เรื่องเล่าของบูบู (มีรูปในคอมเม้นต์นะคะ)
บูบู เป็นสุนัขพันธุ์ ปอมเมอเรเนียน ซื้อมาจากฟาร์มแห่งหนึ่งที่งานเกษตร ซึ่งเป็นฟาร์มที่ดี เด็กๆ แข็งแรงทุกตัว
เรื่องมีอยู่ว่า.. น้องบู ป่วยเป็นโรคลำไส้อักเสบชนิดรุนแรง คือ พาโวไวรัส ซึ่งโดยปกติแล้ว น้องตัวไหนที่เป็นโรคชนิดนี้ โอกาสรอดต่ำมาก
อาการเบื้องต้น คือ ไม่ทานอาหาร ถ่ายเหลว อ้วกเป็นฟอง ซึม ไม่ยอมทานอาหารจากปกติที่ทานเก่งมาก ไม่เล่น นอนอย่างเดียว
..เราตัดสินใจให้พี่สาวพาไปแอดมิดทันที โชคดีมากที่พาน้องไปหาหมอภายใน 1 ชม. ต้องขอบคุณพี่กอล์ฟสุดสวยถึงแม้จะทำงานอยู่ก็รีบแว้บออกมาพาบูบูไปหาหมอให้แบบรวดเร็วมาก และขอบคุณพี่กุ้งพี่สาวที่น่ารักที่คอยเข้ามาดูแลมาคอยเล่นกับเด็กๆ เสมอตอนที่ป๊ากับแม่ไม่อยู่ พอไปถึงหมอก็รีบเอาที่ตรวจเชื้อมาตรวจทันที ฉีดยายับยั้งไม่ให้เชื้อเข้าสู่กระแสเลือด ถ้าโชคดีโอกาสรอดของน้องบูคือ 50/50 ตอนนี้เชื้อพาโวกำลังกัดผนังลำไส้น้อง แต่ผนังลำไส้นั้นสร้างมาหลายชั้นเพื่อป้องกันเชื้อโรงต่างๆ ที่จะไหลเข้าสู่อวัยวะภายใน
หลังจากที่ตรวจเลือด ตรวจค่าน้ำตาล และให้น้ำเกลือเสร็จ หมอก็จะมาอธิบายความร้ายแรงของโรงนี้ให้ฟัง อย่างที่รู้ๆ เลยก็คือ เด็กๆ ส่วนใหญ่ที่เป็นแล้วจะ..ไม่รอด.. แต่เราก็คิดนะว่า ที่ส่วนใหญ่ไม่รอดคือรักษาไม่ถูกทางหรือพาไปหาหมอช้า อันนี้เราก็ไม่ทราบ ไม่แน่ใจในการดูแลของแต่ละบ้านเนอะ
มาว่ากันด้วยอาการของน้องบูต่อ
คุณหมอบอกว่าต้องรอดูอาการแบบ 'วันต่อวัน' และ 'รักษาไปตามอาการวันต่อวัน'
ระยะปลอดภัยคือ 7 วันอันตราย ถ้าผ่าน 7 วันไปได้คือโชคดี น้องรอดแน่นอน
ตอนแรกที่รู้ว่าน้องเป็นพาโวฯ เรานี่น้ำตาไหลเลย เพราะรู้ฤทธิ์เดชของมันมาพอสมควร ได้แต่โทษตัวเองทุกวันว่าไม่ควรปล่อยน้องออกจากกรงเลย 😢😢
..เรื่องมีอยู่ว่า..คืนนั้น เรามีธุระต้องเข้ากรุงเทพฯ 2 วัน คืนวันศุกร์เลยปล่อยเด็กๆ วิ่งเล่นในห้องรวมกัน เดี๋ยวตอนเช้าพี่กุ้งก็เข้ามาเล่นด้วยแล้ว คือเราเดินทางกันตอนตี 1 เลยคิดว่าอีกแปปเดียวก็เช้าแล้ว ไม่เป็นไรมั้ง ซื้อน้องมา 2 สัปดาห์แล้วก็แข็งแรงดี กินเก่ง ถ่ายปกติ เล่นเก่ง ปลุกเก่ง 5555 หึหึ เช้ามาประมาณ 10 โมง....
