เราออกจากมหาลัยมาทำงานเพราะไม่มีเงินทำงานไปได้สักพักที่บ้านบอกให้ออกเพราะงานเลิกดึกขก.ไปรับส่ง(งานตามห้าง)แต่ค่าน้ำมันรถเราก็จ่ายนะ เวลาเราไปกินข้าวเขาก็บอกเราว่าอย่ากินเยอะขาดทุน ของเหลือน้อยอย่ากิน(บ้านเราขายอาหารตามสั่ง) เราอยากจะห่อข้าวไปกินเพื่อที่จะประหยัดเงินเขาก็บอกเราทำเยอะกินเยอะทั้งที่ไม่ได้เยอะเลยเขาพูดแบบนี้ทุกวันจนเราไม่ห่อข้าวไปกินเขาก็เลิกพูดเรากินมาม่าทุกเช้าเลยเพราะไม่กล้าไปกินข้าวที่ร้าน พอถึงเวลาจ่ายค่าน้ำก็จะคิดถึงเราทันที เงินขาดคิดถึงเรา ตั้งแต่เราทำงานเขาแทบจะเอาเปรียบเราทุกอย่าง เวลาเราอยากจะทำอะไรสักอย่างเช่นไปสอบเรียนหรืออะไรก็แล้วแต่เขาจะชอบพูดว่า ทำได้หรอ ทำไม่ได้หรอก อย่าไปทำเลย เขาไม่เคยให้กำลังใจเราเลยค่อยแต่จะว่า เรามีแฟนแฟนก็มาบงการชีวิตเราอีกอยากให้ทำงานแบบนั้นแบบนี้ดีต่ออนาคต เอาแต่หาว่าเราไม่พยายามอะไรเลยสักอย่างให้ทำอย่างนั้นไม่ทำอย่างนี้ไม่ทำ มีแฟนแฟมีแฟนแฟนก็ไม่เคยให้กำลังใจอะไรเลย จะกบฎกับทุกคนก็กลัวบาป รู้สึกเหมือนไม่ได้เต็มที่กับชีวิตตัวเอง