ทุกครั้งที่คุยกะพ่อ จะทำเสียง เเสดงท่าทางเหมือนโมโหอะไรกันมาตลอด เเต่จริงๆเเล้วก็ไม่ นานๆจะคุยทีด้วยซ้ำ  เเต่เหมือนเขาอคติกับเรา ต้องอารมณ์เสียใส่เราตลอด ทั้งๆที่บางครั้งเราก็ไม่ได้ผิด เวลาพูดอะไรไม่ถูกหูก็จะโมโห เเล้วไล่เราเข้าห้อง อันนี้เราก็ยอมทำตาม ไม่ได้อะไร เคยมีตีเราจนเลือดออก บวม ช้ำ ไปรร. คนมองเยอะเเยะ เราอายนะ เเต่ก็ต้องทน มันทำอะไรไม่ได้ ด้วยความที่เราผิดเองส่วนนึงก็พยายามไม่คิดมาก วันนี้เราทำงานพาททามมา เเล้วทำเงินในเครื่องคิดเงินหาย200 เราก็อารมเสีย. มาบอกเเม่ ขอยืมเงินเเม่ไปคืนเขาก่อน เเม่ก็ทำเหมือนไม่พอใจ เราก็เลยเครียด อารมเสียหนัก เเล้วหลังจากนั้นก็กินหมูกระทะกัน เเล้วเราก็คุยกับพ่อ เเต่เขาเหมือนไม่เข้าใจ พูดต่อจนกลายเป็นคนละเรื่อง เเล้วโมโหเรา เเล้วคุยกับเพื่อนเขาเเบบเเขวะๆใส่เราว่าเรามันปีกกล้าขาเเข็ง ทั้งๆที่ไร้เดียงสา อย่างงั้นอย่างงี้ เราก็เครียด นั่งร้องไห้มาสักพัก เลิกพูด เลิกยุ่ง เลิกเถียง เเต่เขาก็ไม่เลิกพูด พอเลิกกิน มาคุยกับเรา โมโห เเล้วทำร้ายร่างกายเราจนเลือดออก จนช้ำ อย่างงี้ควรจะทำอย่างไรดีคะ ต้องทนต่อ เเจ้งความได้ไหมคะ หรือมีเเนวทางอะไรเเนะนำไหมคะ เครียดมากเลยค่ะ อยากหนีไปไกลๆหลายรอบเเล้ว เครียดสุดๆเลยค่ะ เหนื่อยกับหลายเรื่อง เขาก็เหนื่อย เราก็เหนื่อย เเต่ต้องกลับมาทะเลาะกับคนที่เรารัก เเละไว้ใจได้อย่างงี้หรอคะ😭😭😭