💬🖼️ ติ๊งๆๆๆๆๆ ไลน์มาแบบรัว ส่งรูปลูกชายตัวเล็กมาให้ดู น้องมีอาการซึม ไม่เล่น ไม่กินอาหาร นอนอย่างเดียว แฟนเราไม่เป็นอันอยู่เลยจ้าาาา โทรหาพี่กุ้งรัวๆ พี่กุ้งก็ทำอะไรไม่ถูกกับหมา 4 ตัวที่อยู่ในห้อง ทั้งต้องเก็บอ้วกและอึของบู แฟนเลยตัดสินในโทรหาพี่กอล์ฟ และรีบพาบูไปหาหมอตามที่เล่ามาด้านบน เราโทหาหมอแทบจะทุกชม. หมอก็จะบอกว่า "น้องยังอาการทรงๆ อยู่นะคะ ไม่ถึงกับซึมมาก ต้องดูอาการอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ค่ะ" อยากกลับบ้านเลยตอนนั้น โทรไปเลื่อนรอบรถก็ไม่ได้ เพราะไม่มีที่ว่างเลย ต้องทำใจและใจเย็นๆ
จนกระทั้งเรากลับจากกทม.มาหาน้องด้วยตัวเองจ้า..น้องแหวะอาหารจ้า..หมอบอกว่าสองวันก่อนยังไม่เห็นอาการนี้นะคะ เอิ่ม....แฟนถึงกับคิดหนักเลย ทำไมน้องแหวะ ทำไมน้องอ้วก บลาๆๆๆๆ เลยบอกว่าน้องไม่เป็นไร อาจจะแค่กินเยอะเฉยๆ อาการของพาโวฯ ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เริ่มถ่ายเป็นก้อน แต่มีภาวะน้ำตาลต่ำและเสี่ยงต่อเลือดจางเข้ามาแทน แถมด้วยหวัด น้ำมูกไหลย้อย จามฟิดๆ ทั้งวัน เราคิดว่าที่น้องน้ำตาลตกอาจจะเป็นเพราะทานอาหารแล้วแหวะออกมา เลยทำให้ได้รับอาหารไม่เพียงพอก็เป็นไปได้
🐾 อยู่รพส.ครบ 7 วัน เราเริ่มไม่ไหวแล้ว อยากพาน้องบูกลับบ้าน จึงขอคุณหมอกลับมาดูเอง หมอจึงอนุญาตและอธิบายการดูแลและป้อนยา ถ้ามีอาการผิดปกติให้รีบพากลับมาทันที เราก็โอเค เคลียร์ค่าใช้จ่าย และพานางกลับ พอมาถึงบ้านเท่านั้น..เดิน เดิน เดิน เดิน เดิน เดิน ไม่หยุดเลยจ้า สำรวจห้องทุกที ขออธิบายอีกเรื่องนะคะ ระหว่างที่น้องไม่อยู่คือห้องนอนเราเด็กๆ จะนอนด้วยทุกตัว มีพี่มันนี่ พี่กล้วยหอม พี่มะลิ และน้องบู ทันทีที่น้องบูป่วยและทราบแล้วว่าน้องเป็นพาโวฯ เราจึงรีบย้ายเด็กๆ ตัวอื่นทันที เพื่อลดความเสี่ยงที่จะติดต่อกัน จึงเอาเด็กๆ ไปฝากไว้ที่บ้านแม่ และมาทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ ที่คุณหมอแนะนำว่าฆ่าเชื้อได้ดีที่สุดคือ "น้ำยาที่มีส่วนผสมของสารฟอกขาว" หรือ "ไฮเตอร์" ไปเลยจ้าโลตัส ขนมาทั้งผงซักฟอก ไฮเตอร์ เดทตอล มาหมด ทำความสะอาดทุกวันเป็นเวลา 3 วัน ทิ้งไว้ให้กลิ่นหาย 1 วัน 1 คืน พาพี่กล้วยกับพี่น้องลิมาน้องที่ห้องได้ 1 คืนก็ต้องพากลับไปบ้านยายอีกรอบ เพราะน้องบูบูจะได้กลับบ้านแล้วววววว เย้
