ช่วงแรม12-14ค่ำ สัตว์น้ำชุกชุม มีปริมาณให้จับเหลือพอขาย
ซึ่งชาวบ้านจะใช้เวลาช่วงนี้ ออกหาปลาทั้งกลางวันและกลางคืน ไม่ได้นอนบ้านกันเลยทีเดียว
กลางวัน วางอวนปู อวนกุ้ง กลางคืนลอยอวนปลา  ขืนช้าปล่อยเวลาให้ล่วงเลย ก็จะไม่ได้ตัว
อาชีพ ชาวประมง หากเลือกได้ ก็จะไม่เลือกเดินทางนี้ เพราะมันเหน็ดเหนื่อย ต้องอดทนกับทุกสภาพอากาศ
ร้อน ฝน หนาว หาว หิว ง่วง ต้องทนให้ได้ เวลากิน เวลานอนจะต่างกับอาชีพอื่นๆที่มีการแบ่งเวลา
ทำตามคำสอนสั่งจากบรรพบุรุษ เรียนรู้เก็บเกี่ยว ประสพการณ์ด้วยตัวเอง เพราะไม่มีโรงเรียนสอน
อาชีพ การจับปลา จึงต้องฝึกฝน ใช้ทักษะที่ไม่มีตำราเป็นเล่มให้ต้องเปิดดู ลำพังชนิดของสัตว์น้ำก็แทบจะจำไม่หมด
จากกระทู้ที่ดราม่าในเรื่องปลาเนื้อดำ ไล่อ่านดู มีทั้งคนรู้จริง และคนไม่รู้เรื่อง เถียงกันหน้าดำหน้าแดง
ตะแบงสีข้างแบบถูไถ
บางรายยิ่งหนักกว่า สักแต่ว่ามีปากพูด มีนิ้วพิมพ์ คุยเรื่องปลาอยู่ดีๆ ดันมาสั่งสอนว่าชาวประมงมีลูกแยะ
ทำให้มีภาระมากขึ้น ไม่รู้จักคุมกำเหนิด (เอาสิ แม่นางเอาตรรกะไหนมาสั่งสอน)
ชาวประมงส่วนใหญ่ มีบ้านสองหลัง กันแทบทั้งนั้น
จะให้มีลูกคนเดียว สองคน อย่างจีนได้ไง?
เห็นคอมเม้นท์นางแล้ว ปวดตับ จริงๆ

เข้าครัวดีกว่า ไม่ต้องเครียด
อย่างที่บอกไว้แต่ต้น ช่วงนี้ ปลาปูกุ้ง ชุกชุมมาก ทะเลมีความสมบรูณ์ขึ้นเห็นได้ชัด
ขอบคุณรัฐบาลและพี่น้องชาวประมง ที่ร่วมมือกัน ยกระดับการทำการประมงให้ทัดเทียมขึ้น
รัฐมีหน่วยงาน ตรวจตรา ชาวประมงปฎิบัติตามขอบเขต พรบประมง
แบ่งกันทำมาหากิน ช่วยเหลือกันยามเดือดร้อน ต่างจากสมัยก่อนที่แก่งแย่งเขตกัน

เมื่อคืนได้กุ้งมาแยะ หัวรุ่งก็ได้ปลามาอีก ส่งกุ้งขายจนหมด ก็บึ่งเข้าครัวทันที