อดีตที่เราไม่สารถกลับไปแก้ไขได้ เมื่อผ่านวันเวลาที่เนิ่นนานและเจ็บปวดมาแล้วจิตใจของเราจะเข้มแข็งขึ้นและสามารถยืนอยู่บนโลกใบนี้ได้ ลองมองย้อนกลับไป ..ส่งยิ้มให้กับความทรงจำดีๆที่เคยมีให้กัน ถึงแม้ว่าวันคืนดีดีสำหรับเราสองคนนั้นมันจะไม่มีวันย้อนกลับมาก็ตาม ส่งยิ้มให้กับความฝันของเราที่เคยตั้งใจว่าจะไปด้วยกันจนถึงฝันและวันสุดท้าย แต่แล้วมันก็ไปไม่ถึงฝัน ..ไม่ถึงวันนั้น…

เคยฝันและเคยตั้งใจเอาไว้.
ว่าความรักของเราจะต้องงดงามและมีความสุขที่สุดในชีวิต เคยมั่นใจว่าเราจะรักกันไปจนวันสุดท้าย ไม่เคยได้เผื่อใจเลย….ว่าวันหนึ่งมันจะต้องจบลง..

     กว่าจะรู้ว่าความรักนั้นมันใช่อย่างที่คิดเสมอไป กว่าจะรู้ว่าความรักนั้นมันสามารถเปลี่ยนชีวิตเราได้จากหน้ามือเป็นหลังมือ กว่าจะรู้ว่าความรักนั้นมันไม่ได้สะกดว่า”ความรัก”เพียงอย่างเดียว กว่าจะรู้ว่าความรักที่แท้จริงนั้น มันอยู่รอบๆตัวเรานี่เอง กว่าจะรู้ว่าความรักนั้นมันมีอะไรอีกเยอะมาก ความรักนั้นก็เหมือนชีวิต คือมีอะไรให้เราได้เรียนรู้ ได้ศึกษาในหลายๆแง่มุม ได้ประคับประครองกันไปเรื่อยๆ มันไม่ใช่ความผิดของใคร แค่วันนั้นเรายังไม่รอบครอบ เรายังขาดสติไปบ้างตามประสา ตามวัย กว่าจะเข้าใจถึงคำว่ารักที่แท้จริง ก็ต้องมีเสียน้ำตากันบ้างเป็นเรื่องธรรมดา …

จนมาถึงวันนี้ ..
ชีวิตได้ผ่านวันและเวลามาก็พอสมควร
ชีวิตได้ผ่านคำว่ารัก..
ชีวิตได้ผ่านคำว่าคิดถึง
ชีวิตได้ผ่านมาเกือบทุกๆเรื่องราว
ทั้งดีใจ สุขใจ เสียใจ..
ต่างได้เรียนรู้ในความเป็นจริง ถึงแม้ว่ามันจะสายเกินไปที่จะย้อนเวลากลับไปแก้ไข อย่างน้อยที่สุดความเจ้บนี้จะเป็นบทเรียนที่ดี และมีความหมาย..”ที่เราไม่มีวันลืมมันเลย..”

“คงจะมีรักจริงรออยู่ ที่ดินแดนใดสักแห่ง”