หลังจากแอดมิด 7 วัน อาการก็ดีขึ้นตามลำดับ ถ่ายปกติ พอพาไปตรวจอีกครั้งขึ้นเป็นตัว โคโลน่าไวรัส ซึ่งเป็นลำไส้อีกตัว ที่ยังไม่รุนแรงมาก เราก็รักษาตามอาการของน้องไปเรื่อยๆ
ในช่วงที่ภูมิน้องตก ก็มีหวัดแทรกซ้อนเข้ามาหลังจากนั้นก็เป็นหวัดยาวเลย ต้องพาไปพ่นยาทุกวัน เช้า-เย็น และตามด้วยพยาธิในเส้นเลือด (เพราะยังไม่ได้รับวัคซีนใดๆ เลย ) 😭😭
โรคพยาธิเส้นเลือด อันนี้หนักที่สุดเลยค่ะ ทำให้น้องเลือดจาง ไม่มีแรงเลย ชัก เกร็ง น้ำลายฟูมปาก จากเด็กที่อาการเริ่มดีขึ้น เริ่มเล่น ก็กลายเป็นซึม นอนเฉยๆ ป้อนข้าวก็กินน้อยลง
วันที่น้องโคม่า เราตกใจมากรีบพาหาหมอทันที คืนนั้นน้องมีอาการชักหลังจากที่ฉีดยาแก้อ้วกแล้วพากับบ้าน คือว่าก่อนหน้านั้น เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้น้องกินข้าว กินยา แล้วก็อาเจียนออกมา เป็นแบบนี้อยู่ทั้งวัน ตอนค่ำก็ยังไม่หยุด เลยพาไปหาหมอ แล้วหมอก็ฉีดยาให้
หลังจากนั้นประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ น้องเริ่มตัวงอ น้ำลายฟูมปากและชักระหว่างทางไปรพส. พอถึงรพส.น้องก็หายปกติ เดินได้เฉย เรากับหมอนี่งงไปตามๆ กันและรอสังเกตอาการน้องดูก่อนสักพัก และหมอก็เดินเข้าไปตรวจสุนัข/แมวตัวอื่นๆ ก่อน และแล้ว..น้องเริ่มแสดงอาการอีก สักแปปก็หาย หมอเลยให้แอดมิดสักเกตอาการที่รพส. เจาะเลือด ให้น้ำเกลือ ตอนแรกเรานึกว่าน้องน้ำตาลตก แต่พอตรวจแล้วน้ำตาลไม่ตกเลย หมอตรวจให้ถึง 2 ครั้ง หลังจากนั้นก็มีอาการชักรอบที่ 3 เลยต้องให้ยาแก้ชักไปและปล่อยให้น้องนอนพัก เรานี่น้ำตาไหลเลยตอนที่น้องชักรอบที่ 3 แล้วก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าน้องเป็นอะไรกันแน่ ภาวนาให้น้องปลอดภัยแล้วอยู่กับเรา ทำได้แค่นี้จริงๆ
