เรื่องมีอยู่ว่าผมคบกับสาวประเภทสองอยู่คนหนึ่งเธอเรียนไปด้วยทำงานกลางคืนเช่น PR โคโยตี้ รับงานชงเหล้าประมาณนี้ผมคบกันมา3ปี8เดือน ตอนนั้นผมเป็นนักศักษาฝึกงานอยู่ต่างจังหวัดจะได้กลับบ้านก็ช่วงเทศกาล ช่วงหยุดพักเทศกาลผมก็กลับบ้านตามปกติ ผมก็ได้เปิดไลน์เธอดูผมได้เห็นเธอคุยกับชายอื่นแชทบ้างโทรบ้างผมก็ได้แต่เงียบไว้เพราะเธอทำไม่ใช่แค่ครั้งเดียวถามไปเธอก็ตอบแค่ว่าใครไม่รู้ทักมั่วซั่วและเธอเริ่มแชร์รูปผู้ชายบ่อยขึ้นผมเริ่มไม่แน่ใจกับความรักในครั้งนี้ผมเริ่มลดตัวออกมา จนผมจบฝึกงานผมได้ตัดสินใจบอกเลิกเธอ ดูท่าทางเธอก็ไม่ได้สนอะไรผมหรือไม่ได้รู้สึกเสียใจสักเท่าไร พอผมจบจากการฝึกงานผมยังไม่กลับต่างจังหวัดผมขออาศัยอยู่กับพ่อแม่ในกรุงเทพ และผมก็ได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งทางโลกออนไลน์ซึ่งเธอก็ได้อาศัยอยู่ใกล้ๆจากที่ผมอยู่นั่งรถเมย์มาแปปเดียวก็ถึงกัน คุยกันจนรู้สึกว่าเราเริ่มมีความสนิทขึ้นมีความสัมพันธ์กันมากขึ้นและผมได้นัดเธอไปเที่ยวด้วยกันทำให้ความสัมพันธ์ของเรานั้นมากขึ้นผมจึงตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน เธอก็ตอบตกลงเราก็คบหากัน แล้วมันก็มีความสับสนความรู้สึกกับทั้ง2คนคือ

สาวประเภท2
ผมรู้สึกเสียดายเวลาเสียดายความสัมพันธ์ และผมทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอไปควงคนอื่น แต่มันต้องทำใจเพราะผมตัดสินใจที่จะเลิกกับเธอไปแต่ผมต้องรับมือกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหม่ที่จะต้องใช่ชีวิตโดยที่ไม่มีเธอในความรู้สึกของผมยังคงเป็นห่วง คิดถึงเธอและผมก็ทนอยู่กับสภาพที่เธอต้องแอบคุยกับคนอื่นอยู่ตลอดเวลา

ผู้หญิง
ผมยังกลัวกับการที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนแต่มันก็ต้องเสี่ยงเจ็บอีกครั้งจะเป็นไรไป เวลาผมอยู่กับเธอผมรู้สึกโอเคถึงจะมีเวลาไม่มากเพราะต่างคนต้องต่างเรียนซึ่งผมก็ต้องกลับไปเรียนต่างจังหวัดและที่ผมไม่พร้อมคือผมไม่รู้จะต้องปรับตัวหรือรับมือยังไงกับความรักความสัมพันธ์แบบห่างไกล

...หรือเป็นเพราะผมไม่เข้าใจในความรัก หรือ เห็นแก่ตัวมากเกินไป ??

อยากจะขอคำแนะนำกับเรื่องสับสนในความรัก ความรู้สึก ว่าจะต้องปรับตัวยังไงหรือหรือต้องทำตัวแบบไหนกับความรู้สึกแบบนี้

ถ้าผมอธิบายให้ งง หรือไม่เข้าใจก็ขออภัยด้วยครับเพราะผมก็ไม่รู้จะเรียบเรียงหรืออธิบายยังไง 

ขออภัยกับการอธิบายแบบมึนๆงงๆๆของผมด้วยนะครับ 🙏🏻🙏🏻