มีแต่คนบอกขาลงแบบนี้มีงานทำอยู่กอดงานไว้ให้แน่นๆ​ ปัจจุบันทำงานร.พ.ของรัฐไม่ตรงสายที่จบเป็นพนักงานราชการสังกัดกระทรวง​ (คือลูกจ้างชั่วคราว)​วุฒิต่ำกว่าป.ตรี​ 15ปีแล้วเคยต้องลาออกเพื่อสมัครเข้าใหม่เพื่อปรับเงินเดือน2รอบ​ ขึ้นรอบนึงบังคับลงรอบนึงทำให้รู้ว่าเป็นตำเหน่งที่เค้าไม่ค่อยอยากได้กัน​ ตอนเราอยู่แรกๆมีหลายคนแต่ตอนนี้ไม่มีคนมาสมัครเพิ่มจนต้องขอปรับกันเป็นป.​ตรีชื่อตำเหน่งก็ต้องเปลี่ยน​ กลายเป็นลุงบื้อๆคนนึงในกลุ่มเด็กใหม่รูปแบบการทำงาน​ ความทุ่มเทความอดทนในงานต่างกัน​ แล้วช่วงหลังๆคือเริ่มมีปัญหากับคนมากขึ้นๆน่าจะเพราะเราคาดหวังในหลายเรื่องไม่เหมือนเพื่อนร่วมงานมั้ง​  ร.​พ.รัฐงานมันมากกว่าคนอยู่แล้วที่ทำๆอยู่ก็คือช่วยๆกันบางที่ขอแรงก็ไป​ บางที่ไม่ต้องขอเห็นยุ่งๆเราพอว่าก็ไปช่วย​ ล่าสุดโดนไล่จ้าไม่ให้ช่วยไม่ให้ยุ่งกับคนที่มีปัญหาส่วนตัวกันเรามันคนระดับปฎิบัติการ​ เค้าระดับงานบริหาร​ อีกไม่กี่ปีอาจจะได้มาเป็นหัวหน้าเราด้วย​ เลยเริ่มคิดว่าท่าจะอยู่ไม่ได้แล้วรอเค้าขึ้นเป็นใหญ่นี่บี้เราเป็นขี้​ จะว่าไม่มีงานไม่มีกินแต่ถ้าอยู่แล้วต้องทนให้เหยีบให้ย่ำมันก็ไม่ใช่​

เงินเก็บมีนิดหน่อยแต่ยังไม่มีไอเดียว่าจะไปทำอะไรเลี้ยงตัวดีตอนนี้ไปอยู่ในสลากออมสินหมด

ทุกวันนี้ได้แต่สวดภวนาให้ถูกหวยรวยเบอร์จะได้รีบๆไปให้พ้นหน้า​