เรากับหมอมาคุยกันถึงอาการของน้อง ซึ่งหมอก็ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร เลยขอน้ำมูกไปตรวจหัดสุนัข ก็ไม่พบ เอาขี้หูไปตรวจไร ก็ไม่เจอ ประมาณตี 3 พอแน่ใจแล้วว่าคงไม่ตื่นมาชักอีก ก็เลยตัดสินใจกลับบ้านก่อน เพราะบรรยากาศมันตึงเครียดมาก เช้ามาก็โทรถามอาการหมอก็บอกว่ายังไม่เห็นชักอีกนะ ตรวจไรในหูซ้ำก็ไม่เจอ เลยให้แอดมิดไปอีก 2 วัน วันที่ 3 รับกับบ้านน้องก็ปกติดี อาหารยังคงค้องป้อนอยู่ เพราะยังไม่มีแรงกินเอง
กลับมาบ้านได้ 2 วัน เอาแล้ววววว เริ่มซึม นอนทั้งวัน เป็นอะไรอีกน้อออออ..ตกเที่ยงมีอาการเกร็งตาค้าง แต่ไม่ถึงกับชัก เลยรีบพาไปพบแพทย์ พอถึงรพ.เท่านั้นแหละ หายปกติดี หมอเลยตรวจน้ำตาล "ไม่ต่ำนะครับ" ด้วยความที่กลัวเราจะพกน้ำหวานไว้ตลอดเวลา ก่อนมารพ. ก็ให้น้องจิบๆ ก่อนแล้ว พอตรวจเสร็จหมอเลยให้กลูโคสกิน น้องก็ลั้นลาเลยจ้า บ่เป็นหยัง
ตกเย็นประมาณ 19.30 น. ทำไมบูดูแปลกๆ แต่ป้อนน้ำป้อนข้าวก็กินปกติ แต่ดูไม่ดีขึ้นเลย มีอาการตาค้างเริ่มไม่รู้สึกตัวแต่ยังหายใจอยู่ ตัดสินใจไปรพ.ทันที คุยกับน้องตลอดทาง อดทนนะลูก เดี๋ยวพาไปเที่ยว อดทนนะลูก อยู่กับแม่นะลูก พูดแบบนีเจนถึงรพ.เลย พอถึงพี่ๆ รีบอุ้มเข้าห้องตรวจทันที หมอถามเป็นอะไรมา เราก็ตอบไม่ถูก น้องหมดสติ ไม่รู้สึกตัว หมอรีบให้น้ำเกลือแล้วเจาะเลือดไปตรวจทันที แต่ค่อนข้างลำบากอยู่เพราะน้องตัวเล็ก เส้นเลือดก็จะเล็กมากๆ ทำให้เจาะยากสุดๆ ผลเลือดออกมาปรากฎว่า ค่าเลือดต่ำมาก 11% จากปกติต้องอยู่ที่ 34-35% สรุปคือ น้องต้องให้เลือด โชคดีมากที่คุณหมอหาเลือดให้ได้ เพราะน้องต้องการเลือดไม่เยอะ ตัวก็เล็กนิดเดียว เลยไปขอแบ่งพี่ๆ มา และได้แอดมิดอีก 2 วัน หลังจากนั้นน้องอาการดีขึ้นหมอจึงให้รับกลับบ้านและให้พามาพ่นยาทุกวัน เพราะน้องยังมีน้ำมูกอยู่ ให้มาพ่นยาจนกว่าจะหายดี
ปัจจุบัน 7 มี.ค. 62 ตอนนี้น้องเริ่มทานอาหารเองได้ วิ่งได้ เริ่มอยากจะเล่นแล้วค่ะ ดีใจมากๆ ที่ผ่านจุดๆ นั้นมาได้ ขอบคุณหมอทุกท่านที่ช่วยรักษาบูบู ไปรพ.จนเขาจำได้ทุกคนแล้ว เจอหน้าก็จะถามทุกครั้งวันนี้เป็นไง มาทำอะไร หายรึยัง 😊 ขอบคุณทุกคนที่คอยช่วยเหลือ ที่คอยเป็นห่วง ที่คอยดูแลบูบูนะคับ ตอนนี้กินเก่งมาก ตื่นก็เช้า หลับแปปเดียว
..อยากจะฝากถึงพ่อแม่เด็กๆ นะคะ..
