ที่ทำงานมีเพื่อนรวมงานท่านหนึ่ง ขยันทำงานมาก ขยันจริงๆ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดี แต่ที่น่าปวดหัวคือเค้าขยันเกินไป ไม่ว่าจะทำอะไรก็จะพูดถึงแต่เรื่องงาน นั่งกินข้าวกัน คนอื่นกำลังคุยกันสนุกสนาน เค้าก็ถามเรื่องงาน คุยเรื่องงาน แล้วบรรยากาศมันก็ไม่สนุกแล้ว ส่วนในเวลาทำงานก็ขยัน ขย๊าาาาานนนน ขยัน ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ทำงานจริงทำงานจัง ช่วงเวลาใกล้จะพักเที่ยง บางคนเตรียมตัวจะลงไปกินข้าว เค้าก็มาคุยเรื่องงาน คุยทีก็เอาแบบจริงจัง ลากยาวไปจนบางทีเที่ยงกว่าแล้วก็ไม่ยอมจบ คนอื่นๆเค้าก็ต้องรอเพื่อจะได้ไปกินข้าวด้วยกัน เสียเวลารออีก
    ตอนทำงานตัวเค้าเองก็จะรีบเร่ง จะเอาให้เสร็จ จะเอาให้ได้ ได้ไม่ได้ต้องได้คือคติเค้า ซึ่งความเป็นจริงมันต้องมีไม่ได้บ้างล่ะ แต่เค้าคิดว่าเค้าต้องไป งานต้องเสร็จ ต้องเครียต้องจบ ทำให้คนอื่นๆปวดหัวอีก เวลาคนอื่นทำงานเสร็จ จะขอเวลาพักสักหน่อย เค้าก็มักจะเข้ามาถามเรื่องงาน เชิงว่าไม่อยากให้ว่าง อยากให้ทำงานต่อทันที บางทีคนเรามันก็เหนื่อย ขอพักแปปบ้างก็ได้มั้ง
    จะบอกว่าการขยันทำงานมันก็ดี แต่บางทีอะไรที่มันเกินไปมันก็กลายเป็นไม่ดีได้เหมือนกันนะ เอาแต่พอดีพองาทเถอะ จะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่นเขา