คือหนูกับแฟนหนูคบกันมา 2 ปีกว่าๆแล้วค่ะ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็ไปๆมาๆหากันประมาณนี้ค่ะ แต่มันจะมีบางครั้งที่หนูไปนอนบ้านแฟนจะโดนแม่บ่นตลอดเลย ไม่ใช่แค่บ้านแฟนค่ะไปนอนหอเพื่อนก็โดนค่ะ 55555 แต่ว่าก็บอกนะคะว่าไม่กลับนอนนั่นนะนอนนี่นะแม่ แต่เราก็ไม่ได้ไปนอนเป็นประจำ มีบ้างบางครั้ง ถ้ากลับบ้านได้คือกลับ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็จะนอนบ้านแฟน คือตั้งแต่คบมาก็มีน้อยที่หนูจะได้ช่วยงานบ้านของแฟนค่ะ ก็จะมีเก็บกวาดห้อง ล้างจานให้แม่แฟน ช่วยแม่แฟนขายของ ไปซื้อของให้แม่แฟน หรือบางครั้งก็จะไปช่วยงานกับพ่อแฟนค่ะ(รับงานร้องเพลง) แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ไปช่วยเลย เพราะหนูเองก็ต้องทำหน้าที่ลูกที่บ้านของเราเหมือนกัน ก็เลยจะลองจัดตารางดูประมาณแบบว่า ภายใน 1 อาทิตย์ เราจะไปอยู่บ้านแฟนแค่ 3 วัน (ศุกร์-อาทิตย์) ส่วนวันที่เหลือก็อยู่บ้าน (หนูทำงานนะคะไม่ใช่ไม่ทำ รับงานร้องเพลงอิสระค่ะไม่ได้ประจำที่ไหน ส่วนแฟนก็เล่นดนตรีกลางคืนค่ะ) เงินที่ได้มาก็เอาให้พ่อแม่ค่ะ เก็บไว้ใช้บางส่วน คือที่หนูอยากไปอยู่หนูก็อยากจะแบ่งเบาทางแฟนหนูบ้าง คือเขาทำงานเลิกดึก อาจไม่มีเวลาเก็บห้อง หรือซักผ้าหรือช่วยงานแม่อะไรต่างๆค่ะ คิดว่าอะไรที่พอช่วยได้ก็จะช่วยค่ะ แฟนหนูป่วยค่อนข้างบ่อยเพราะพักผ่อนน้อย งานเยอะ เผื่อเขาเกิดอาการหนักอย่างน้อยก็พาไปหาหมอได้ หรือออกไปซื้อยาให้เขาได้ คือหนูคิดว่าระหว่างที่อยู่กับเขาหนูจะไม่งี่เง่า จะไม่ทำให้เขาเหนื่อยหรือรำคาญค่ะ จะทำตัวดีๆ แต่ว่าไม่กล้าบอกแม่เลยค่ะกลัวโดนว่า จริงๆหนูก็ควรจะอยู่บ้านตัวเองแหละค่ะ ช่วยพ่อแม่ไปเรื่อยๆ แต่ทางบ้านหนูค่อนข้างหัวโบราณค่ะ จะแบบกลัวคนมองไม่ดี เข้าหาแต่ผู้ชายอะไรประมาณนี้ หนูก็เข้าใจอยู่ค่ะว่าห่วงเพราะเป็นผู้หญิง แฟนหนูเองก็เข้าหาพ่อกับแม่หนู มาหามาช่วยงานที่บ้านก็บ่อยค่ะ หนูก็อยากที่จะเข้าหาพ่อแม่ของแฟนบ้าง เอาง่ายๆคืออยากจะพิชิตใจพ่อแม่แฟนค่ะ 55555  อยากที่จะเรียนรู้ด้วยว่าถ้าหนูอยู่กับเขาจริงๆมันจะเข้ากันได้มั้ยมันจะโอเคมั้ย ขอความเห็นหน่อยค่ะว่าเหมาะสมมั้ยคะ
ปล. หนูอายุ 20 แล้วค่ะ 😅