ถ้าพึ่งรับเด็กๆ มาอย่าประมาทเหมือนเรา รับมาครบกำหนด 7 วันแล้ว ก็ยังปล่อยไม่ได้ เพราะต้องพาไปฉีกวัคซีนก่อน หลังฉีดวัคซีนก็ต้องเก็บน้องไว้อีก 7 วัน เพื่อให้น้องมีภูมิคุ้มกัน เรื่องเห็บหมัดนี่สำคัญที่สุด ต้องคิยตรวจเช็คตลอดเวลา อย่าให้มากัดเด็กๆ นะคะ #เรื่องนี้จะเป็นบทเรียนไปตลอดชีวิต ขอบคุณที่น้องสู้เพื่อเรา และเราก็จะสู้เพื่อน้องเหมือนกัน ขอบคุณทุกๆ กำลังใจที่ส่งมาให้บูบูนะคะ 🙏🙏🙏
ปอม 2 เดือน เป็นพาโวไวรัส และพยาธิเม็ดเลือด เป็นจนหายดี (มีรายละเอียด)
บูบู เป็นสุนัขพันธุ์ ปอมเมอเรเนียน ซื้อมาจากฟาร์มแห่งหนึ่งที่งานเกษตร ซึ่งเป็นฟาร์มที่ดี เด็กๆ แข็งแรงทุกตัว
เรื่องมีอยู่ว่า.. น้องบู ป่วยเป็นโรคลำไส้อักเสบชนิดรุนแรง คือ พาโวไวรัส ซึ่งโดยปกติแล้ว น้องตัวไหนที่เป็นโรคชนิดนี้ โอกาสรอดต่ำมาก
อาการเบื้องต้น คือ ไม่ทานอาหาร ถ่ายเหลว อ้วกเป็นฟอง ซึม ไม่ยอมทานอาหารจากปกติที่ทานเก่งมาก ไม่เล่น นอนอย่างเดียว
..เราตัดสินใจให้พี่สาวพาไปแอดมิดทันที โชคดีมากที่พาน้องไปหาหมอภายใน 1 ชม. ต้องขอบคุณพี่กอล์ฟสุดสวยถึงแม้จะทำงานอยู่ก็รีบแว้บออกมาพาบูบูไปหาหมอให้แบบรวดเร็วมาก และขอบคุณพี่กุ้งพี่สาวที่น่ารักที่คอยเข้ามาดูแลมาคอยเล่นกับเด็กๆ เสมอตอนที่ป๊ากับแม่ไม่อยู่ พอไปถึงหมอก็รีบเอาที่ตรวจเชื้อมาตรวจทันที ฉีดยายับยั้งไม่ให้เชื้อเข้าสู่กระแสเลือด ถ้าโชคดีโอกาสรอดของน้องบูคือ 50/50 ตอนนี้เชื้อพาโวกำลังกัดผนังลำไส้น้อง แต่ผนังลำไส้นั้นสร้างมาหลายชั้นเพื่อป้องกันเชื้อโรงต่างๆ ที่จะไหลเข้าสู่อวัยวะภายใน
หลังจากที่ตรวจเลือด ตรวจค่าน้ำตาล และให้น้ำเกลือเสร็จ หมอก็จะมาอธิบายความร้ายแรงของโรงนี้ให้ฟัง อย่างที่รู้ๆ เลยก็คือ เด็กๆ ส่วนใหญ่ที่เป็นแล้วจะ..ไม่รอด.. แต่เราก็คิดนะว่า ที่ส่วนใหญ่ไม่รอดคือรักษาไม่ถูกทางหรือพาไปหาหมอช้า อันนี้เราก็ไม่ทราบ ไม่แน่ใจในการดูแลของแต่ละบ้านเนอะ
มาว่ากันด้วยอาการของน้องบูต่อ
คุณหมอบอกว่าต้องรอดูอาการแบบ 'วันต่อวัน' และ 'รักษาไปตามอาการวันต่อวัน'
ระยะปลอดภัยคือ 7 วันอันตราย ถ้าผ่าน 7 วันไปได้คือโชคดี น้องรอดแน่นอน
ตอนแรกที่รู้ว่าน้องเป็นพาโวฯ เรานี่น้ำตาไหลเลย เพราะรู้ฤทธิ์เดชของมันมาพอสมควร ได้แต่โทษตัวเองทุกวันว่าไม่ควรปล่อยน้องออกจากกรงเลย 😢😢
..เรื่องมีอยู่ว่า..คืนนั้น เรามีธุระต้องเข้ากรุงเทพฯ 2 วัน คืนวันศุกร์เลยปล่อยเด็กๆ วิ่งเล่นในห้องรวมกัน เดี๋ยวตอนเช้าพี่กุ้งก็เข้ามาเล่นด้วยแล้ว คือเราเดินทางกันตอนตี 1 เลยคิดว่าอีกแปปเดียวก็เช้าแล้ว ไม่เป็นไรมั้ง ซื้อน้องมา 2 สัปดาห์แล้วก็แข็งแรงดี กินเก่ง ถ่ายปกติ เล่นเก่ง ปลุกเก่ง 5555 หึหึ เช้ามาประมาณ 10 โมง....
