วันปัจฉิม ร.ร เราวันนี้เป็นวันที่เราอยากจดจำมากเพราะรุ่นพี่ที่เราเเอบชอบเขามายืนเกือบข้างๆเราเพราะเพื่อนเขายืนอยู่ตอนเเรกเราก็เขินจนทำอะไรไม่ถูกเเต่พอเราหันไปพี่เขาส่งรักมาทางเราเพื่อนเราก็เห็นจนเพื่อนเราถามว่า เห็นใช่ไหม เราเลยตอบว่า เห็นชัด เเต่เราบอกเพื่อนว่าเขาคงส่งรักให้คนอื่นอ่ะ ที่เราพูดอย่างงี้ไม่อย่างให้ความหวังตัวเองเเต่พอไปสักพัก พี่ๆประธานก็ให้ยืนจับมือล้อมเป็นวงกลม ตอนเเรกเราเฉยๆๆเเต่พอได้ยินรุ่นพี่ที่เราชอบบอกเพื่อนเขาคนได้ยืนจับมือกับเรา เเล้วรุ่นพี่ที่เราเเอบชอบก็บอกว่าขอยืนตรงนี้ดิ  ตอนนั้นเราเขินมากก จนเพื่อนพี่เขาเเซวว่า เเอบชอบน้องเขาก็บอกไปเพราะน้องเขาก็ชอบ  คือพอเราได้ยินเราเขินมากกเเต่เราก็นิ่งๆเพราะเก็บอาการเขินอยู่จนร้องเพราะจบ  (คือตอนร้องเพลงเขาให้จับมือเเล้วโยกไปโยกมา) เเล้วพอร้องเพราะจบเเล้วจนเราปล่อยมือจากพี่เขาเเล้วเเต่พี่เขาจับมือเราไปยอมปล่อยคือเราเขินมากเลยบอกพี่เขาว่า คือปล่อยได้เเล้วนะค่ะ เเต่พี่เขากับบอกว่า ก็พี่ไปอยากปล่อยมือไปจากน้องอ่ะครับคือตอนนั้นเราเขินจนหน้าเเดงพี่เขาเลยบอกว่า เขินหรอ เเต่เราบอกว่าป่าวอาการมันร้อน เเต่พี่เขาไม่พูดอะไรเเต่ดันยิ้มเเล้วหัวเราะในลำคอ เเต่เพื่อนเราดันเดินมาเเล้วบอกว่า เเหมเขินกันอยู่นั้นจะไปได้ยัง คือเพื่อนเราจะไปหาพี่ที่จบเราเลยบอกพี่ที่เราชอบว่า ขอตัวก่อนนะค่ะ  พี่เขาก็ปล่อยมือเเต่เพื่อนเขาดันเเซวขึ้นมายิ่งทำให้เราเขินสิ  
# เพื่อนคิดว่าเราควรทำไงต่อดีบอกความในใจหรือปล่อยผ่านไปเพราะด้วยความที่เรากลัวคำตอบ