คือผมเกิดอุบัติเหตุเมื่อปลายปี 60 ครับ ก็รักษามาเรื่อยๆ แล้วตอนผ่าสมองผมชัก 2 ครั้งติดครับ ตรวจเจอคลื่นชักถึงได้ว่าเป็นลมชัก ก็ได้ยากันชัก Dilantin มากิน 3 เม็ดก่อนนอน ที่ผ่านมาก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรกับมันมาก คิดว่าเป็นเอฟเฟคจากการการผ่าเปิดกระโหลก วันไหนนึกขึ้นได้ก็กิน วันไหนลืมกินก็ช่างมันไป คราวนี้วันที่ 13 ก.พ. น่าจะลืมกินยา แล้ววันที่ 14 ก.พ. ผมมีถ่ายงานแต่เช้า (ผมเป็นช่างภาพครับ แต่โชคดีตรงที่แสงแฟลชไม่มีผลกับการขัก) ก็ไปถ่ายงานตั้งแต่ 8 โมง โดยที่ไม่ได้พกยากันชักไปด้วย เพราะที่แรกกะจะกลับมาทำรูปที่บ้าน แต่ข่วง 2 ทุ่มที่บ้านโทรมาขวนไปกินข้าว ก็เลยไปเลยโดยที่ลืมบอกที่บ้านให้ฝากเอายากันชักไปด้วย (เพราะนอกจาก 2 ครั้งแรกแล้วไม่เคยชักเลยแม่ว่าจะขาดยาไปบ้าง เลยไม่ได้ซีเรียสอะไรกับมันมาก) จนกินข้าวเสร็จแล้วก็ยังไม่ชัก จนขึ้นรถพอเพลียอมากก็เลยหลับไป ช่วงที่ผมหลับไปปรากฏว่าชักขึ้นมาเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่โรงบาลแล้วครับ พ่อแม่ผมบอกว่าผมชักไปเกือบ 5 นาที แต่พอรู้สึกตัวแล้วก็ยังรู้สึกอะไรๆได้ปกติดีครับ (2 ครั้งแรกผมเอ๋อไป 5 วันเต็มเลย กว่าจะรู้สึกอะไรได้ครบเหมือนเดิม แต่ผมจำไม่ได้แล้วว่านานไหมกว่าจะรู้สึกได้แบบปกติดีทุกอย่าง เพราะมันผ่านมาปีนึงแล้วแถมช่วงนั้นผมนอนอยู่แต่โรงบาล แต่รู้แค่ว่าหลังจากกลับมาใช้ชีวิดปกติแล้วผมยังรู้)สึกโอเคกว่าตอนชักครั้งล่าสุด) แต่ผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ยังรู้สึกว่าไม่เหมือนเดิม 100% ครับ (นึกถึง CPU ที่ Overclock จนเกือบไหม่ ยังใช่ได้แต่การสั่งงานบางอย่างจะช้าๆแลคๆ ใช้งานได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ) อยากรู้ว่าต้องทำยังไง กินอะไรบำรุงบ้างครับ (ผมนอนแค่ 6 ชั่วโมงนะครับ มากกว่านี้นอนไม่หลับแล้วครับ ครบ 6 ชั่วโมงเมื่อไหร่ตื่นทันที) ทุกวันนี้ตรงที่มีปัญหาก็คือ ความคิดที่ไม่ได้อยู่ในคิวแต่แรก (แทรกคิวเข้ามาหรือนึกขึ้นได้เดี๋ยวนั้น) จะลืมได้ง่ายมาก เช่น ผมมาเดินห้าง แม่ฝากผมซื้ออาหารแมว หยิบอาหารแมวมาแล้วจะเดินไปที่แคชเชียร์ ตรงนี้จะจำได้เพราะอยู่ในคิว แต่ผมเดินไปเกิดอยากกินน้ำส้มทิปโก้ขึ้นมา เลยเดินไปที่ตู้ขายน้ำส้ม พอเดินไปถึงแล้วกลับลืมว่าอยากกินน้ำส้มยี่ห้ออะไร (เพราะแทรกคิวเข้ามา) มีวิธีเดียวก็คือรอให้ความคิดนั้นมันครบวงรอบ ถึงจะนึกออกได้อีกครั้ง ตอนนั้นผมลืมไปแล้วก็เลยเดินออกมาไปคิดเงินที่แคชเชียร์โดยที่ไม่ได้ซื้อน้ำส้ม คิดเงินเสร็จแล้วแม่โทรมาฝากซื้อน้ำลูกพรุน เลยฝากของที่ซื้อไว้แล้วเดินเข้าไปซื้อน้ำลูกพรุนให้แม่ (ตรงนี้ไม่ลืมแน่เพราะเป็นคิวต่อจากที่คิดเงินเสร็จแล้ว) พอเดินไปถึงแผนกผลไม้แล้วหยิบขวดน้ำลูกพรุนที่แม่สั่งไว้ เหลือบไปเห็นขวดน้ำส้มทิปโก้ ถึงจะนึกขึ้นได้ว่าเราอยากกินน้ำส้มทิปโก้ ก็แอดคิวน้ำส้มทิปโก้ต่อจากน้ำลูกพรุน แล้ว แอดคิวไปคิดเงินที่แคชเชียร์ แล้วปิดจ็อป แล้วโหลดงานเดิมที่พักเอาไว้ขึ้นมา (ไปเอาอาหารแมวที่ฝากเอาไว้ที่เคาน์เตอร์รับฝาก) แล้วถึงจะรันต่อไปได้ (ไปดูของที่ชอบ ซื้อขนมกิน ขึ้นรถกลับบ้าน) อีกปัญหานึงคือ เวลาที่ต้องเลือกหรือตัดสินใจอะไรหลายๆอย่างพร้อมๆกัน จะใช้เวลาคิดนานหรือไม่สามารถทำได้ (แฮงค์) เช่น ค้นหาข้อมูลทำการตลาด และการทำกำไรพร้อมๆกัน ผมจะไม่สามารถคิดได้ว่าจะทำอะไรก่อนหลัง (ผิดกับก่อนที่จะเป็นลมชัก ที่สามารถแบ่งเวลาได้ ว่าจะหาข้อมูลตลาดถึงจุดนี้แล้วสลับไปดูกำไร แล้วค่อยวิเคราะห์ต่อว่าจะทำการตลาดอย่างไร) หรือแม้แต่เรื่องง่ายๆอย่างการกินบุฟเฟ่ ที่เมื่อก่อนคิดได้เลยว่าจะตักอะไรก่อนหลัง แล้วเอามาทีเดียวเลย แต่ปัจจุบันคิดได้ไม่กี่อย่างในแต่ละครั้ง เช่น เดินไปรอบแรกตักเนื่อ แล้ววนมาอีกรอบตักกุ้ง วนมาอีกรอบตักน้ำจิ้ม ทำให้เสียเวลามากกว่าเดิม หรือการดูเนื้อเพลง ที่เมื่อก่อนอ่านพร้อมกับเปิดเพลงไปด้วยได้เลย แต่ปัจจุบันต้องหยุดท่อนต่อท่อน อ่านตามไม่ทัน พอจะมีวิธีเด็ดๆแนะนำบ้างไหมครับ พรุ่งนี้ก็มีถ่ายภาพอีกแล้ว ไม่อยากให้คนในงานเสียเวลารอนานครับ (ทุกวันนี้แลคประมาณ 2-3 วิ ถึงจะดูน้อยแต่ถ้าอยู่หน้างานจริงๆมันก็ดูน่ารำคาญน่ะครับ)