เชื่อว่า...ปัญหาร้ายแรงที่สุดสำหรับการเป็นแฟนกัน เปนคู่ชีวิตกัน
คงหนีไม่พ้น "ปัญหาการนอกใจ"
มันถือว่าเปนความผิดร้ายแรงมาก ที่ยากให้อภัย หรือมาใจกว้างทำความเข้าใจใดๆทั้งสิ้น
ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือ ผู้ชายก็ตาม ที่ถูกนอกใจ มันเกินจะยอมรับปรับใจได้ ใช่มั้ย

หลังการนอกใจ...มันคงยาก...ที่ความสัมพันธ์ ความรัก ความรู้สึกดีๆ มันจะกลับมาเหมือนเดิม
และเชื่อว่า...หลายๆคน คงเลือกทางออกที่ง่ายที่สุด คือ "เลิกกัน"
เพราะมันเจ็บก็จริง แต่มันก็จบไว

แต่จะมีสักกี่คน...สักกี่คู่ ที่หลังการนอกใจแล้ว "ยังเลือกที่จะไปต่อด้วยกัน"
หลังจากผ่านการคุย การปรับความเข้าใจกัน และรู้แล้วว่าต่างฝ่ายจะต้องปรับตัวปรับใจปรับจูนกันอย่างไร?

เราเป็นคู่หนึ่ง และคนหนึ่ง ที่เลือก...คุยปรับความเข้าใจ และยอมไปต่อด้วยกัน
หลายคนคงมองว่าเรา "โง่" เราก็ต้องยอมรับค่ะ
แต่ถามว่า...การไปต่อ มันก็ไม่ได้ง่ายเลยนะ มันยาก และเจ็บ และทรมานมาก
เพราะ...มันจะเดินไปแบบไม่สนิทใจกัน มีแต่ความหวาดระแวง ความกลัว
ภาพเก่าๆที่เคยถูกทำร้ายจิตใจ ทำลายความรู้สึก ความเชื่อมั่น เกียรติ ศักดิ์ศรีต่างๆ
มันก็ยังคอยตามหลอกหลอนเราเสมอ และเราก็ยังพูดย้ำๆให้แฟนเราฟังตลอด
แฟนเราก็ต้องมาทนทุกข์กับการที่วนๆกับความรู้สึกแย่ๆตอนทะเลาะกัน
ทั้งที่คุยกันว่าจะปรับตัวปรับใจปรับจูนยังไง จะแก้ไขยังไง ไม่ให้มันเกิดอีก

มันทุกข์ทรมานมากเลยนะ ทุกครั้งที่นึกถึง หรือแค่ได้ยินชื่อมือที่สาม
หรืออะไรที่เกี่ยวข้องมาสะกิด มันก็เจ็บจนมีน้ำตาไหลออกมาตลอด

มันกลัว มันไม่เชื่อถือคำพูด ไม่เชื่อมั่นอะไรแฟนเลย
ทั้งที่เขาก็พยายามทำทุกอย่างให้เรากลับมาเหมือนเดิม
ให้เรามั่นใจในตัวเขา เขาปรับตัวเองดีขึ้นมาก
แต่เราไม่เคยสนิทใจเลยในการที่จะให้ความเชื่อมั่น เชื่อใจเขา 100% เหมือนเดิม
และแฟนเราก็เจ็บ ก็เสียใจ ที่เราไม่เชื่อใจเขา เราเองก็เจ็บไม่แพ้กัน
มันจะมีภาพเก่ามาหลอกหลอนตลอด...

เราอยากจะก้าวไปข้างหน้าได้อย่างสบายใจ 100%
โดยที่เอาใจอยู่กับปัจจุบัน มองให้เห็นสิ่งที่เขาทำตามจริง
ไม่ใช่พอเขาทำให้เรามั่นใจ เราก็จะมองผ่านเขาไปเจอภาพเก่าๆตลอดที่เขาเคยนอกใจ
มองแบบระแวงว่า มาทำดีแบบนี้เพราะมีความผิด มองแบบอคติ เพราะความกลัวในใจ

มีหลายคนบอกว่า "ถ้าจะคบกันต่อ ก็ต้องเชื่อใจกันนะ"
มันคือสิ่งที่ควรทำ แต่พอจะลงมือลงใจทำ มันไม่ได้ง่ายเลยนะคะ มันยากมาก
เหมือนเราหยุดอยู่กับที่ และพอจะยกขาก้าวไปข้างหน้า ภาพมันก็หลอกหลอนจนเรากลัว
และเราก็จะต้องรีบชักขากลับมาอยู่ที่เดิม ไม่ก้าวไปข้างหน้า เปนอยู่แบบนี้ตลอดเลย

อยากปรึกษา อยากทราบว่า...
เราควรจะทำยังไงดีคะ?
พอเปนแบบนี้ เราเองก็ทุกข์ แฟนเราก็ทุกข์...
ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้าง แล้วหาทางแก้ไขยังไง ผ่านไปได้รึเปล่าคะ?
แล้วมันเกิดขึ้นซ้ำอีกรึเปล่า?