ว่าด้วยเรื่องความรักนะคะ การมีความรักไม่ผิดค่ะ แต่อยากให้มีรักแบบมีสติ เชื่อไหมคะเพื่อนเราเป็นคนที่รักแฟนมาก ทำดีด้วยทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง ฝ่ายชายนอกใจก็ยังให้อภัยเสมอ ทะเลาะกันทีไรก็เหมือนว่าเพื่อนเราจะเป็นฝ่ายยอมตลอด พอสักพักฝ่ายชายขอห่าง เพราะอยากใช้ชีวิตกับเพื่อน มันยังไงคะ? เราอ่ะไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยยยย คือตอนจีบยังกล้าขอเป็นแฟนตรงๆเลย (ก็อย่างว่าแหละค่ะคนเรามันหมดแพทชั่นกันไปแล้ว) แต่พอจะเลิกทำไมพูดไม่ได้ แล้วก็มาให้เหตุผลโง่ๆว่าเธอดีเกินไป เชื่อค่ะว่าหลายคนเคยเจอคำบอกเลิกโง่ๆแบบนี้ เวลาเพื่อนมีปัญหาไอ้เราก็เป็นเพื่อนที่ดีคอยรับฟังตลอด แต่อันนี้ไม่ค่อยเก็ทฟีลเลยค่ะ ว่าทำไมถึงคนๆนึงถึงยังทนได้ขนาดนี้ ถ้าเจอปัญหาแบบนี้เราไม่อยากให้ทนนะคะ ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลือกที่จะนอกใจแล้วนั่นก็แปลว่าเค้าไม่ได้รักเราเหมือนเดิมแล้ว การที่เรายอมหรือให้อภัยเค้าตลอดแบบนี้ มันทำให้เค้ารู้สึกว่าเราเป็นของตาย แล้วจะกลับมาหาตอนไหนก็ได้ เพราะคิดว่าเราพร้อมที่จะให้อภัยเค้าเสมอ
รักที่ดีควรเป็นยังไง?