อิจฉาคนในใจเขาจังเลยค่ะ มันคงไม่แปลกหรอกค่ะที่เขาจะชอบผญ.คนนั้น เรามันคนธรรมดานี่ค่ะ ไม่ได้สวย ไม่ได้รวย เวลาที่สายตาเรามองเขาแล้วเขามองคนอื่นนี่เป็นโมเม้นที่จุกอกไปเลย จะร้องก็ไม่ร้อง จะยิ้มก็ฝืนยิ้มไม่ได้ เวลาที่เราแอบชอบใครสักคนทำไมมันถึงต้องทรมาณอย่างนี้ด้วยค่ะ ว่าจะไม่สนใจเขาแล้วนะ แต่พอเขามาดูสตอรี่เรา เราก็ชอบตั้งความหวังให้ตนเองทุกที พอได้เจอหน้าเขาแล้วเขายิ้มให้ เราก็ยิ้มตามทุกที
เวลาที่บังเอิญได้เจอเขาเราก็มีความสุขทุกที
พยายามบอกตัวเองว่าให้ตัดใจได้แล้ว แต่เราก็ยังทำไม่ได้สักที รู้สึกเหนื่อยจังเลยค่ะกับความรู้สึกแบบนี้...