สวัสดีค่ะวันนี้จขกท.ก็มีเรื่องจะมาถามอีกเช่นเคย คือ จขกท.รักคนๆนึงมากเขาก็รักจขกท.เช่นกันแต่วันนึงจขกท.ทำให้เขาเจ็บ เขาเลยขอถอยออกตอนแรกจขกท.ก็ไม่อยากเสียเขาไปเหมือนกันแต่พอมาคิดๆดูแล้วในเมื่อเราทำเค้าเจ็บเราจะยื้อเค้าทำไมอย่าเห็นแก่ตัวเลย เราจึงปล่อยเขาไป
สามสี่วันผ่านไป
เค้าทักจขกท.มาเราคุยกันแบบปกติแต่ไม่ได้ยุ่งหรือแสดงความเป็นห่วงเด่นชัดเราสองคนเลือกที่จะใช้ คุณ-เรา แทนตัวกันแทนคำว่า -กู ตอนนั้นจขกท.ก็ใจหายมากเลยค่ะไม่รู้จะตอบอะไรจากที่ปกติมีเรื่องมากมายที่ชวนกันคุยบอกรักก็ได้แต่พอมาอยู่ในสถานะนี้จขกท.ก็เหมือนโดนตัดชอยท์ออกไปหมดเลยจขกท.ยอมรับว่าตอนนั้นพิมม์ไปร้องไห้ไปไม่อยากให้เขาลืมเราแต่พอมาคิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำเลยเลือกที่จะเฉยๆใส่ ตอนนั้นนั่งพิงกำแพงร้องไห้
เวลาต่อมา
ก็ยังคงเป็นวันเดียวกันค่ะ เขาทักมาเริ่มค่ะ เขาถามว่าทำไงดีถึงจะลืมจขกท. จขกท.ก็เลยบอกว่าให้คิดถึงความเลวที่จขกท.เคยทำไว้กับเขา ให้นึกว่าจขกท.ก็แค่คนๆนึงที่ผ่านเข้าไปไม่ได้มีค่าให้นึกอะไรแบบนี้แต่เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้จขกท.ก็ไม่ได้อะไรไม่กล้าพิมม์อะไรตอนนั้นนั่งเช็ดน้ำตาแล้วจขกท.ไม่รู้จะตอบว่าอะไรตอนนั้นอยากจะพิมม์ด่าเขาให้เขาโกรธให้เขาเกลียดแต่ทำไม่ลง ก็เลยเลือกที่จะบอกเค้าว่า จขกท.จะไม่ติดต่อเขาอีก จะไม่เดินเฉียด เดินผ่านหน้า ทัก พูดคุย และจะไม่ทำอะไรก็ตามที่มันเกี่ยวกับตัวเขา  
เจ็บมากนะคะกลับการที่จะพยายามให้คนๆนึงที่เรารักมากลืมเรา แต่ในเมื่อเราทำเขาเจ็บเราก็ไม่ควรจะเป็นคนในใจเขา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความจริงจขกท.อยากให้เขากลับมานะคะแต่มันดูเห็นแก่ตัวเกินไป