เราทำงานมา 10ปี ทุกคนถามเราว่าทนทำได้ยังไง ทั้งที่ย่ำอยู่กับที่ตำแหน่งไม่ขยับเลย ทำงานดี คนรอบข้างชม ทั้งชมต่อหน้าหัวหน้าก็ยังอยู่ที่เดิม ทำแทบจะทุกอย่างที่หัวหน้าสั่ง ทำจนตอนนี้ทำงานแทนหัวหน้าได้หมดแล้ว และทุกครั้งที่ปรับเงินเดือนหรือตำแหน่งตั้งแต่ปีแรก เค้ามักจะบอกเราว่าเราทำดีมาก ให้คะแนนเราเกินกว่าคะแนนเต็มตลอด อัตราปรับเงินขึ้นก็มากกว่าเกณฑ์ทุกครั้ง อยู่ที่นี่เราก้าวหน้าแน่นอน เค้าจะผลักดันเรา เหลือบางเรื่องให้เราไปพัฒนาแค่นิดเดียวก็จะสมบูรณ์ มีคำพูดสวยๆแบบนี้ทุกครั้ง ให้เรามีความหวัง และทำงานต่อไปด้วยความตั้งใจ แล้วในแต่ละปีก็ค่อยๆเอางานตัวเองโอนมาให้เราจนล้นมือ และพูดคำว่าอยากให้งานเรามีมูลค่าให้นายเห็น แล้วเค้าก็ไปทำงานอื่นที่ได้หน้า สุดท้ายตำแหน่งของหัวหน้าก็ขยับขึ้นเรื่อยๆ แต่เรากลับอยู่ที่เดิม ซึ่งรู้สึกมาตลอดว่าถูกหลอกใช้ แต่ก็คิดว่าทำดีมาตั้งนาน วันนึงต้องเป็นวันของเรา จนมาวันนึงที่เค้าอยู่ๆก็รับเพื่อนของตัวเองที่อยู่แผนกอื่นมาเป็นหัวหน้าเราอีกที ทั้งๆที่เค้าคนนั้นไม่เคยทำงานด้านนี้เลย ทั้งส่งไปเรียนคอร์สแพงๆ เพื่อให้คนนั้นทำงานเป็น ทั้งเราต้องสอนงานคนคนนั้น จนตอนนี้เรารู้สึกเหมือนถูกจิกหัวตบหน้ากลางสี่แยก มันชา มันเหมือนทุกอย่างที่ทำหมดความหมาย สุดท้ายเราแค่โดนหลอกใช้เพื่อส่งเค้าไปถึงฝัน แต่เรากลับถูกทิ้งคว้างอยู่กลางอากาศ และการมาของเพื่อนเค้าคนนี้มันยิ่งทำให้ตำแหน่งตรงแผนกเรามันตันเพราะมีหัวถึง 2คนทั้งๆที่แผนกมีแค่ 5คน กลายเป็นเราต้องถูกดองอยู่แบบนี้ไปอีกนานจากวัฒนธรรมองค์ สิ่งที่รู้สึกตอนนี้คือเสียเวลาไป 10ปี ที่หลงคำพูดคนที่เรียกว่าหัวหน้า คนที่เข้าวัดถือศีลปากบอกว่าเป็นคนดี พูดจาให้ความหวังเราทุกอย่าง ใครๆก็ว่าเค้าปากหวานก้นเปรี้ยวแต่เราไม่เคยสนใจ ตอนนี้ซึ้งแล้วจริงๆน้ำตาคลอเบ้า สุดท้ายมันคือการหลอกใช้แค่นั้นเอง ทั้งผิดหวัง เสียใจ คงทำได้แค่มองหาที่ใหม่ ที่ที่เราจะมีค่าจริงๆ ที่ที่ผลงานจะพิสูจน์ฝีมือ ใครคบเจอแบบเราบ้างเอาใาแชร์กันได้นะ เผื่อเราจะรู้สึกดีขึ้นบ้างที่ไม่ใช่คนโชคร้ายแค่คนเดียวที่เจอคนแบบนี้