ผมจำได้ตั้งแต่เด็กจนโต​ ตอนเด็กๆตอนพ่อยังอยู่ยังไม่เลิกกับแม่​ แม่ดูแลผมดีมาก​ เลี้ยงอย่างทนุทนอม พูดจาดีทุกคำ​ พ่อกับแม่เลิกกันตอนผมจบ​ตอนผมอยู่ป.6​พอดีครับ​ ตอนนี้ผมก็ปี1แล้ว พ่อก็ส่งเงินค่าเลี้ยงดูให้ทุกเดือน​ หลังจากที่พ่อเลิกกับแม่​ แม่ก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยครับ​ ตะคอกใส่ผมทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด​ ใส่อารมณ์ตลอดเวลา​ สิ่งที่ผมเจอคือ​ เวลาไปเรียนเช้าผมนั่งกินข้าวอยู่ก็ชอบพูดว่า​ 'แดรกๆให้มันเร็วๆสิชักช้าอยู่นั่นแหละ'​ กลับมาจากเรียนเสร็จผมก็ทำการบ้าน​พอแม่เลิกงานกลับมาแม่ก็ถามว่าทำการบ้านเสร็จรึยัง​ ส่วนใหญ่ผมจะยังทำไม่เสร็จพอบอกไปว่ายังไม่เสร็จแม่จะตะคอกมาว่า`แค่นี้ก็ยังทำไม่เสร็จโง่จริงๆเลย' พอช่วงสอบผมก็ทำคะแนนได้ค่อนข้างดีเกรดเฉลี่ยอยู่ที่3.23​ ไม่เคยได้น้อยกว่า3เลย พอเอาไปให้แม่ดูแม่ก็ไม่เคยภูมิใจแถมยังด่าอีกว่าได้แค่นี้ทำมาอวดกรู​ รอให้ได้4.00ค่อยมาอวดกรู​ นี่แค่ตัวอย่างนะครับยังมีอีกเยอะมากที่แม่ด่าผมทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด​ ผมยังคิดเลยถ้าผมตายเเม่อาจจะดีใจด้วยซ้ำ ผมเคยน้อยใจโทรไปขออยู่กับพ่อ​ พ่อเลยโทรไปคุยกับแม่ขอผมไปอยู่ด้วย​ ผมไม่รู้ว่าพ่อคุยอะไรกับแม่​ ผมจับใจความได้ประมาณนี้ครับแม่พูดว่า​ 'ให้มันอยู่กับกรูอะดีแล้วที่กรูทำไปเพราะกรูรักมันนั่นแหละ​ กรูทำไปเพราะกรูอยากให้มันอยู่ในสังคมภายนอกได้'​ผมจับใจความได้แค่นี้ครับ​ แต่ผมไม่เชื่อแม่หรอก​ ทุกอย่างผมว่าแม่ทำงานมาเหนื่อยๆ​ แล้วมาลงกับผมมากกว่า​ โมโหจากที่ทำงานแต่มาลงที่ลูก​ พอคุยกับพ่อเสร็จแม่ก็มาด่าผมอีกว่า​ แค่นี้ฟ้องพ่อหรอ​ คิดดูสิที่กรูทำงานสายตัวแทบขาดเพราะหาเงินมาเลี้ยง​ ผมเลยตอบไปว่า​ ที่แม่ตะคอกผมด่าผมทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่มันเรียกว่ารักหรอแม่​ ผมไม่เคยทำอะไรแล้วถูกใจแม่เลย​ ขนาดเกรดได้ดีขนาดนี้ยังประชดประชัน​ ถ้าแม่ไม่รักผมแม่ก็อย่าทำให้ผมเกิดมาสิ​ พอพูดจบผมก็วิ่งขึ้นห้องมาเลยไม่รอฟังให้แม่ด่าต่อหรอก​ ถ้าไม่รักเขาจะทำให้ผมเกิดมาทำไมครับ​