ฉันมีปัญหากับครอบครัวค่ะ
ฉันขอน้าฉันไปเที่ยวกับเพื่อนคะ! เเล้วสรุปว่าเขาไม่ให้ฉันไปซึ้งเป็นเเบบนี้บ่อยหรือเรียกว่าทุกครั้งที่ขอไปเที่ยวเลยคะ
ฉันเลยรุ้สึกว่า ทำไมหรอ?ฉันยังดุเเลตัวเองไม่ได้หรอนี่ฉันก็โตพอเป็นคนมีความคิดได้เเล้วนะ
การขอไปเที่ยวครั้งนี้รุ้สึกเสียใจมากคะ!ฉันไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อนหรอกคะ
#ทุกวันนี่ฉันเก็บกดมาก#กดดันด้วยค่ะ
ฉันร้องไห้ก็ด้วยความโกรธแหละคะหรือน้อยใจอะไรประมาณนี้
เเล้วฉันไม่คุยกับเขา
เเล้วเขาก็ไม่คุยกับฉัน
เเล้วฉันร้องไห้ในวันนั่นไม่มีใครหรอกค่ะที่สนใจฉัน ไม่มีใครเขามาปลอบหรืออธิบายเหตุผลให้ฉันเข้าใจหรอกคะ
เช้าวันรุ่งขึ้น
ฉันไม่ทำงานบ้านไม่ทำอะไรสักอย่าง
เเล้วฉันก็ไม่คุยกับเขา
เเล้วเขาไม่คุยกับฉัน ตอนนี้ได้หนึ่งอาทิตเเล้วค่ะ
อยากรุ้ว่าเรื่องนี้ฉันผิดหรอค่ะ
ที่ว่าฉันจะน้อยใจหรืองอลอะไรประมาณนี้
ฉันรุ้สึกว่าคนในครอบครัวสำคัญกับฉันเเต่ฉันรุ้สึกว่าสิ่งที่ฉันพยายามเรียกร้องความสนใจ
ก็เปล่าประโยชน์
ในตอนนี้ฉันเหนื่อยคะเหนื่อยมาก อยุ่เเต่บ้านๆ ไม่เคยมีโลกภายนอกกับใครเลยกบ
ใครเหมือนอยู่ไปวันๆไม่ได้สำคัญกับใคร
#ย้ำเเย่มากคะ