💬🖼️ ติ๊งๆๆๆๆๆ ไลน์มาแบบรัว ส่งรูปลูกชายตัวเล็กมาให้ดู น้องมีอาการซึม ไม่เล่น ไม่กินอาหาร นอนอย่างเดียว แฟนเราไม่เป็นอันอยู่เลยจ้าาาา โทรหาพี่กุ้งรัวๆ พี่กุ้งก็ทำอะไรไม่ถูกกับหมา 4 ตัวที่อยู่ในห้อง ทั้งต้องเก็บอ้วกและอึของบู แฟนเลยตัดสินในโทรหาพี่กอล์ฟ และรีบพาบูไปหาหมอตามที่เล่ามาด้านบน เราโทหาหมอแทบจะทุกชม. หมอก็จะบอกว่า "น้องยังอาการทรงๆ อยู่นะคะ ไม่ถึงกับซึมมาก ต้องดูอาการอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ค่ะ" อยากกลับบ้านเลยตอนนั้น โทรไปเลื่อนรอบรถก็ไม่ได้ เพราะไม่มีที่ว่างเลย ต้องทำใจและใจเย็นๆ
จนกระทั้งเรากลับจากกทม.มาหาน้องด้วยตัวเองจ้า..น้องแหวะอาหารจ้า..หมอบอกว่าสองวันก่อนยังไม่เห็นอาการนี้นะคะ เอิ่ม....แฟนถึงกับคิดหนักเลย ทำไมน้องแหวะ ทำไมน้องอ้วก บลาๆๆๆๆ เลยบอกว่าน้องไม่เป็นไร อาจจะแค่กินเยอะเฉยๆ อาการของพาโวฯ ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เริ่มถ่ายเป็นก้อน แต่มีภาวะน้ำตาลต่ำและเสี่ยงต่อเลือดจางเข้ามาแทน แถมด้วยหวัด น้ำมูกไหลย้อย จามฟิดๆ ทั้งวัน เราคิดว่าที่น้องน้ำตาลตกอาจจะเป็นเพราะทานอาหารแล้วแหวะออกมา เลยทำให้ได้รับอาหารไม่เพียงพอก็เป็นไปได้
🐾 อยู่รพส.ครบ 7 วัน เราเริ่มไม่ไหวแล้ว อยากพาน้องบูกลับบ้าน จึงขอคุณหมอกลับมาดูเอง หมอจึงอนุญาตและอธิบายการดูแลและป้อนยา ถ้ามีอาการผิดปกติให้รีบพากลับมาทันที เราก็โอเค เคลียร์ค่าใช้จ่าย และพานางกลับ พอมาถึงบ้านเท่านั้น..เดิน เดิน เดิน เดิน เดิน เดิน ไม่หยุดเลยจ้า สำรวจห้องทุกที ขออธิบายอีกเรื่องนะคะ ระหว่างที่น้องไม่อยู่คือห้องนอนเราเด็กๆ จะนอนด้วยทุกตัว มีพี่มันนี่ พี่กล้วยหอม พี่มะลิ และน้องบู ทันทีที่น้องบูป่วยและทราบแล้วว่าน้องเป็นพาโวฯ เราจึงรีบย้ายเด็กๆ ตัวอื่นทันที เพื่อลดความเสี่ยงที่จะติดต่อกัน จึงเอาเด็กๆ ไปฝากไว้ที่บ้านแม่ และมาทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ ที่คุณหมอแนะนำว่าฆ่าเชื้อได้ดีที่สุดคือ "น้ำยาที่มีส่วนผสมของสารฟอกขาว" หรือ "ไฮเตอร์" ไปเลยจ้าโลตัส ขนมาทั้งผงซักฟอก ไฮเตอร์ เดทตอล มาหมด ทำความสะอาดทุกวันเป็นเวลา 3 วัน ทิ้งไว้ให้กลิ่นหาย 1 วัน 1 คืน พาพี่กล้วยกับพี่น้องลิมาน้องที่ห้องได้ 1 คืนก็ต้องพากลับไปบ้านยายอีกรอบ เพราะน้องบูบูจะได้กลับบ้านแล้วววววว เย้
