เราเป็นคนอีสาน เกิดและโตในอีสานค่ะ แต่ตอนเด็ก ๆ ครอบครัวพูดภาษากลางกับเรา เราเลยพูดอีสานไม่ได้

ตอนอยู่อนุบาล เราอยู่โรงเรียนเอกชน ซึ่งส่วนใหญ่จะพูดภาษากลางเหมือนกัน

ต่อมาเราได้เข้าเรียนในโรงเรียนรัฐ(เพราะใกล้บ้าน ไม่อยากตื่นเช้า) ก็ปรากฏว่า 100% ของนักเรียนที่นั้นพูดภาษาถิ่นหรือก็คือภาษาอีสาน
เราเข้าไปนั่งเรียนครั้งแรกก็ล้อต่าง ๆ นา ๆ เพราะเราชอบนั่งวาดรูปคนเดียวและไม่ค่อยพูด เราฟังออกอย่างเดียว

พอขึ้น ป.3 เราก็เริ่มพูดภาษาถิ่นได้แล้วค่ะ แต่เพิ่งเริ่มนะ สำเนียงแย่มาก แต่มันไม่มีใครมาพูดจาดี ๆ กับเราเลยค่ะ
ส่วนใหญ่ก็จะล้อว่าเราพูดไม่ชัด แม้แต่แม่ครัวในโรงอาหารยังบอกว่า

"ถ้าจะพูดไม่ชัดก็ไม่ต้องพูด"

ตอนนั้นเราเลยโมโหร้ายค่ะ ใครมาล้ออะไรเราก็จะตอบโต้ตลอด คนรู้จักกันกับเราดีในเรื่องชอบเอาไม้กวาดไปไล่ฟาดเด็กผู้ชาย ซึ่งเขามาหาว่าเราแรด สนใจผู้ชายแต่เด็ก
ไม่เคยคิดเลยว่าที่เราไล่ฟาดเพราะเรามีเหตุผลให้มันหยุดพูด
จนเราเคยต่อยกับเด็กผู้ชายเลยค่ะ ตอนนั้นไม่คิดอะไรนอกจากต้องโต้กลับ

พอขึ้น ป.4 เราทะเลาะกับเพื่อนผู้หญิงค่ะว่าเราไปโต้พวกผู้ชายไง มันถึงมาแกล้ง
เราเลยตัดเพื่อนทั้งฝั่งหญิงและฝั่งชาย แล้วก็ไม่ตอบโต้

ผลคือเราก็ยังโดนแกล้งค่ะ หนักกว่าเดิมด้วย เหมือนพอมันเห็นเราไม่ทำอะไร มันก็ได้ใจแล้วก็แกล้ง
บางวันมันก็เอาหนังสือเล่มหนา ๆ มาฟาดหัวเราตอนวาดรูปค่ะ เราก็ทนโดนฟาดหัวประมาณ 8-9 ที
ช่วงนั้นเราไม่คุยกับเพื่อนเท่าไหร่เลยค่ะ แม้แต่น้องชายของเพื่อนผู้ชายยัง bully เรา แล้วมาเหยียบรองเท้าเราจนพัง
เพื่อนผู้หญิงก็ใช่ย่อยนะคะ พวกนางมาขีดเขียนสมุดวาดภาพเราตอนกำลังวาดเลย

ปัจจุบันก็รักกันดีกับพวกเพื่อนผู้ชายค่ะเพราะหลายคนก็เปลี่ยนนิสัยแล้ว ยกเว้นลางคนที่แย่กว่าเดิม

จำได้เลยค่ะว่าวันนั้นไปฉลองวันเกิดเพื่อน แล้วเพื่อนผช.คนนึงสูบ
เราไม่ชอบบุหรี่ เราเลยถอยออกจากมัน
แล้วมันก็เดินตามมาพ่นควันใส่หน้าเรา
เพื่อน ผช. อีกคนเห็นเลยมาช่วยดึงเราออกแล้วก็ด่าคนที่มาพ่นควันใส่หน้าเรา

ส่วนเพื่อนผู้หญิง เขาไม่ค่อยคุยกับเราเลยค่ะ ห่างหายกันไปหมดแล้ว
บ้างก็ท้อง เลยต้องเลี้ยงลูก เราเลยไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน

แต่ใช่ว่าจะจบนะคะ พออขึ้น ม.ต้น แล้วเราก็ไปโรงเรียนประจำอำเภอ
ที่นั่นไม่ bully เราค่ะแต่เด็กแถวบ้านยัง bully เราอยู่

เราไปซื้อขนมที่ร้านขายของชำแถวบ้าน เด็กแถวนั้นก็หัวเราะเราตลอดเลยค่ะ เหมือนเราประหลาด
พอเราพูดภาษาอีสานด้วย เขาก็จะขำกลิ้งเลย (เราสำเนียงเหมือนคนใต้)
คือมันก็ตลกจริง ๆ นั้นแหละ แต่ทำไมต้องทำเหมือนเราประหลาดขนาดนั้นอะ

เราเลยไม่ชอบออกจากบ้าน ปัจจุบันสภาพเราน่ากลัวมากค่ะ 555
ผอม ๆ สูง ๆ หน้าหมวย ๆ เวลายิ้มดูร้าย คนยิ่งมองเข้าไปอีก

มีใครเคยเจอแบบเราไหมคะ?