ขอทราบเพียงเท่านี้ก่อนครับ...

ทุกคห.ของท่าน... สำหรับผมถือเป็นประโยชน์ในการศึกษา
ขอบคุณในจิตเอื้อเฟื้อของทุกท่าน ขอบคุณครับ

---

หากผมจะแสดงคห.ของผมที่มีต่อคำถามนี้คือว่า...

สำรวมเพื่อ

๑. ป้องกันไม่ให้กิเลสพอง, ปะทุ เนื่องจากผัสสะนั้นๆ อาจไปกระตุ้นกิเลสได้
เปรียบเหมือน... น้ำที่ใสอยู่เมื่อถูกกวนก็กลายเป็นน้ำขุ่นไป

๒. ไม่เป็นการสะสมเชื้อกิเลสจากที่มีอยู่ให้เพิ่มขึ้น
เปรียบเสมือนการไม่ให้อาหารแก่กิเลส... ทำให้กิเลสไม่เจริญ
จนมีพลังอำนาจ ลากจูงให้เราทำตามอำนาจของมัน...
(ก่อเกิดเป็นตัณหาเพื่อตอบสนองกิเลสนั้นๆ)

ขอยกตย. ไปเดินห้าง... นั่งพักอ่านหนังสืออยู่ในโซนที่ทางห้างจัดให้
เห็นสาวสวยหุ่นดี นุ่งสั้น... นั่งอยู่ใกล้ๆ กัน...
มองบ้าง ไม่มองบ้าง... มองแต่ละครั้งเหมือนกระตุ้นเชื้อกิเลส สะสมกิเลสราคะ
จนเกิดเป็นปฏิกริยาทางกายเช่น น้องชายแข็ง, ใจเต้น, สมาธิน้อยลง เป็นต้น...

กลับบ้านไป... ก็อาจจะต้องทำการระบายความอัดอั้นดังกล่าว...
หรือ... เดินห้างทุกวัน เจอสาวสวยทุกวัน...
กิเลสราคะเซาะลงที่ใจวันแล้ววันเล่า...
สุดท้ายก็ต้องทำการระบายความอัดอั้นดังกล่าวแบบในกรณีแรก...

นี้จึงถือเป็นการสะสมเชื้อกิเลส เมื่อกิเลสถูกสะสมอยู่ในใจ
หากได้รับการสะสมอยู่เรื่อยๆ มิช้าเร็ว... ก็ย่อมมีอำนาจ เกิดเป็นตัณหา สนองกิเลสนั้นๆ

....

เรื่องราวก็ประมาณนี้ครับ...
อยากทราบว่าทุกท่านคิดเห็นเช่นไร ขอบคุณมากครับ