หลังจากแอดมิด 7 วัน อาการก็ดีขึ้นตามลำดับ ถ่ายปกติ พอพาไปตรวจอีกครั้งขึ้นเป็นตัว โคโลน่าไวรัส ซึ่งเป็นลำไส้อีกตัว ที่ยังไม่รุนแรงมาก เราก็รักษาตามอาการของน้องไปเรื่อยๆ
ในช่วงที่ภูมิน้องตก ก็มีหวัดแทรกซ้อนเข้ามาหลังจากนั้นก็เป็นหวัดยาวเลย ต้องพาไปพ่นยาทุกวัน เช้า-เย็น และตามด้วยพยาธิในเส้นเลือด (เพราะยังไม่ได้รับวัคซีนใดๆ เลย ) 😭😭
โรคพยาธิเส้นเลือด อันนี้หนักที่สุดเลยค่ะ ทำให้น้องเลือดจาง ไม่มีแรงเลย ชัก เกร็ง น้ำลายฟูมปาก จากเด็กที่อาการเริ่มดีขึ้น เริ่มเล่น ก็กลายเป็นซึม นอนเฉยๆ ป้อนข้าวก็กินน้อยลง
วันที่น้องโคม่า เราตกใจมากรีบพาหาหมอทันที คืนนั้นน้องมีอาการชักหลังจากที่ฉีดยาแก้อ้วกแล้วพากับบ้าน คือว่าก่อนหน้านั้น เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้น้องกินข้าว กินยา แล้วก็อาเจียนออกมา เป็นแบบนี้อยู่ทั้งวัน ตอนค่ำก็ยังไม่หยุด เลยพาไปหาหมอ แล้วหมอก็ฉีดยาให้
หลังจากนั้นประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ น้องเริ่มตัวงอ น้ำลายฟูมปากและชักระหว่างทางไปรพส. พอถึงรพส.น้องก็หายปกติ เดินได้เฉย เรากับหมอนี่งงไปตามๆ กันและรอสังเกตอาการน้องดูก่อนสักพัก และหมอก็เดินเข้าไปตรวจสุนัข/แมวตัวอื่นๆ ก่อน และแล้ว..น้องเริ่มแสดงอาการอีก สักแปปก็หาย หมอเลยให้แอดมิดสักเกตอาการที่รพส. เจาะเลือด ให้น้ำเกลือ ตอนแรกเรานึกว่าน้องน้ำตาลตก แต่พอตรวจแล้วน้ำตาลไม่ตกเลย หมอตรวจให้ถึง 2 ครั้ง หลังจากนั้นก็มีอาการชักรอบที่ 3 เลยต้องให้ยาแก้ชักไปและปล่อยให้น้องนอนพัก เรานี่น้ำตาไหลเลยตอนที่น้องชักรอบที่ 3 แล้วก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าน้องเป็นอะไรกันแน่ ภาวนาให้น้องปลอดภัยแล้วอยู่กับเรา ทำได้แค่นี้จริงๆ
เรากับหมอมาคุยกันถึงอาการของน้อง ซึ่งหมอก็ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร เลยขอน้ำมูกไปตรวจหัดสุนัข ก็ไม่พบ เอาขี้หูไปตรวจไร ก็ไม่เจอ ประมาณตี 3 พอแน่ใจแล้วว่าคงไม่ตื่นมาชักอีก ก็เลยตัดสินใจกลับบ้านก่อน เพราะบรรยากาศมันตึงเครียดมาก เช้ามาก็โทรถามอาการหมอก็บอกว่ายังไม่เห็นชักอีกนะ ตรวจไรในหูซ้ำก็ไม่เจอ เลยให้แอดมิดไปอีก 2 วัน วันที่ 3 รับกับบ้านน้องก็ปกติดี อาหารยังคงค้องป้อนอยู่ เพราะยังไม่มีแรงกินเอง
