เราอาศัยอยู่บ้านแฟนค่ะ มีแม่แฟน แฟน และลูกสาววัย7เดือน ตอนปีใหม่เราตกงานค่ะ ท้าวความก่อนนะคะ งานเก่าเป็นปั๊มน้ำมัน ร้านขายวัสดุก่อสร้างซึ่งเราทำคนเดียวหมดเลย ทั้งยกปูนยกน้ำมัน คืองานที่เหนื่อยเอาการอยู่ค่ะ ส่วนแฟนตั้งแต่คบกันไม่เคยทำงานเลย ตอนนี้เลี้ยงลูกอยู่ค่ะ จนมาวันที่28มกราที่ผ่านมาเราได้งานทำใหม่ เป็นร้านขายโทรศัพย์ซึ่งอยู่ใกล้บ้านมากๆ ไปกลับก็เดินเอาค่ะสะดวกไม่ต้องเดินืางไกลแบบงานเก่า แต่เวลาทำงานคือเข้า8โมงเช้า ออก2ทุ่ม ซึ่งค่อนข้างดึกเลย ต่างจากงานเก่าที่เลิก5โมงเย็น แต่งานนี้รู้ๆกันอยู่ว่าไม่เหนื่อยเลย วันนึงลูกค้าไม่เยอะ กว่าจะผ่านไปแต่ละวันก็เบื่อเอาการอยู่ค่ะ ระหว่างอยู่ที่ร้าน ก็มีล้างจานหุงข้าวไว้ที่ร้านเป็นประจำเพราะเจ้าของร้านไปอยู่อีกสาขานึงกลับดึก แต่พอแฟนรู้ว่าเราทำแบบนี้มันก็ด่าเราค่ะ ว่าเราไปเป็นคนใช้เค้าเหรอ ส่วนแม่แฟนก็พูดว่าไปสมัครงานที่อื่นไปอยู่เป็นขี้ข้าเค้า อยากจะบอกว่าทั้งหมดเราทำเองไม่มีใครมาใช้ให้ทำ ส่วนงานที่บ้านยอมรับว่าเริ่มทำน้อยลงค่ะ เพราะกลับถึงบ้านก็เพลียร่างแล้ว จาน2วันอาจจะล้างที ขวดนมลูกกลับไปก็ล้างทุกวันค่ะ ไม่ถึงกับไม่ทำอะไรเลย แต่เค้าพูดเหมือนเรางอมืองอตีนไม่ทำไรเลย งานก็ทำเงินขอหา นมลูกเราก็ซื้อเอง ตอนทำที่เก่าตอนนั้นท้องขับรถ30กิโลไปทำงานยันคลอด ตอนท้อง5เดือนยังยกปูนยกน้ำมันอยู่เลยเพราะไม่กล้าบอกเจ้าของร้านกลัวเค้าไม่ให้ทำต่อ ไม่เคยมีใครมาสงสาร พอแบบนี้มาไม่พอใจกันมันยุติธรรมเหรอ ตอนเราเหนื่อยแทบตายไม่เคยมีใครมาสนใจ พอเราไม่ทำเรากลายเป็นคนขี้เกียจทันที
ทำงานเลิกคืำ กลับไปเลยไม่ค่อยได้ทำงานบ้าน ผิดมากมั่ยคะ?