เมื่อเช้าเรายุ่งมากๆ ต้องเอาลูกไปฝากเนิสแล้วไปทำงาน เราก็รีบ ลูกชายขวบครึ่ง ก็งอแงจะให้อุ้ม

ป้อนอาหารเช้าให้เค้า เค้าก็ไม่ยอมกิน

พอลูกอึ เราจะเปลียนแพมเพิส แกก็ทั้งร้อง ทั้งดิ้น เราเครียดมากๆ อารมณ์หลุดเลย

ตวาดใส่เค้าเสียงดัง แบบว่า "อยู่ดีๆ อย่าดิ้น" “ร้องอะไรหนักหนาวะ ร้องอยู่ได้” “What the fu*”
ว่าเค้าไปแล้วก็เสียใจคะ เข้าไปอุ้มและขอโทษเค้าใหญ่

เราหลุดหลายครั้งแล้ว ไม่อยากตวาดใส่เค้าเลย พยายามไม่พูดออกมาแต่ก็หลุดจนได้

มันเครียดกับหลายๆอย่างด้วย แฟนไม่ค่อยอยู่ เราต้องเลี้ยงลูกเองซะส่วนใหญ่ แฟนฝากหมาไว้ให้เราดูแลอีก ก่อนออกจากบ้าน เราต้องเตรียมอาหารให้มันและเก็บกวาดขี้หมา  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ว่ามีปัญหาอะไร ยังไง เราก็ไม่ควรตวาดใส่ลูกเลย

เวลาเห็นคนอื่นๆตวาดใส่ลูกแล้วเราไม่ชอบเลย แม่เราเองก็ผีเข้าผีออก พี่สาวเราตวาดใส่ลูกตลอดเวลา เราไม่ชอบ แต่เรากลับเป็นซะเอง

ปวดหัวทั้งวันเลยคะ ทำงานไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าเป็นไปได้ ไม่อยากทำงานเลย อยากทุ่มเทให้ลูกอย่างเดียว

คุณแม่บ้าน พ่อบ้าน จัดการกับอารมณ์เครียดและหลีกเลี่ยงใส่อารมณ์กับลูกกันยังไงคะ