สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของจขกท.นะคะ ถ้าพิมพ์ผิดหรือพิมพ์อะไรไปกระทบคนอื่น จขกท.ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ขอเกริ่นก่อนนะคะ ก่อนหน้านี้จขกท.เป็นคนปกติทั่วๆไป ไม่มีปัญหาทางบ้านหรือความรัก มีปัญหาบางครั้งกับเพื่อนในห้องแต่ก็ไม่มากมายอะไร รุ่นน้องที่กล่าวไป จริงๆก็ไม่ใช่รุ่นน้องในรร.แต่เป็นรุ่นน้องผู้หญิงที่อ่อนกว่าปีหนึ่ง เราสองคนรู้จักผ่านในเน็ต ซึ่งเราสองคนก็คุยกันถูกคอเอาเสียมากๆ จนสนิทกัน เริ่มแลกเฟส มีเบอร์โทร ไปเจอกันบ้าง
แต่พอเราเริ่มสนิทกัน เราก็เริ่มแชร์เรื่องราวรอบๆตัวกันบ่อย ซึ่งพอสนิทกันจขกท.ก็เลยรู้ว่าน้องคนนี้เป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งปัญหาส่วนมหญ่ของน้องเขามาจากทางบ้านเป็นส่วนใหญ่ ทางจขกท.เองก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากปลอบและให้คำปรึกษา รวมถึงแนะนำให้น้องไปปรึกษาจิตแพทย์ ซึ่งน้องก็ไปตาม แต่อย่างที่พูดไป น้องเขามีปัญหาทางบ้าน บางครั้งก็มาระบายกับจขกท.บ่อยๆ ซึ่งเราก็รับฟังตลอดและปลอบน้องเขาตลอด แต่ไม่ใช่จขกท.คนเดียวที่ปลอบน้องหรอกนะ น้องเขาเองก็มีเพื่อนอีกสองสามคนที่มีปัญหาคล้ายๆกัน น้องก็ไปคุยระบายกับพวกเขาบ้าง
แต่ช่วงหลังๆมานี้ น้องเอาแต่พูดว่าอยากตาย เหนื่อยบ้าง ไม่อยากอยู่บ้าง
ทางจขกท.ก็เข้าใจว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าจะมีอาการแบบนี้ ทางจขกท.ก็คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ บางครั้งน้องก็อาการดีขึ้นแต่บางครั้งอาการน้องก็ไม่ดีขึ้นเลย ซึ่งช่วงหลังๆที่กล่าวมาน้องเขาก็เริ่มโพสภาพข้อมือที่ถูกกรีดเปื้อนเลือดลงในเน็ต โพสอะไรอย่างไม่อยากอยู่บ้าง บอกว่าตัวเองไม่มีค่าบ้าง จขกท.เองก็พยายามปลอบ
บางครั้งน้องเขามาพูดแบบ ลาก่อน ไปก่อนแล้วนะ จะนอนฝันดีแล้ว มาหาตัวจขกท.ในแชท ทำเอาจขกท.ตกอกตกใจจนต้องรีบโทรไปปลอบ คุยกับเขาให้เขาไม่อยากตาย ซึ่งเราและเพื่อนที่น้องคุยด้วยก็ช่วยเกลี่ยกล่อมไม่ให้น้องฆ่าตัวตายด้วย
ช่วงหลังๆที่จขกท.รู้จักน้อง จขกท.รู้สึกเหมือนตัวเองเริ่มที่จะดิ่งง่ายกว่าแต่ก่อน บางครั้งเห็นโพสน้องเห็นข้อความน้องแบบนั้นก็ดิ่ง อยู่ๆก็ไม่มีเรี่ยวแรงอยากจะทำอะไร เริ่มอยากจะร้องไห้ออกมาทั้งๆที่ตัวเองไม่มีปัญหาอะไรเลยสักนิด บางครั้งก็อยากจะตายตามน้องไป ทั้งๆที่แต่ก่อนจขกท.ไม่มีปัญหาอะไรแบบนี้เลยสักครั้งเดียว ทางจขกท.เองก็ไม่มั่นใจว่าเพราะเราคุยกับน้องเยอะเกินไปรึยังไงกัน หรือความจริงแล้วจขกท.มีปัญหาแต่แค่ไม่รู้ตัว ทั้งนี้ทั้งนั้นจขกท.ไม่รู้เลยสักนิด
จขกท.อยากจะรู้ว่าคนที่เคยอยู่กับคนเป็นโรคซึมเศร้าเคยเป็นบ้างไหม ถ้าคนเริ่มมีอาการเช่นนี้ควรไปหาหมอจะดีไหม หรือแค่เราคิดมากเกินไปเอง
