ตอนนี้น้องเเมวของเราเค้าได้เสียไปแล้วคะ คือทางบ้านเรามีเรื่องกระทบกระทั้งกับข้างบ้านมาตลอดมาป็น10ๆ ปีแล้วคะ ตั้งเเต่เราเด็กๆจไความได้ก็คือไม่ถูกกันแล้ว พี่สาวเคยเล่าว่าตอนเด็กบ้านไม่มีรั้วหมาพี่เรากระชากโซ่ขาดวิ่งเข้าไปในบ้านคนข้างบ้านแป๊บเดียวโดนฟันหลังออกมาหลังแหวะเลยค่ะ แล้วต่อจากนั้นก็มีเรื่องมาอีกเยอะเเยะเลยค่ะ ครั้งนึงเราไปเล่นบ้านลูกพี่ลูกน้องที่มีเเม่เป็นญาติกับคนข้างบ้าน แล้วหลานป้าข้างบ้านนางก็ดื้อ พี่เขาเลยดุหลานนางก็ไม่ฟังแถมตักน้ำมาลาดพื้นบ้านพี่เขาพี่เขาก็หยิบไม้เเหวนเสื้อมาตี สักพักอีเด็กนั่นวิ่งร้องให้กลับบ้านแล้วไปฟ้องมนุษย์ป้าข้างบ้านหาว่าเราเอาไม้กวาดฟาดจ้าา  แล้วนางก็มาด่าเราคือแบบเสียๆหายๆทั้งที่พี่ที่เป็นลํกพี่ลูกน้องเราเขาก็บอกว่าเขาตีเอง ป้างข้างบ้านนางก็ไม่ฟังจ้า คือตอนเราก็10ขวบคือเราก้ไม่ได้เถียงอะไร เราก็เลยไปบอกพี่เราว่าวันนี้เราโดนด่า แล้วเหมือนหลานป้ากับลูกพี่ลูกน้องเราก็เดินผ่านหน้าบ้านพี่เราเลยเรียกมาถาม พี่เราก็เลยบอกหลานป้าบ้างบ้านว่าทำเเบบนี้ไม่ดีทำให้ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน นางฟังเสร็จนางวิ่งกับบ้านไปบอกป้าข้างบ้านซึ่งเป็นยายนางว่าพี่เราด่านางว่า ตอนนั้นคืองงมากเลยเด็ก5ขวบอะไรทำไมเป็นขนาดนั้น หลังจากนั้นก็มีปันหามาตลอด จนไม่กี่เดือนที่ผ่านมาแมวเราเริ่มโตเริ่มดื้อ มนุษย์ป้านางก็มาเตือนว่าเเมวอะไปบ้านนางนะ ให้ขังคือเราก็ขังแต่คือต้องปล่อยน้องเเมวเราไปอึน้องเลยแอบดื้อไปบ้านนางแล้วไปกินยาที่มนุษย์ข้างบ้านวางยาไว้คือเรารู้เราผิดแต่มีวิธีที่ทำให้หายโกรธมั้ยค่ะคือเราก้รักของเราอะเราเลี้ยงมาดูแลอย่างดีแถมน้องคือน่ารักมากขี้อ้อน ไม่รู้จิตใจทำด้วยอะไรถึงมาทำแบบนี้ ที่เราตั้งกระทุ้นี้มาคือเราโกรธมาก เราโมโหตัวเแงด้วยไม่น่าปล่อยน้องเลย เราเลยอยากมาเขียนระบาย