อ้างอิงจากกระทู้เก่านะครับ
https://ppantip.com/topic/38608938
มีประเด็นย่อยที่ คห.25 เนื่องด้วยมีคนเถียงว่าถึงจะมีกฎหมายห้ามโฆษณาแต่ก็สามารถทำการตลาดได้ ซึ่งผมไม่เถียงนะถ้าเป็นรายใหญ่ แต่ถ้าเป็นรายเล็กผมเถียงขาดใจว่าเป็นไปไม่ได้
ผมตั้งข้อสังเกตมาตลอด ในขณะที่รายใหญ่สามารถเลี่ยงกฎหมายได้สารพัดวิธี เช่น เอาโลโก้ไปแปะข้างขวดน้ำดื่ม ขวดโซดา โฆษณากัน 24 ชม. ( จากเดิมที่เหล้าเบียร์โฆษณาได้ 22.00 - 04.00 น. แค่นั้นก็ติดตลาดมานานแล้ว ) ยังไงคนที่เห็นโลโก้ก็มีแนวโน้มจะนึกถึงน้ำเมาก่อนผลิตภัณฑ์เหล่านั้น เพราะโลโก้ที่ว่า ( ซึ่งมีไม่กี่เจ้า ) ครองตลาดจนคนรู้จักในวงกว้างมาหลายสิบปี เท่านั้นยังไม่พอ กฎหมายบอกว่ายกเว้นให้กรณีรายการถ่ายทอดสดจากต่างประเทศ รายใหญ่ก็ลงทุนไปซื้อโฆษณาแล้วยิงสดเข้ามายังผู้ชมในเมืองไทย หรืออีกวิธีคือไปโฆษณาในประเทศเพื่อนบ้านที่เขาไม่ห้าม คนไทยก็ได้ดูอยู่ดีผ่านอินเตอร์เน็ต
ส่วนรายเล็ก แบรนด์ท้องถิ่นโฆษณาไม่ได้ในทุกๆ สื่อ ( เดิมยุคที่ยังโฆษณาได้ทุนก็น้อยอยู่แล้ว ไม่มีเงินไปซื้อเวลาช่องใหญ่ๆ อย่างรายใหญ่เขา พอจะมายุค TV ดาวเทียม ยุคช่องอินเตอร์เน็ตที่ต้นทุนค่าโฆษณาถูกกว่าก็หมดสิทธิ์เพราะกฎหมายห้ามพอดี ) โลโก้ตัวเองก็ไม่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง จะทำแบบเดียวกัน ไปแปะขวดน้ำขวดโซดาแบบรายใหญ่ก็ไม่ได้ คนนึกภาพไม่ออก จะไปซื้อโฆษณาในต่างประเทศ ไปทำตลาดต่างประเทศแล้วยิงโฆษณากลับมาไทย ทุนก็ไม่พออีก
ผมสรุปว่าแบบนี้มันก็ไม่ต่างจากการผูกขาดกลายๆ เม็ดเงินวงการน้ำเมาที่มากๆ แทนที่จะกระจาย มันก็ไหลเข้าทุนใหญ่ไม่กี่เจ้าที่อยู่มานาน OTOP สินค้าท้องถิ่นไม่มีโอกาสได้เกิดเพราะถูกตัดสิทธิ์เรื่องการโฆษณาไปแล้ว ที่น่าห่วงคือไม่ค่อยมีใครกล้าตั้งคำถามเรื่องแก้กฎหมายโฆษณาด้วย เพราะไม่อยากเอาตัวมาเสี่ยงกับการถูกมองว่ารับงานบริษัทน้ำเมามา หรือส่งเสริมให้คนกินเหล้ามากขึ้น ตามการณรงค์ที่พยายามสร้างภาพว่าแค่คิดจะดื่มก็ผิดแล้ว ยังไม่ต้องไปขับรถหรือทำอะไรอีกทั้งสิ้น
เอาละผมก็เลยขอตั้งกระทู้นั้เพิ่มนะครับ ถ้าคุณเป็นหน้าใหม่ มีสูตรน้ำเมาของบรรพชนในท้องถิ่น อยากผลิตขาย มีทุนระดับหนึ่งแต่สายป่านยังไม่ยาวแบบรายใหญ่ คุณจะทำให้สินค้าของคุณเป็นที่รู้จักได้อย่างไร ภายใต้กฎหมายห้ามโฆษณาที่เข้มงวดมากแบบนี้?
