เริ่มปวดท้องประจำเดือนตอนม.6 ซึ่งก่อนหน้านั้นไม่เคยปวดเลยยย ยังคิดว่าตัวเองโชคดีจังไม่ปวดเหมือนคนอื่นเขา แต่ถ้าจำไม่ผิดตอนม.6 ปวดแค่2ครั้งมั้ง แต่เป็น2ครั้งที่หน้าซีดปากซีดนั่งเรียนต่อไม่ไหวเลยแหละ แล้วมาเริ่มปวดอีกทีตอนปีสอง ปวดแบบมากก ท้องเสียด้วย ทั้งอ้วกอีก บางครั้งก็เป็นไข้อ่ะ แล้วก็มาเริ่มกินพอนสแทนเวลาปวด แล้วก็กินมาตลอด คือเวลารู้สึกเริ่มหน่วงนี่จะกินยาเลยและพยายามนอนให้หลับจะได้ไม่ต้องทนปวด ก่อนจะหลับนี่ก็ปวดแสนปวด ท้องเสียไปอี้กเข้าออกห้องน้ำซ๊ะ กว่าจะหลับก็พุทธโทๆไป555
และวันนี้อินี่มีสอบมิดเทอม เป็นวิชาเอกด้วย คิดว่าคงไม่ปวดหรอกเพราะรู้สึกชิว ไม่หน่วงไรทั้งนั้น แต่กะง่าจะหยิบยามาเผื่ออยู่แต่ดันลืม ก่อนเข้าห้องสอบแหม๋ความหน่วงมาแล้วววว คิดในใจกูจะรอดมั้ยเนี่ยยย พอเริ่มทำข้อสอบได้2ข้อ เริ่มปวดมากแต่ก็ยังทำต่อ คิดว่ารีบทำรีบเสร็จจะได้ไปกินยานอน เขียนบ้างหยุดเขียนบ้างมือนี่กุมท้องตลอดเลย ทีนี้เริ่มมึนๆจะอ้วกเลยบอกอ. แกเลยอนุญาตให้ไปเข้าห้องน้ำ แต่ตอนนั้นคือปวดแบบยามาๆต้องนอนๆ แต่ข้อสอบยังทำไม่ถึงครึ่ง พอเข้ามาในห้องสอบอ.ถามไหวมั้ย นี่ก็พยักหน้าไหว เลยนั่งทำต่อ ทีนี้เหงื่อเริ่มมาเริ่มร้อนมือสั่น ปวกท้องมากกพยามกลั้นใจทำต่อ แต่ฟางเส้นสุดท้ายหันหน้าไปสบตาอ. แกเดินมาถามว่าไหวมั้ยให้ทำไง ตอนนั้นคือไม่มีแรงตอนบอะไรเลย มือเท้านี่ชาไปหมด หายใจก็ไม่ออก สิ่งที่ออกอย่างเดียวคือน้ำตากูเองจ้าาาไหลมาจ้าไหลมา ตอนนั้นมือจากที่ชาๆเริ่มเกร็ง หายใจแรงมากถี่ด้วยตอนนั้นคือกลัวพิการมาก555 เพื่อนก็โทร1669กว่าจะมาอี๊ก จากที่นั่งบนเก้าอี้ อ.ก็ให้มานอนกับพื้น วินาทีนั้นพยาบาลรอบตัวกูเยอะมาก555รักกูจังเลยยย😁😁😁 ได้ยินแต่คำว่าหายใจช้าๆลึกๆ แต่ช้าไม่ได้ไงกูหายใจไม่ออกกก แล้วเจ้าหน้าที่ก็มาแบกจากในห้องมาไว้นอกห้อง มือนี่ตอนนั้นคือจีบเกร็งขั้นสุด แล้วที่นี้เจ้าหน้าที่เขาก็เอาเครื่องวัดออกซิเจนมาหนีบที่นิ้ว แล้วก็เอาถุงออกซิเจนมาครอบให้ สูดฮึบแรกแสบจมูกมากจ่ะแม่ สักพักเริ่มคุมการหารใจได้มือที่เกร็งเริ่มคลาย แต่ยังไม่หายชา พี่แกบอกว่าหายใจช้ากว่านี้เดี๋ยวจะแกะถุงออกซิเจนออก ถ้ายังเร็วอยู่จะไม่เอาออก ที่นี้มือเริ่มหายชา แกะถุงออกอาการมันดีขึ้น แต่พอลุกขึ้นคือขาสั่นลงบันไดไม่ได้เลย555 ขึ้นรถจะไปหาหมอนั่งๆไปเริ่มโอเค พอถึงหมอคือไม่ปวดท้องแล้วหายแล้ว หมอก็ก็งงๆ อินี่ก็งงค่ะหมอ หายแล้วค่ะหมอ555 แต่ก่อนหน้านั้นคือเหมือนกำลังจะตายเลยซึ่งต่างจากอยู่ตรงหน้าหมอมาก //หมอบอกเป็นไฮเปอๆอะไรนี่แหละนี่จำไม่ได้แล้ว