มีรุ่นน้องเป็นโรคซึมเศร้า ให้คำปรึกษาเขาบ่อยจนรู้สึกตัวเองอาจจะเริ่มเป็น
ขอเกริ่นก่อนนะคะ ก่อนหน้านี้จขกท.เป็นคนปกติทั่วๆไป ไม่มีปัญหาทางบ้านหรือความรัก มีปัญหาบางครั้งกับเพื่อนในห้องแต่ก็ไม่มากมายอะไร รุ่นน้องที่กล่าวไป จริงๆก็ไม่ใช่รุ่นน้องในรร.แต่เป็นรุ่นน้องผู้หญิงที่อ่อนกว่าปีหนึ่ง เราสองคนรู้จักผ่านในเน็ต ซึ่งเราสองคนก็คุยกันถูกคอเอาเสียมากๆ จนสนิทกัน เริ่มแลกเฟส มีเบอร์โทร ไปเจอกันบ้าง
แต่พอเราเริ่มสนิทกัน เราก็เริ่มแชร์เรื่องราวรอบๆตัวกันบ่อย ซึ่งพอสนิทกันจขกท.ก็เลยรู้ว่าน้องคนนี้เป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งปัญหาส่วนมหญ่ของน้องเขามาจากทางบ้านเป็นส่วนใหญ่ ทางจขกท.เองก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากปลอบและให้คำปรึกษา รวมถึงแนะนำให้น้องไปปรึกษาจิตแพทย์ ซึ่งน้องก็ไปตาม แต่อย่างที่พูดไป น้องเขามีปัญหาทางบ้าน บางครั้งก็มาระบายกับจขกท.บ่อยๆ ซึ่งเราก็รับฟังตลอดและปลอบน้องเขาตลอด แต่ไม่ใช่จขกท.คนเดียวที่ปลอบน้องหรอกนะ น้องเขาเองก็มีเพื่อนอีกสองสามคนที่มีปัญหาคล้ายๆกัน น้องก็ไปคุยระบายกับพวกเขาบ้าง
แต่ช่วงหลังๆมานี้ น้องเอาแต่พูดว่าอยากตาย เหนื่อยบ้าง ไม่อยากอยู่บ้าง
ทางจขกท.ก็เข้าใจว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าจะมีอาการแบบนี้ ทางจขกท.ก็คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ บางครั้งน้องก็อาการดีขึ้นแต่บางครั้งอาการน้องก็ไม่ดีขึ้นเลย ซึ่งช่วงหลังๆที่กล่าวมาน้องเขาก็เริ่มโพสภาพข้อมือที่ถูกกรีดเปื้อนเลือดลงในเน็ต โพสอะไรอย่างไม่อยากอยู่บ้าง บอกว่าตัวเองไม่มีค่าบ้าง จขกท.เองก็พยายามปลอบ
บางครั้งน้องเขามาพูดแบบ ลาก่อน ไปก่อนแล้วนะ จะนอนฝันดีแล้ว มาหาตัวจขกท.ในแชท ทำเอาจขกท.ตกอกตกใจจนต้องรีบโทรไปปลอบ คุยกับเขาให้เขาไม่อยากตาย ซึ่งเราและเพื่อนที่น้องคุยด้วยก็ช่วยเกลี่ยกล่อมไม่ให้น้องฆ่าตัวตายด้วย
ช่วงหลังๆที่จขกท.รู้จักน้อง จขกท.รู้สึกเหมือนตัวเองเริ่มที่จะดิ่งง่ายกว่าแต่ก่อน บางครั้งเห็นโพสน้องเห็นข้อความน้องแบบนั้นก็ดิ่ง อยู่ๆก็ไม่มีเรี่ยวแรงอยากจะทำอะไร เริ่มอยากจะร้องไห้ออกมาทั้งๆที่ตัวเองไม่มีปัญหาอะไรเลยสักนิด บางครั้งก็อยากจะตายตามน้องไป ทั้งๆที่แต่ก่อนจขกท.ไม่มีปัญหาอะไรแบบนี้เลยสักครั้งเดียว ทางจขกท.เองก็ไม่มั่นใจว่าเพราะเราคุยกับน้องเยอะเกินไปรึยังไงกัน หรือความจริงแล้วจขกท.มีปัญหาแต่แค่ไม่รู้ตัว ทั้งนี้ทั้งนั้นจขกท.ไม่รู้เลยสักนิด
จขกท.อยากจะรู้ว่าคนที่เคยอยู่กับคนเป็นโรคซึมเศร้าเคยเป็นบ้างไหม ถ้าคนเริ่มมีอาการเช่นนี้ควรไปหาหมอจะดีไหม หรือแค่เราคิดมากเกินไปเอง