เจ้าของสนามบินเป็นคนจัดการค่ะว่าจะให้ลำไหนจอดที่หลุมจอดไหน สำหรับที่ดอนเมืองคนที่จัดการเรื่องนี้คือการท่า
หอบังคับการบินไม่ได้มีหน้าที่จัดหลุมจอด แต่มีหน้าที่จัดให้เครื่องบินเข้าหลุมจอดตามที่กำหนดมา
ค่าจอดหลุมจอดกลางแจ้งอาจจะถูกกว่า แต่ยังมีค่าใช้จ่ายเพิ่มคือค่ารถรับส่งที่ต้องเอามารับผู้โดยสาร
เชื่อว่าสายการบินส่วนมากไม่มีใครเจาะจงว่าอยากจอดกลางลานหรอก โดยเฉพาะสายการบินที่ใช้เครื่องลำใหญ่ๆ ที่ต้องใช้รถมารับผู้โดยสารหลายๆรอบ
แต่ที่จำเป็นต้องจอดกลางลานเพราะเจ้าของสนามบินเค้าจัดสรรมาให้แบบนี้ เนื่องจากหลุมจอดที่มีงวงมีจำนวนจำกัด
มีบางทีที่ถึงแม้ตอนแรกจะได้จอดงวง แต่เมื่อลงมาแล้วงวงที่จะจอดยังไม่ว่างเพราะเครื่องไฟลต์ก่อนหน้านั้นดีเลย์
สายการบินก็อาจจะขอเปลี่ยนไปจอดในลานแทนที่จะมาเสียเวลาจอดรอให้งวงว่าง
กรณีนี้จะขอเข้าจอดงวงอื่นแทนนั้นยากมาก เพราะทุกงวงได้ถูกจัดสรรให้กับเครื่องที่จะมาลงไว้หมดแล้ว

มีอีกกรณีที่อาจะได้จอดกลางลาน คือเกี่ยวกับเรื่องการหมุนเวียนเครื่อง
สมมติเครื่องลงเป็นไฟลต์ต่างประเทศ แต่ไฟลต์ถัดไปที่จะต้องใช้บินเป็นไฟลต์ในประเทศ แบบนี้สายการบินอาจจะพอใจที่จะจอดลานมากกว่า
เพราะแม้จะได้จอดในงวง ก็จะต้องมีขาหนึ่งที่ผู้โดยสารจะต้องนั่งรถบัสมาขึ้น
การลากเครื่องจากเกทอินเตอร์ไปเกทในประเทศถึงแม้จะทำได้ แต่ก็เป็นต้นทุนของสายการบิน
และทำให้เสียเวลา รวมถึงกีดขวางทำให้เครื่องลำอื่นๆดีเลย์ไปด้วย