได้คุยไรมาก หยอดอีกทีก็ตอนเย็นเลยค่ะ เรามีแพลนไว้ว่าจะเอาดอกไม้ไปให้เขามีทั้งสั่งไว้แล้วก็ไปเลือกเองด้วย ว่าจะเอาไปให้ตอนที่เค้าว่าง 

พอ5ทุ่มเหมือนเขาจะอยู่หอนะคะ เขาก็รู้แหละว่าเราจะเอาไปให้ก็ขอที่อยู่แล้ว โทรไปเขาก็ไม่รับค่ะ เราก็รอใต้หอนั้นแหละค่ะ(ค่อนข้างมืดและไม่ค่อยมีคนค่ะ) ผ่านไปครึ่งชม.เขาทักมาบอกว่าออกไปกินข้าว เราถึงได้กลับค่ะ เที่ยงคืนเขามาง้อค่ะแต่ร้องไห้แล้วค่ะ ไม่กล้าลงไป เลยบอกให้เขากลับ
สรุปดอกไม้ก็ไม่ได้ให้เขาค่ะ ตอนนี้ยังอยู่ในกระเป๋าอยู่เลย

(เจ็บอยู่ค่ะ ตอนที่จะเอาของไปให้แต่เขาออกไปข้างนอกไม่บอกเรา รอใต้หอเขา45นาทีเลยค่ะก็หนาวอยู่ กลับมาก็ไข้ขึ้นเลย)
เช้ามาอีกวันโทรไปถามเลยค่ะ ก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังบอกไปว่าอยากให้เขาใส่ใจเราบ้าง จะออกไปข้างนอกบอกกันก่อนก็ได้ เรารอใต้หอเขาอย่างนั้นโดยที่ไม่รู้อะไรเลย 
เขาตอบเรามาว่า เขาขอโทษค่ะ เขาไม่รู้ว่าเราจะรอเขา ไม่มีใครรุกเขาขนาดนี้ แล้วเขาก็บอกเราว่า แกรู้แล้วใช่ไหมเวลาของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน เขาออกไปกินข้าวก็ต้องใส่ใจคนข้างหน้า ไม่ได้จับโทรสับเลย
เราก็อือ แล้วก็วางสายไปค่ะ เหมือนเราอกหักเลยค่ะ น้ำตาย้อยเลย ซึมทั้งวัน

ตกดึกอยากทักไปคุยกับเขาอีกค่ะ เราควรทักไปดีไหมคะ หรือปล่อยให้มันจบแบบนี้ดี