คืออยากรู้ว่าเคยเป็นแบบนี้มั้ยปวดหนักแค่ไหนของแต่คน
//ต่อไปคงจะหาเวลาไปตรวจกะหมอจริงจังละกลัวมากกะครั้งนี้😭//
ปวดท้องประจำเดือนนี่มันรุนแรงเกิ๊นนน
และวันนี้อินี่มีสอบมิดเทอม เป็นวิชาเอกด้วย คิดว่าคงไม่ปวดหรอกเพราะรู้สึกชิว ไม่หน่วงไรทั้งนั้น แต่กะง่าจะหยิบยามาเผื่ออยู่แต่ดันลืม ก่อนเข้าห้องสอบแหม๋ความหน่วงมาแล้วววว คิดในใจกูจะรอดมั้ยเนี่ยยย พอเริ่มทำข้อสอบได้2ข้อ เริ่มปวดมากแต่ก็ยังทำต่อ คิดว่ารีบทำรีบเสร็จจะได้ไปกินยานอน เขียนบ้างหยุดเขียนบ้างมือนี่กุมท้องตลอดเลย ทีนี้เริ่มมึนๆจะอ้วกเลยบอกอ. แกเลยอนุญาตให้ไปเข้าห้องน้ำ แต่ตอนนั้นคือปวดแบบยามาๆต้องนอนๆ แต่ข้อสอบยังทำไม่ถึงครึ่ง พอเข้ามาในห้องสอบอ.ถามไหวมั้ย นี่ก็พยักหน้าไหว เลยนั่งทำต่อ ทีนี้เหงื่อเริ่มมาเริ่มร้อนมือสั่น ปวกท้องมากกพยามกลั้นใจทำต่อ แต่ฟางเส้นสุดท้ายหันหน้าไปสบตาอ. แกเดินมาถามว่าไหวมั้ยให้ทำไง ตอนนั้นคือไม่มีแรงตอนบอะไรเลย มือเท้านี่ชาไปหมด หายใจก็ไม่ออก สิ่งที่ออกอย่างเดียวคือน้ำตากูเองจ้าาาไหลมาจ้าไหลมา ตอนนั้นมือจากที่ชาๆเริ่มเกร็ง หายใจแรงมากถี่ด้วยตอนนั้นคือกลัวพิการมาก555 เพื่อนก็โทร1669กว่าจะมาอี๊ก จากที่นั่งบนเก้าอี้ อ.ก็ให้มานอนกับพื้น วินาทีนั้นพยาบาลรอบตัวกูเยอะมาก555รักกูจังเลยยย😁😁😁 ได้ยินแต่คำว่าหายใจช้าๆลึกๆ แต่ช้าไม่ได้ไงกูหายใจไม่ออกกก แล้วเจ้าหน้าที่ก็มาแบกจากในห้องมาไว้นอกห้อง มือนี่ตอนนั้นคือจีบเกร็งขั้นสุด แล้วที่นี้เจ้าหน้าที่เขาก็เอาเครื่องวัดออกซิเจนมาหนีบที่นิ้ว แล้วก็เอาถุงออกซิเจนมาครอบให้ สูดฮึบแรกแสบจมูกมากจ่ะแม่ สักพักเริ่มคุมการหารใจได้มือที่เกร็งเริ่มคลาย แต่ยังไม่หายชา พี่แกบอกว่าหายใจช้ากว่านี้เดี๋ยวจะแกะถุงออกซิเจนออก ถ้ายังเร็วอยู่จะไม่เอาออก ที่นี้มือเริ่มหายชา แกะถุงออกอาการมันดีขึ้น แต่พอลุกขึ้นคือขาสั่นลงบันไดไม่ได้เลย555 ขึ้นรถจะไปหาหมอนั่งๆไปเริ่มโอเค พอถึงหมอคือไม่ปวดท้องแล้วหายแล้ว หมอก็ก็งงๆ อินี่ก็งงค่ะหมอ หายแล้วค่ะหมอ555 แต่ก่อนหน้านั้นคือเหมือนกำลังจะตายเลยซึ่งต่างจากอยู่ตรงหน้าหมอมาก //หมอบอกเป็นไฮเปอๆอะไรนี่แหละนี่จำไม่ได้แล้ว
คืออยากรู้ว่าเคยเป็นแบบนี้มั้ยปวดหนักแค่ไหนของแต่คน
//ต่อไปคงจะหาเวลาไปตรวจกะหมอจริงจังละกลัวมากกะครั้งนี้😭//