จากทัมป์ ถึง ประยุทธ์ เหตุการณ์มันคล้ายๆ กันบางจุด (คล้ายๆ) ถึงจะมีคนด่ามากมาย จากที่มาความเหมาะสม สมองความคิด. บุคลิก. การพูดจา. แต่ก็มีคนเทคะแนนให้ เพราะคนส่วนมากเค้ารักตัวเองไง ต้องการความปลอดภัย. และความสงบ. ซึ่งสองคนนี้ซูนโยบายนี้เหมือนกัน. วัดได้จากคนกรุงเทพฯ ก็คล้ายๆคนอเมริกาที่ต้องการปกป้องตัวเอง และอยากสงบและปลอดภัยจากการก่อการร้าย  ปกติกรุงเทพเป็นฐานเสียงของประชาธิปัตย์. แต่พลิกโผล่ไม่ได้เลยซักเสียง

ถามว่า ทำไม่คนกรุงถึงสนับสนุนหละ คนกรุงคงเบื่อหน่ายความขัดแย้ง ชอบความสะดวกสบาย. ความสงบสุข. รุ้สึกปลอดภัย เหมือนเห็นแก่ตัวนิดๆ ไม่สนความชอบธรรม. ไม่สนเศรษฐกิจ. จะดี. ไม่ดี. เค้าอาจไม่ค่อยเดือดร้อนเท่าไหร่. เค้ามีบ้าน. มีงาน. มีธุระกิจและเค้าคงอยากทำมาหากินแบบสบายๆ ไม่ต้องกังวล ว่าจะมีม็อบ. เหลืองแดงอีก มันรู้สึกไม่ปลอดภัยกับชีวิตและทรัพย์สินที่เค้าหวงแหน เพราะลุงมีทหารในมือ

แต่ก็ยังมีบางส่วนที่สนับสนุนพรรคทางเลือดใหม่ไม่น้อยเช่นกัน. อันนี้ก็สะท้อนถึง. ความเบื่อหน่ายเช่นกัน. อาจจะเบื่อไม่เหมือนกลุ่มแรก. แต่อันนี้เบื่อการเมืองแบบเก่า ๆ การโกงกิน และเบื่อลุง ชอบความชัดเจนหัวสมัยใหม่ของผู้นำ. จนกลายเป็นกระแสสังคม. เลือกกันอย่างถล่มทลาย. โดยที่บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเลือกไปเค้าจะทำงานได้หรือไม่. หรือไม่รู้ด้วยซ้ำว่า. สส. ที่เค้าเลือกเป็นใคร. ดีหรือไม่ดี. แต่เลือกเพราะผู้นำพรรค. เหมือนก็อยากลองของใหม่ก็เลยต้องเสี่ยงดู

จากที่ยกมาพูดสรุป. คนเบื่อความขัดแย้งมากกว่าการเมืองแบบเก่าๆ หรือการโกงกิน. รักความสบาย. แจกความสุข. คือก็ออกแนวเห็นแก่ตัวนั้นแหละ. ไม่ค่อยมองด้านอื่น. มองแต่จะได้. พรรคที่มีนโยบายที่จับต้องไม่ได้หรือไกลตัว. แต่มีผลดีต่อส่วนรวมอย่างประชาธิปัตย์. ก็ถูกมาข้ามอย่างที่เห็น. เหมือนตอนนี้การเมืองบ้านเรามันเปลี่ยนไปแล้ว. แต่จะเปลี่ยนไปทางไหนและดีขึ้นหรือแย่ลง. ก็ต้องดูกันยาวๆ จบ

ปล.  นี่ความเห็นละวิเคาระห์ส่วนตัว