นี่คือกระทู้แรกที่เข้ามาปรึกษาปัญหา หลังจากเข้ามาอ่านและให้กำลังใจให้ข้อคิดเห็นกับคนที่มีปัญหา ซึ่งวันนี้เราเองก็ต้องการกำลังใจจากเพื่อนๆ แม่ๆ ที่นี่
เริ่มเลยนะคะ เราคบและอยู่กินกับสามีมาได้ประมาณ 6 ปี เราอายุ 36 สามี 41 ไม่ใช่เร่ืองผู้หญิงนะค่ะ แต่เป็นเรื่องนิสัยเค้าเหมือนเด็กที่ชอบเอาชนะ ความคิดเห็นที่แตกต่าง ไม่เคยยอมรับผิด ไม่เคยขอโทษ ไม่เคยให้กำลังใจเลยเวลาที่เราเครียดกับงาน
พูดอะไรไม่เคยคิดถึงคนฟังจะรู้สึกอย่างไร หลายครั้งที่เราคิดเลิกกันแต่สุดทายก็กลับมาคืนดีกัน อาจจะเพราะความผูกพันทำให้เรายังเลิกกันไม่ได้ แต่สำหรับครั้งนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเครียดมาก เราพูดไม่ออก ไม่คิดว่าจะพูดออกมาและที่สำคัญที่สุด หัวใจเรานี่ไงที่มอบให้เค้ามันไม่มีค่าเลยหรือ แต่เราไม่เคยทวง เราพยายามแล้วค่ะพยายามอดทน ไม่พูด เพราะเราเองก็คงไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร. เราเลยอยากถามความคิดเห็นทุกท่านในห้องนี้
ว่าเราควรจะตัดสินใจยังไงดี จะกลับไปไม๊ถ้าเค้ามาง้อ หรือ เลิกกันไปเลย อ้อ เราลืมบอกข้อดีเค้านะคะ
ชอบช่วยเหลือครอบครัวเราซักผ้า หาข้าวให้กิน ไปเดินห้าง ชอบพาเราไปทำบุญที่วัดแต่ไม่ใช่คนธรรมะธัมโม (ก็ยังดี)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบ อละที่ให้ความเห็นนะค่ะ อาจจะยาวไปหน่อยค่ะ
ปรึกษาปัญหาชีวิตคู่ค่ะ
เริ่มเลยนะคะ เราคบและอยู่กินกับสามีมาได้ประมาณ 6 ปี เราอายุ 36 สามี 41 ไม่ใช่เร่ืองผู้หญิงนะค่ะ แต่เป็นเรื่องนิสัยเค้าเหมือนเด็กที่ชอบเอาชนะ ความคิดเห็นที่แตกต่าง ไม่เคยยอมรับผิด ไม่เคยขอโทษ ไม่เคยให้กำลังใจเลยเวลาที่เราเครียดกับงาน
พูดอะไรไม่เคยคิดถึงคนฟังจะรู้สึกอย่างไร หลายครั้งที่เราคิดเลิกกันแต่สุดทายก็กลับมาคืนดีกัน อาจจะเพราะความผูกพันทำให้เรายังเลิกกันไม่ได้ แต่สำหรับครั้งนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเครียดมาก เราพูดไม่ออก ไม่คิดว่าจะพูดออกมาและที่สำคัญที่สุด หัวใจเรานี่ไงที่มอบให้เค้ามันไม่มีค่าเลยหรือ แต่เราไม่เคยทวง เราพยายามแล้วค่ะพยายามอดทน ไม่พูด เพราะเราเองก็คงไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร. เราเลยอยากถามความคิดเห็นทุกท่านในห้องนี้
ว่าเราควรจะตัดสินใจยังไงดี จะกลับไปไม๊ถ้าเค้ามาง้อ หรือ เลิกกันไปเลย อ้อ เราลืมบอกข้อดีเค้านะคะ
ชอบช่วยเหลือครอบครัวเราซักผ้า หาข้าวให้กิน ไปเดินห้าง ชอบพาเราไปทำบุญที่วัดแต่ไม่ใช่คนธรรมะธัมโม (ก็ยังดี)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบ อละที่ให้ความเห็นนะค่ะ อาจจะยาวไปหน่อยค่ะ