..........ทันทีที่พระสงฆ์ องค์สุดท้าย ลงจากบ้าน เดินไปถึงรถเรียบร้อย เสียงเพลงลูกทุ่ง ก็เข้ามาแทนเสียงปี่พาทย์ บรรยากาศงานแต่งงานวันนี้ ก็เหมือนกับงานแต่งทั่วไป ทำบุญตอนเช้าเสร็จ ต่อด้วยเพลงสนุกดังกึกก้อง สร้างความครื้นเครง ให้วงสนทนากลางลานบ้าน   ซึ่งมีเสียงเฮฮาไม่ขาดระยะ  และคุยกันไปมา ระหว่างโต๊ะอย่างสนุกสนาน เหล่าแม่ครัวรุ่นใหญ่ สาละวน อยู่ในครัว แต่ยังไม่วาย มีคนยกน้ำสีทอง ตามไปเสิร์ฟถึงหน้าเตา เลยทำให้มองไม่ออก ว่าป้าแกหน้าแดง เพราะความร้อน หรือเพราะอะไร            

           เพลงขันหมากมาแล้ว ขึ้นเสียงโห่ ยาว นำมาก่อน ตามด้วยเสียงดนตรี ตาเถิง ลุกขึ้น ขยับผ้าขาวม้าที่คาดเอวอยู่ให้กระชับขึ้น พลางทำท่ารำฟ้อน ดูเหมือนไก่ตัวผู้ กำลังป้อตัวเมียไม่ผิด เดินเซ แซดๆๆ  ไปโต๊ะข้าง ๆ เกือบล้มลงไป แต่พวกคว้าไว้ทัน เสียง เฮ ๆๆๆ ผสมเสียงตบมือชอบใจ  ตาชอบ ลุกไปประคองกลับมานั่งโต๊ะ ด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ตัวเอง ก็ต้องค่อย ๆ เกาะพนักเก้าอี้เดินเหมือนกัน             

          เสียง ฮา ๆ  ๆ  ดังลั่นมาจากในครัว คนยกน้ำเข้าไป เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับแม่ครัว ทำท่าจีบกัน หยอกเย้าทำแกล้งเขินกันไปมา แล้วพากันขำตัวเอง สาวใหญ่ที่ยังไม่มีแฟน ก้มหน้าอายจริง เมื่อได้ยินเขาเย้ากัน หั่นของอยู่ ยกมือค้าง นั่งฟังนิ่ง จนพวก ฮา ๆๆๆ ขึ้นมาอีกที          

          โต๊ะเก้าอี้ มีอยู่ห้าชุด และมีโต๊ะยาว ใต้ต้นฉำฉา ต้นมะม่วง มะขามใหญ่  อีกที่ละชุด งานจัดขึ้นง่าย ๆ แต่ที่ทำให้ลานบ้านข้างทุ่งนา ดูคึกคัก เพราะคนที่มาล้วนสนิท และรุ่นราวคราวเดียวกัน นักเต้น มีเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ  เมื่อจังหวะเพลงเริ่มเร่ง เป็นจังหวะรำวง          

          ขบวนขันหมาก อยู่ไม่ไกลนัก เตรียมของพอเป็นพิธี หลัก ๆ ก็พานแหวนหมั้น พานธูปเทียนแพ พานผ้ารับไหว้ผู้ใหญ่ พานเชิญดอกไม้ เหมาะสมพอดีกับงานง่าย ๆ ไม่ใหญ่ ไม่เล็กจนเกินไป คนเชิญพาน มาเป็นคู่ นับได้เจ็ดคู่ ตั้งแถวสองฝั่ง ซ้ายขวา หันหน้าไปทางบ้านเจ้าสาว ตรงกลางแถว ชายหนุ่มในชุดสูทสีขาว ตัดผมทรงทันสมัย หน้าตาเอี่ยมอ่อง ยืนยิ้มคู่กับ ตาชื่น วัยหกสิบ ผู้เป็นลุง ใส่กางเกงขายาวสีน้ำตาล เสื้อเชิ้ตสีขาว ติดกระดุมแขน และคอ มองดู เรียบร้อย สะอาดตา           

          รักครั้งนี้  คุ้มค่ากับการรอคอย ทั้งเจ้าบ่าว และเจ้าสาว  ต่างเคยผ่านช่วงเวลา ที่เหมือนฝันร้าย คล้าย ๆ กัน คนรักที่จากไป ด้วยอุบัติเหตุ เป็นเรื่องทำใจได้ยาก  จึงปิดกั้นตัวเอง มาหลายปี  จนถึงวัน ที่ทั้งสองได้พบกัน และ ได้พูดคุย การสูญเสียในอดีต ทำให้เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย ความรักของทั้งคู่ จึงเป็นมากกว่า การเป็นคู่รักธรรมดา มีความเห็นใจ ความห่วงใย การดูแลเอาใจใส่กัน ผสมอยู่ในใจ ทั้งสองคน                                        

          เมื่อได้เวลาเคลื่อนขบวน เสียงโห่แว่วมา คนในบ้านต่างตั้งตารอ หลายคน เดินไปตั้งหลักคอยแกล้งเจ้าบ่าวที่ประตูรั้ว คนบนเรือนตื่นเต้นออกนอกหน้า เจ้าสาวต้องเย้าว่า คนจะแต่งนั่งอยู่นี่ ค่อยเบาเสียงลงได้หน่อย แต่ยังไม่วาย หันมาค้อนให้ แล้วบ่น อุบอิบ ว่าไม่มีมั่งก็แล้วไป          