กลับมาบ้านได้ 2 วัน เอาแล้ววววว เริ่มซึม นอนทั้งวัน เป็นอะไรอีกน้อออออ..ตกเที่ยงมีอาการเกร็งตาค้าง แต่ไม่ถึงกับชัก เลยรีบพาไปพบแพทย์ พอถึงรพ.เท่านั้นแหละ หายปกติดี หมอเลยตรวจน้ำตาล "ไม่ต่ำนะครับ" ด้วยความที่กลัวเราจะพกน้ำหวานไว้ตลอดเวลา ก่อนมารพ. ก็ให้น้องจิบๆ ก่อนแล้ว พอตรวจเสร็จหมอเลยให้กลูโคสกิน น้องก็ลั้นลาเลยจ้า บ่เป็นหยัง
ตกเย็นประมาณ 19.30 น. ทำไมบูดูแปลกๆ แต่ป้อนน้ำป้อนข้าวก็กินปกติ แต่ดูไม่ดีขึ้นเลย มีอาการตาค้างเริ่มไม่รู้สึกตัวแต่ยังหายใจอยู่ ตัดสินใจไปรพ.ทันที คุยกับน้องตลอดทาง อดทนนะลูก เดี๋ยวพาไปเที่ยว อดทนนะลูก อยู่กับแม่นะลูก พูดแบบนีเจนถึงรพ.เลย พอถึงพี่ๆ รีบอุ้มเข้าห้องตรวจทันที หมอถามเป็นอะไรมา เราก็ตอบไม่ถูก น้องหมดสติ ไม่รู้สึกตัว หมอรีบให้น้ำเกลือแล้วเจาะเลือดไปตรวจทันที แต่ค่อนข้างลำบากอยู่เพราะน้องตัวเล็ก เส้นเลือดก็จะเล็กมากๆ ทำให้เจาะยากสุดๆ ผลเลือดออกมาปรากฎว่า ค่าเลือดต่ำมาก 11% จากปกติต้องอยู่ที่ 34-35% สรุปคือ น้องต้องให้เลือด โชคดีมากที่คุณหมอหาเลือดให้ได้ เพราะน้องต้องการเลือดไม่เยอะ ตัวก็เล็กนิดเดียว เลยไปขอแบ่งพี่ๆ มา และได้แอดมิดอีก 2 วัน หลังจากนั้นน้องอาการดีขึ้นหมอจึงให้รับกลับบ้านและให้พามาพ่นยาทุกวัน เพราะน้องยังมีน้ำมูกอยู่ ให้มาพ่นยาจนกว่าจะหายดี
ปัจจุบัน 7 มี.ค. 62 ตอนนี้น้องเริ่มทานอาหารเองได้ วิ่งได้ เริ่มอยากจะเล่นแล้วค่ะ ดีใจมากๆ ที่ผ่านจุดๆ นั้นมาได้ ขอบคุณหมอทุกท่านที่ช่วยรักษาบูบู ไปรพ.จนเขาจำได้ทุกคนแล้ว เจอหน้าก็จะถามทุกครั้งวันนี้เป็นไง มาทำอะไร หายรึยัง 😊 ขอบคุณทุกคนที่คอยช่วยเหลือ ที่คอยเป็นห่วง ที่คอยดูแลบูบูนะคับ ตอนนี้กินเก่งมาก ตื่นก็เช้า หลับแปปเดียว
..อยากจะฝากถึงพ่อแม่เด็กๆ นะคะ..
ถ้าพึ่งรับเด็กๆ มาอย่าประมาทเหมือนเรา รับมาครบกำหนด 7 วันแล้ว ก็ยังปล่อยไม่ได้ เพราะต้องพาไปฉีกวัคซีนก่อน หลังฉีดวัคซีนก็ต้องเก็บน้องไว้อีก 7 วัน เพื่อให้น้องมีภูมิคุ้มกัน เรื่องเห็บหมัดนี่สำคัญที่สุด ต้องคิยตรวจเช็คตลอดเวลา อย่าให้มากัดเด็กๆ นะคะ #เรื่องนี้จะเป็นบทเรียนไปตลอดชีวิต ขอบคุณที่น้องสู้เพื่อเรา และเราก็จะสู้เพื่อน้องเหมือนกัน ขอบคุณทุกๆ กำลังใจที่ส่งมาให้บูบูนะคะ 🙏🙏🙏