ผมเองอายุ21ปีตอนนี้ทำงานโรงงานเดียวกับอาครับ รอไล่ทหารเมษานี้ว่าจะไล่เสร็จถ้าไม่ติดว่าจะย้ายออกไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเพราะเบื่อ กับสันดานคนในบ้านโดยเฉพาะอาและแฟนอา อาผมอายุ33ปี(อาผมเป็นผู้หญิง)แฟนอาผมถ้าจำไม่ผิดประมาณ26-30ปี อาผมมีลูก2คนคนแรก5ขวบคนที่สอง1ขวบ ขออธิบายก่อนนะครับในบ้านมีปู่อีก1คนอายุ67ปีป่วยเป็นโรคเบาหวานและความดันโลหิตสุง เวลาอากาศร้อนมากหรือเครียดจัดแกเป็นลมบ่อยขอเปืดประเด็นเลย ที่ผมเบื่อเลยคืออาผมและเเฟนเห็นแก่ตัวเป็นอย่างมาก อาผมเป็นคนขยันทำงานอฟนอาก็เช่นกันแต่พออยู่บ้านหน้ามือเป็นหลังเท้าไม่เอาอะไรสักอย่างเลย บ้านไม่เคยกวาด บ้านไม่เคยถู บ้านเลอะปากบ่นแต่ไม่ทำคนที่เหนื่อยทำมีผมกับปู่ ส่วนแฟนอาขยันครับแต่ขยันแต่ของส่วนตัวส่วนรวมไม่เคยมาทำ กวาดไม่เคยกวาด ไม่เคยถู ประเด็นหลักเห้นแล้วน่าเกียดมาก กินแล้วไม่มีปัญญาล้างแม้กระทั้งช้อนคันเดียวยังไม่รู้จักล้าง คนที่คอยตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวคือปู่ ตอนกลางคืนกินทิ้งไว้เช้ามาต้องมาตามล้างให้ตลอด อาไม่ล้าง แฟนอาไม่ล้าง ถังขยะเต็มไม่เคยหิ้วไปทิ้ง ถังเต้มแบบไหนก้อยุ่แบบนั้น อัดให้แน่นเเล้งทิ้งใหม่คนที่ยกไปทิ้งมันหนักและเทออกจาก ทุกวันนี้ผมกับปู่ต้องทำตลอดตัวเองสบาย มีข้าวพร้อม น้ำพร้อมอาบ อยุ่แบบเจ้าหญิงเจ้าชาย ปุ่เอื่อม่ที่จะพูดแล้วครับวันนึงแกเลี้ยงหลาน เลี้ยงคนเล้กกำลังดื้อเลย สงสารแกนะครับแกแล้วควรพักผ่อนต้องมาเลี้ยงเด็ก สุขภาพแกก็ไม่ค่อยดี พักนี้แกเป็นลมบ่อยด้วย ป่วยบ่อยด้วยคนป่วยควรนอนพักไม่ใช่มาวิ่งจับเด็กแกรักเด็กนะแต่ด้ร่างกายแกแก่แล้ว แล้ววันหยุดผมนอนไม่เต้มอิ่มคนในบ้านคุยเสียงดังไม่มีความเกรงอกเกรงใจผมเองได้ยินอะไรเสียงดังก็ตื่นแล้วยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก ทำไงดีครับ
มีวิธีการอยู่ร่วมกับคนเห็นแก่ตัวมั้ยครับ เหนื่อยใจมาก