คือด้วยความที่ตัวผมเป็นเด็ก ตจว. ซึ่งใครที่เป็นเด็กต่างจังหวัดจะรู้ดีว่า คนแถวบ้านเราจะเป็นสังคมที่ไปมาหาสู่กันและ ที่สำคัญมีเรื่องราวอะไรก็จะถามไถ่กัน วันนี้ไปไหน กินข้าวหรือยัง ลูกเรียนที่ไหน คณะอะไร นู่นนี่นั่น ซึ่งส่วนดีมันก็มีอยู่แหละครับ แต่ส่วนที่แย่ๆคืออะไรรู้ไหม คือการที่คนเหล่านี้ มักจะคิดว่า คนที่ไม่ไปมาหาสู่กับใคร ไม่ทักไม่ถาม เป็นคนที่แปลก เพราะไม่เอาสังคม ไม่คบญาติพี่น้อง ทำอะไรไม่ถูกใจ ก็จะพากันนินทาว่าร้าย พอมีเทศกาลอะไรก็จัดงานกันซะใหญ่โต เกินกำลังตัวเอง สุดท้ายก็เป็นหนี้เป็นสิน ไม่มีเงินเก็บ กฎหมู่เหนือกฎหมาย พอถึงเวลาที่จะขอความช่วยเหลือ ถ้าไม่ช่วยก็จะหาว่าเราใจแคบใจดำ ไม่มีน้ำใจ ไปนินทาให้คนอื่นไม่ชอบเราด้วย แต่ยังดีที่เราไม่ได้เป็นเด็กเกเร อยู่ในระดับที่เรียนดี ไม่ฉะนั้นคงได้เป็นขี้ปากชาวบ้าน ให้พ่อแม่อับอายแน่ๆเลย พอผมโตขึ้น เรียนจบมัธยมที่บ้านนอก แล้วมาเรียนต่อ แล้วเพิ่งจบเมื่อพฤศจิกาที่ผ่านมา ตลอด 5 ปีที่เราอยู่ในกรุงเทพ ผมรู้สึกสบายใจกว่าอยู่บ้านเราซะอีก เพราะที่นี่ ในเมืองหลวงแห่งนี้ ส่วนมากเค้าจะต่างคนต่างอยู่กัน ถ้าไม่สนิทจริง ก็จะไม่สุงสิงกับใคร ผมรู้สึกว่ามันมีอิสระที่จะทำอะไร มากกว่าบ้านเราซะอีก ติดตรงที่ในกรุงเทพมันวุ่นวาย ไม่สงบสุขเหมือนที่บ้าน บรรยากาศไม่ดีเท่าบ้านนอกเรา ค่าครองชีพก็แพงมาก แต่ถ้าผมเลือกได้ ผมคงเลือกที่จะอยู่ที่กรุงเทพ หรือปริมณฑล และคงใช้ชีวิตในแบบของเรา เราแค่ทำฐานะของเราดีขึ้น สร้างครอบครัวที่อบอุ่น ใครจะเป็นอย่างไรช่างเค้า เราโฟกัสที่ของเราเป็นพอ กระทู้นี้ผมแค่อยากมาแชร์สิ่งที่ผมคิด  ใครรู้สึกแบบหัวข้อกระทู้ลองมาแชร์กันหน่อยครับ