คือพ่อเราจะให้เพื่อนเราที่อยู่ข้างบ้านกันมาสอนพิเศษเรา ภาษาอังกฤษ ซึ่งเพื่อนคนนั้นเขาก็เป็นคนที่เรียนดีแล้วก็เป็นลูกครึ่งด้วย สื่อสารกับครอบครัวก็จะส่วนมากภาษาอังกฤษ แต่เราก็สื่อสารได้ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขา แต่ชีวิตประจำวันเรามันไม่จำเป็นต้องใช้อยู่แล้ว แล้วเราเรียน EP ก็คืออยู่โรงเรียนก็พูดภาษาอังกฤษตลอด แต่เราไม่ได้พูดให้ใครดูว่าเราก็ทำได้ มันจำเป็นด้วยหรอที่เราต้องแสดงออกมาทุกๆอย่าง แล้วเราก็ปฏิเสธพ่อไปว่าไม่ เขาก็มาต่อว่าเรา ว่าให้สิ่งดีๆไปแล้วก็ไม่เอา 
เรารู้สึกว่าเหมือนพ่อเรากำลังเอาเรามาดูถูก เอามาเหยียดกับเพื่อน ทำเหมือนกับเราทำอะไรไม่เป็นเลย เราก็บอกพ่อเสมอว่าเราก็ทำได้ปะ แต่พ่อเราก็ไม่เชื่อ บางทีแบบพ่อเราถามว่ามันอ่านยังไงแปลว่ายังไง เรารู้เราก็บอก แต่โดนว่าว่าเรามั่ว ทั้งๆที่มันก็ถูก แต่มันทำอะไรได้อ่ะ? แล้วพ่อจะไม่คิดหรอว่าเราจะรู้สึกยังไง อยู่ดีๆก็ให้เพื่อนตัวเองมาสอนแบบจ้างเขา แล้วไม่คิดหรอว่าเราจะอายเพื่อนมั้ย จะมองหน้ากันติดหรอ มันก็เหมือนโดนด่าว่า โง่ แบบไม่พูดออกมา แล้วเราก็บอกว่า เออเราไปเรียนที่อื่นไม่ดีกว่าหรอ ไปจ้างครูมาสอนไปติวเตอร์ดีๆไม่ดีกว่าหรอ พ่อเราตัดสินคนที่เชื้อชาติงี้หรอ เราไม่ใช่ลูกครึ่งฝรั่งคือแปลว่าเราจะพูดไม่ได้เลยหรอ แล้วแบบนี้คือเราผิดหรอที่ไม่ยอมไปเรียนกับเพื่อนเพราะเราไม่โอเคแล้วรู้สึกแย่ที่พ่อเอาเรามาเทียบกับเพื่อนเหมือนกับว่าเราทำอะไรไม่เป็น หรือเรียกว่า โง่ ?