TonyMao_NK51 ( ใช้แทนอมยิ้มที่ถูกแบน )
[แตกประเด็นเรื่องโฆษณาน้ำเมา]ถ้าคุณเป็นหน้าใหม่ ทุนไม่มาก คุณจะทำตลาดอย่างไรภายใต้กฎหมายห้ามโฆษณาแบบทุกวันนี้์?
มีประเด็นย่อยที่ คห.25 เนื่องด้วยมีคนเถียงว่าถึงจะมีกฎหมายห้ามโฆษณาแต่ก็สามารถทำการตลาดได้ ซึ่งผมไม่เถียงนะถ้าเป็นรายใหญ่ แต่ถ้าเป็นรายเล็กผมเถียงขาดใจว่าเป็นไปไม่ได้
ผมตั้งข้อสังเกตมาตลอด ในขณะที่รายใหญ่สามารถเลี่ยงกฎหมายได้สารพัดวิธี เช่น เอาโลโก้ไปแปะข้างขวดน้ำดื่ม ขวดโซดา โฆษณากัน 24 ชม. ( จากเดิมที่เหล้าเบียร์โฆษณาได้ 22.00 - 04.00 น. แค่นั้นก็ติดตลาดมานานแล้ว ) ยังไงคนที่เห็นโลโก้ก็มีแนวโน้มจะนึกถึงน้ำเมาก่อนผลิตภัณฑ์เหล่านั้น เพราะโลโก้ที่ว่า ( ซึ่งมีไม่กี่เจ้า ) ครองตลาดจนคนรู้จักในวงกว้างมาหลายสิบปี เท่านั้นยังไม่พอ กฎหมายบอกว่ายกเว้นให้กรณีรายการถ่ายทอดสดจากต่างประเทศ รายใหญ่ก็ลงทุนไปซื้อโฆษณาแล้วยิงสดเข้ามายังผู้ชมในเมืองไทย หรืออีกวิธีคือไปโฆษณาในประเทศเพื่อนบ้านที่เขาไม่ห้าม คนไทยก็ได้ดูอยู่ดีผ่านอินเตอร์เน็ต
ส่วนรายเล็ก แบรนด์ท้องถิ่นโฆษณาไม่ได้ในทุกๆ สื่อ ( เดิมยุคที่ยังโฆษณาได้ทุนก็น้อยอยู่แล้ว ไม่มีเงินไปซื้อเวลาช่องใหญ่ๆ อย่างรายใหญ่เขา พอจะมายุค TV ดาวเทียม ยุคช่องอินเตอร์เน็ตที่ต้นทุนค่าโฆษณาถูกกว่าก็หมดสิทธิ์เพราะกฎหมายห้ามพอดี ) โลโก้ตัวเองก็ไม่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง จะทำแบบเดียวกัน ไปแปะขวดน้ำขวดโซดาแบบรายใหญ่ก็ไม่ได้ คนนึกภาพไม่ออก จะไปซื้อโฆษณาในต่างประเทศ ไปทำตลาดต่างประเทศแล้วยิงโฆษณากลับมาไทย ทุนก็ไม่พออีก
ผมสรุปว่าแบบนี้มันก็ไม่ต่างจากการผูกขาดกลายๆ เม็ดเงินวงการน้ำเมาที่มากๆ แทนที่จะกระจาย มันก็ไหลเข้าทุนใหญ่ไม่กี่เจ้าที่อยู่มานาน OTOP สินค้าท้องถิ่นไม่มีโอกาสได้เกิดเพราะถูกตัดสิทธิ์เรื่องการโฆษณาไปแล้ว ที่น่าห่วงคือไม่ค่อยมีใครกล้าตั้งคำถามเรื่องแก้กฎหมายโฆษณาด้วย เพราะไม่อยากเอาตัวมาเสี่ยงกับการถูกมองว่ารับงานบริษัทน้ำเมามา หรือส่งเสริมให้คนกินเหล้ามากขึ้น ตามการณรงค์ที่พยายามสร้างภาพว่าแค่คิดจะดื่มก็ผิดแล้ว ยังไม่ต้องไปขับรถหรือทำอะไรอีกทั้งสิ้น
เอาละผมก็เลยขอตั้งกระทู้นั้เพิ่มนะครับ ถ้าคุณเป็นหน้าใหม่ มีสูตรน้ำเมาของบรรพชนในท้องถิ่น อยากผลิตขาย มีทุนระดับหนึ่งแต่สายป่านยังไม่ยาวแบบรายใหญ่ คุณจะทำให้สินค้าของคุณเป็นที่รู้จักได้อย่างไร ภายใต้กฎหมายห้ามโฆษณาที่เข้มงวดมากแบบนี้?
TonyMao_NK51 ( ใช้แทนอมยิ้มที่ถูกแบน )