          เสียง เฮ มารวมอยู่ด้านหน้ารั้ว เมื่อขบวนเจ้าบ่าวมาถึง แม่ครัวสามคน วางตะหลิว วิ่งตื๋อมาอย่างไว  กระโดด กอดเจ้าบ่าวแน่น ทำท่าจะไม่ปล่อย เสียง กองเชียร์หัวเราะชอบใจ ตบมือกันสนั่น เจ้าบ่าว ต้องดึงซองที่เตรียมมา ให้ไปคนละซอง เสียง เฮ ๆ ๆ ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อแม่ครัว ยอมปล่อยมือที่คล้องคอไว้          

          ผ่านด่านแรกไม่ยากเท่าไร เพราะตั้งใจไว้แค่ขำ ๆ แต่ตอนเดินผ่านตามโต๊ะนี่สิ คนนู้นก็แก้ว คนนี้ก็แก้ว จะเดินเลยก็ไม่ได้ พอหมดแก้วทีก็ ฮา ๆ ๆ  เป็นอย่างนี้ไปจนถึงโต๊ะตาเถิง แกลุกขึ้นโค้ง กะว่าให้เต้นสักสองเพลง จึงจะปล่อยไป แต่ลืมตัว ก้มไวไปนิด หัวเลยทิ่ม พาวิ่งไปข้างหน้า อย่างเร็ว เหยียบชายผ้าขาวม้าเกือบล้ม ดีที่พวกคว้าไว้ทัน เรียกเสียง ฮา ได้อีกครืนใหญ่          

          เจ้าบ่าวถือโอกาส จ้ำอ้าวไปที่หน้าบันได บรรดาสาวใหญ่ และแม่หม้าย รอท่ากันอยู่ก่อนแล้ว เต็มทางขึ้น จึงเป็นงานยากพอควร  บันไดไม่กว้างนัก เจ้าบ่าว ขึ้นไปก็โดนเบียดอย่างตั้งใจ พอขึ้นไปได้สามขั้น บ้างก็กอดเอว บางคนก็กอดคอ บางคนดึงเข้าไปหอมแก้มกันดื้อ ๆ เสียง เฮ ๆ ๆ พร้อมกัน พวกข้างล่างเห็นเข้า บอกไม่ยอม ๆ จะดึงกันลงไปใหม่ให้ได้ ยื้อกันไป ดึงกันมา เสียงหัวเราะ เฮฮา ดังไม่ขาดระยะ          

          กว่าจะถึงบนเรือนได้ เล่นเอาเหนื่อยกันแทบทุกคน กองเชียร์พลอยหายใจไม่ทัน อีตรงหัวเราะท้องคัดท้องแข็งไปกับเค้านี่แหละ พิธีการต่อไป คือการนำของจากขบวนขันหมาก มาจัดวางเรียงกัน ฝ่ายเจ้าสาวก็เกณฑ์เพื่อน ๆ มานั่งเป็นญาติผู้ใหญ่ ช่วยกันเอาพานออกมาเปิด นำสินสอดวาง บนผ้าเงินผ้าทอง แล้วทำทีตรวจนับตามธรรมเนียม        

          หลังจากนับสินสอดเสร็จแล้ว ทั้งสองฝ่ายช่วยกันโปรยถั่ว งา ข้าวเปลือก ข้าวตอก ดอกไม้ ใบเงิน ใบทอง ที่บรรจุมาในพานขันหมากเอก ลงบนสินสอด จากนั้น เพื่อนฝ่ายเจ้าสาว พากันห่อสินสอดด้วยผ้า ตามประเพณี          

          ชายหนุ่มนั่งเรียบร้อย อยู่หน้าพานแหวนหมั้น ตาชื่น นั่งอยู่ข้าง ๆ ท่าทางเหนื่อยเล็กน้อย ด้วยความที่อายุมากแล้ว แต่ยังยิ้มอย่างมีความสุข เจ้าสาวนั่งอยู่ตรงข้าม พร้อมเพื่อนที่เป็นตัวแทนญาติ  ทั้งสองฝ่าย ต่างมองสบตา ส่งยิ้มให้กัน          

          เมื่อถึงเวลาที่นัดกันไว้ ฝ่ายเจ้าสาว เชิญเจ้าบ่าว สวมแหวนหมั้น ชายหนุ่มประคองพานเข้าไปวาง  เปิดฝาครอบ เผยให้เห็นกล่องกำมะหยี่สีแดงสด  ตาชื่น หยิบกล่องขึ้นมาเปิด นำแหวนทองออกมา พลางบรรจง ยื่นไปสวมให้กับ แม่แฉล้ม เจ้าสาว วัยหกสิบปี เท่ากัน ท่ามกลางเสียง ฮิ้ว ๆ ๆ ๆ  และเสียงตบมือ ดังสนั่นไปทั่วบริเวณ.................@@                                                                                                                                            

                                                                                                                                                        ลุงแผน                                                                                                                              
                                                                                                                                              ๑๖  มีนาคม  ๒๕๖๒  

..........ขอบพระคุณ สำหรับกำลังใจจากทุกท่าน  ที่มีให้ มาโดยตลอด ขอบคุณมาก ๆ ครับ........