หลายครั้ง สิ่งที่เห็นจนชินตา ของการแสดงออกคือ

มองโลกในแง่บวกจัง เป็นคนเข้มแข็งจังเลย

แต่มันไม่ใช่แบบนั้น...

เพราะทุกอย่างบนโลกนี้มีมากกว่าด้านเดียวเสมออ่าสิ

เอาละ...

เมื่อวันที่อ่อนแอ

อย่างแรกเลยนะ

ตัวเราเองมีสิทธิรู้สึกเต็มที่
.
.
.
ร่างกายเรามีประสาทรับรู้เต็มไปหมด

ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ (เอาทางกายภาพนะ)

ดังนั้นจะเห็นได้ว่า...

“เราไม่มีทางห้ามความรู้สึกได้เลย”

ฉะนั้น รู้สึกไปเถอะ

เสียใจ ดีใจ บลาๆๆๆ

คนส่วนใหญ่ พยายามบอกตัวเองว่า “ห้ามรู้สึกนะ”

ห้ามเศร้าสิ... 

ไม่เศร้าสิ ไม่เสียใจดิ

แต่เอาตรงๆนะ  “รุ้สึกไปเลย” เต็มที่

ยอมรับว่ามันเกิดขึ้น

เราไม่ได้อ่อนแอ...

มันแค่เป็นเหตุการณ์นึงในชีวิตที่เกิดขึ้นเท่านั้น

สิ่งที่ผมใช้เวลาตกตะกอนมาหลายปีที่ผ่านมา

จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้...

เมื่อรู้สึกไปแล้ว  3 คำถามสำคัญ คือ

จะเอายังไงกับตัวเองต่อหลังจากเกิดความรู้สึกนั้น?

ฉันเรียนรู้อะไรจากเหตุการณ์นี้?

ฉันจะทำอะไรต่อเพื่อตัวฉันเอง?

แล้วมันจะพอเห็นอะไรบ้าง ^^

ประมาณนี้ครับ
มีอะไรแชร์ไอเดียกันได้นะ