เรายังเรียนอยู่นะคะ วันนึงได้เห็นชีวิตของรุ่นพี่ที่จบไป แกเป็นคนเก่ง ได้งานในบริษัทดีๆ
แต่เรากลับไม่ได้อิจฉาหรืออยากเป็นแบบนั้นเลย ตรงข้าม อยู่ๆก็รู้สึกว่า นี่เราเรียนไปเพื่อต้องเป็นลูกจ้างคนอื่นเหรอ
เคยลองไปทำงานช่วงปิดเทอม ตอนนั้นสิ่งนึงที่รู้สึกเลยคือ ไม่อยากเป็นลูกจ้างเลย
เราเป็นพวก ไม่ชอบทำอะไรที่ไม่รู้จะทำไปทำไม พอคิดว่าจบไปต้องมีชีวิตแบบนั้น ก็ดันเกิดเอฟเฟคต์บางอย่างคือ
ไม่อยากเรียนไปเลย  นี่เราต้องอดทนเรียน4ปี เพื่อไปเริ่มใหม่เหรอ ต้องไปตามความคิดคนอื่นอีกเหรอ
พอคิดแบบนั้นมากๆเข้า ก็เริ่มหาอ่าน หาฟัง หาดู อะไรๆเกี่ยวกับการเป็นนายตัวเอง
แล้วเราก็รู้สึกว่า นี่แหละ ชีวิตเราต้องการเป็นแบบนี้
เรานู่นนี่นั่นอยู่ซักพักจนในหัวมันมีแต่ไอเดียว่าจะทำอะไรดี แบบนั้นดีมั้ย แบบนี้ดีมั้ย เรื่องเรียนเป็น10%ที่เราคิดไปแล้วค่ะ

มาเข้าเรื่องนะคะ อย่างที่บอก เราเรียนอยู่ ตอนนี้เรามีตัวเลือกที่อยากตัดสินใจให้ชัดอยู่2อย่าง
1. ค่อยๆเรียนรู้การเป็นนายตัวเอง เริ่มจากโปรดักต์หรือโปรเจคอะไรเล็กๆ ค่อยๆเรียนรู้ เก็บประสบการณ์ไปเรื่อยๆ
2.รอให้เรียนจบก่อน สั่งสมความรู้ให้ครบ สรรหาความคิดดีๆ เก็บทั้งความรู้และวัยวุฒิ แล้วเริ่มเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว

ปล. เราอยากได้ความเห็นจากหลายๆกลุ่มหน่อยค่ะ ทั้งพี่ๆที่เป็นนายตัวเองแล้วก็ยังทำงานประจำอยู่
เราคิดว่าบางที อาจเป็นช่วงวัยที่ทำให้เราผลุนผลันเลือดร้อน อยากทำแล้ว ไม่อยาอดทนทำเรื่องไม่ชอบอีกแล้ว
เราอาจยังไม่เป็นผู้ใหญ่พอจะคิดให้ดี หรือมองข้ามความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นได้ ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