สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกเลยที่มาตั่งกระทู้ เพราะว่าอยากเปลี่ยนแปลงตนเองเพราะเป็นคนขี้อายมาก ไม่มั่นใจในตนเองเลย เป็นคนขี้อายตั่งแต่เด็ก ขี้กลัว เป็นคนเรียนไม่เก่ง ทำอะไรก็รู้สึกว่าไม่ดี ตอนช่วงอายุ12-16ตอนเรียนที่ รรพอกล้าแสดงออกบ้าง มีเพื่อนอยู่บ้างเพื่อนฉะเพาะในชั้น. ต่อมาช่วงอายุ16-22 ได้ออกจาก รรมาเรียน กศน.ทำให้อาการขี้อาย ขี้กลัวของเรามันเพิ่มขึ้นครูให้แนะนำชื่อ ยังกลัว อายเสียงสั่นไม่รู้เป็น และตอนต้องพรีเซ้นโครงงานต้องจับไมค์แล้วพูดจะทำเสียงสันพูดติดๆขัดๆพูดเพียนสมองไม่ทำงานตัวจะสั่นจะโลนไปหมด แค่เวลาไม่ได้จับไมค์ยังเสียงสั่นเลย กับครูที่เรียนที่ต้องไปอ่านสอบเดี่ยวยังกลัว อ่านผิดเพี้ยน สั่น เวลาอ่านคนเดียวก็อ่านได้พอไปอ่านกับครู เหมือนทำไรไม่ถูก ไม่ได้เป็นแบบนี้กับครูเดียว คนใหม่ๆที่เข้ามาก็จะไม่กล้าทัก เรียนมา4ปีแล้วยังไม่กล้าแนะนำตัวอีก มีเพื่อนที่คอยช่วยสนิทอยู่แคคนเดียวเข้ากับคนอื่นก็ยาก เพราะไม่รู้ต้องพูดยังไงก็เลยทำให้วนอยู่ที่เดิม เรียนเสร็จกลับบ้านไม่เที่ยวอยู่แต่บ้าน ไม่ไปเจอสังคคมข้างนอก ละมีครั้งหนึงรู้สึกว่าอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้วอายุ22แล้วต้องเผชิญอะไรดูบ้างเลยตัดสินใจไปทำงาน ยังไม่เคยทำงานมาก่อน ไปเป็นเด็กเสริฟทำได้วันเดียวรู้สึกอยากออกแล้ว แต่ที่ไม่ออกเพราะเพื่อนแนะนำมาทำเพอทำได้3วันทนไม่ไหวแล้วจึงออ ก เพราะยังปรับตัวไม่ทันกับการที่ต้องเจอคนใหม่ คนมองหน้าเราลูกค้าทำหน้าไม่พอใจเลยทำให้ตัดสินใจออก คือพยายามเปลี่ยนแปลงตนเองแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ ในใจคิดไว้ถ้าเจอสถาณการ์ไหนคือคิดไว้หมดแล้วแต่พอถึงเวลาต้องทำจริงๆเผชิญจริง มันทำไม่ได้เลย จะด่าใครยังเสียงสั่นร้องไห้เอง       ไม่ชอบอาการแบบนี้เลยอยากมีความมั่นใจแบบคนอื่นเขาบ้าง