ผมสงสัยมาก เรื่องการผูกมิตรกับเพื่อนร่วมงานในสังคม ออกตัวเรื่องราวของผมอาจเป็นเรื่องปกติแต่อยากระบาย ผมเพิ่งมาบรรจุครูได้ปีกว่าๆ เป็นครูอังกฤษ ปีกว่าๆ ออกตัวว่า บุคลิกของผม เปนคนถ้าดูภายนอกดูเก๊กๆออกหยิ่งๆ ตัวสูงปานกลาง แนวตี๋ๆขาวๆ หน้าจืดๆ ขี่มอไซต์เวสป้ามา รร ขณะที่หลายคนใช้รถยนตร์  เปนคนกันเองกับเด็กนักเรียน พอสมควร ออกแนวเข้าใจเด็ก เพราะเมื่อก่อนผมก็เป็นเด็กหลังห้อง ขณะที่ครูคนอื่นจะแนวเคร่งๆ ผมเปนครูที่ตั้งใจสอนมาก จริงจังแต่ไม่ชอบกิจกรรมโรงเรียน ถามว่าช่วยมั้ยช่วยแต่ที่ไม่ชอบคือไม่ถนัดทำได้ไม่ดีคนชอบล้อขำก็เลย fade ออกจากส่วนนี้ คือสายสอนมากกว่า ด้วยความที่รักเด็กเข้าใจ เด็กตั้งฉายาว่า ครูโอปป้า เพราะเด็กบอกหน้าตาผมมันไปเหมือนเกาหลียูทูปเปอ ผมก็ขำๆครับ ผมไม่ชอบพิธี ไม่ชอบกฎที่เด็กต้องตัดผมเกรียน  ผมเปนคนยอมรับตรงๆไม่ชอบกฎการแต่งตัวตามสี กฎว่าเดือนนี้ต้องใส่เหลือง ผมมองว่ามันไร้สาระ แต่ชอบใส่เชิตสีออกโทนเข้มๆ แนว minimal เพราะมันคลูกว่า เข้าใจว่ามันกฎหมู่ถ้าไม่ทำมันดูแปลกแต่ทำไมเวลาแต่งมาคนก็ชอบไปนินทา ไม่ได้อยากทำตัวเด่นแต่ผมสงสัยทำไมคนมันไม่กล้าแตกต่าง ทั้งที่โลกนี้มันก็กว้างใหญ่ เราแค่ใคร    คืออยากให้ครูรร เดียวกันออกแนวสบายๆแบบผมมั่ง ชิวๆ เรื่องพวกนี้  แต่อยากให้ไปจริงจังวิชาการ มาเข้าเรื่องเพื่อนในสังคม รร บ้าง เห็นผมแบบนี้ แต่ผมชอบผูกมิตรกับคนเพื่อนครูแทบทุกกลุ่มนะ   เจอใครอยากคุยอยากเล่าไปหมด คือเป็นคนมือไม้อ่อนไหว้ผู้ใหญ่ ยิ้ม แม้กระทั่งพี่ๆนักงานภารโรงแม่บ้าน อายุมากกว่าผมยิ้มไหว้คุยหมด แต่ครูส่วนใหญ่ดูเขาแบ่งๆ ผมซะอีกที่เข้าใจพี่ ไม่แบ่งแยกชนชั้น เพราะมนุษย์เรามันต้อง respect กัน  ผมจะมีกลุ่มเพื่อนครูผู้ชายสี่คน ที่ไปไหนมาไหนทานข้าวเฮฮา ทำงานนั่งคุย เพร่ะพวกพี่ก็สายชิว ผมรู้สึกกอบอุ่น มีน้องๆผู้หญิงทักทายตลอดๆพี่ครู ป้าๆน้าๆ เวลาไปสังสรรค์งาน รร แต่ก็จะมีคนเอาเรื่องผมไปนินทา คนที่ไม่ค่อยชอบหสาว่าผมทำหล่อสร้างภาพ แต่สิ่งที่ผมทำมาจากใจจริงๆ ผมไม่แคร์เพราพะถือว่าส่วนน้อยไม่ชอบผม มีคนที่เข้าใจรัก แต่นี่ภายในระยะ ปีแรก พอมาปีใหม่ สิ่งที่ไม่คาดคิดตามาคือ คนรอบข้างที่เคยสนิทผมตีตัวออกห่างผมแทบหมด ไม่ชวนไปทานข้าวคุยแซวเหมือนปีแรก ไม่รู้เกิดจากอะไร แต่ระหว่างปีนั้น ผมเคยมีเรื่องนึงที่พี่ๆเขาตือนคือ เรื่องไปดูถูกรสนิยมฟังเพลง เปนฟังพวกสายอินดี้ พวก citypop ไรแต่ครูที่นี่ส่วนใหญ่ออกไปแนวรถแห่ เด็กมันก็ชอบผมยอมรับรำคาญไปพักเลยเปิดเพลงผมกลบ เพื่อยากให้เขาเปิดโลกเปิดใจแต่คนไม่อิน พอเรื่องนี้จบผมก็เลิกๆไป เคารพรสนิยมคนอื่นมากขึ้น ปรับตัว  ผมชอบเล่าเรื่องส่วนตัวให้คนหลายกลุ่มฟังคือเจตนาไม่ได้อยากโชว์ แต่ผมให้ใจคน ซื้อหนมไรมาให้ มีไรเราก็เล่าๆ  แต่สิ่งผมได้กลับคือความไม่จริงใจ  หักหลัง นินทา มองผมเว่อมั่ง ตลกมั่ง หมั่นไส้มั่ง ทั่งที่มีเรื่องไรไม่เคยลงเฟสจิกคน แรงๆ ครูที่นี่ซะอีกที่ชอบนินทาจิกแรงๆด่าๆ แต่ทุกครั้งที่ผมโดนนินทาแรงๆ ผทจะนิ่งไม้โต้ตอบ พูดง่ายๆทำมึนไม่รับรู้ เพราะคิดว่าคนเราจะมาโพสจิกกัดเพื่อ มันต้องโพสความสุขส่วนตัวดิ ทุกวันนี้ไม่เข้าใจว่าคนแบบนี้ไม่ค่อยโดนเพื่อนทิ้งกลับมีกลุ่มที่เหนียวแน่น ผมน้องใหม่กลับโดนจับจ้องเพื่อนทิ้ง สุดท้ายผมก็งงสังคมว่าผมดีเกินไป โลกสวยอ่อนแอ จนโดน bully เกิดจากไรหรือสังคมครูมันต้องแนวจิกกัดด่าๆ เค่งๆ ชิวๆเท่ๆเขาคงไม่ get ทุกวันนี้เลยทำตัวใหม่ไม่ให้ใจคนเหมือนเก่า เพราะให้ไปคือเจ็บ เหมทอนแกะดำตัวน้อยๆที่ถูกฝูงหมาป่าขย้ำ 555 สอนหน้าที่ให้เต็มที่ กลางวันออกไปทานข้าวคนเดียว หิวตอนไหนก็ไปตอนนั้นไม่ต้องมารอกัน เพราะผมไม่ได้เปลี่ยน แต่พวกพี่ๆที่เปลี่ยน คุณว่าผมกับพวกเขาใครจริงใจกว่าครับ