“เงา”
ชาติภพสลับซับซ้อน
อาวรณ์อาลัยอันใดเล่า
ยื่นมือออกมาหมายคว้าเงา
พบความว่างเปล่าเพียงเท่านั้น

โลภโกรธหลงยึดติดอวิชชา
ล้วนมายาปรุงฉาบเป็นภาพฝัน
ใจกายตนร้อยเกี่ยวหนึ่งเดียวกัน
สองมือยิ่งถือมั่นยิ่งหม่นมัว

อยากได้ อยากดี อยากมีเป็น
ตาเห็น นิ้วชี้ใครดีชั่ว
แต่กลับมิมองใจของตัว
หวาดกลัว จนไม่เห็นตามเป็นจริง

สัจจะหนึ่งสายลมหายใจ
เคลื่อนไหลเข้าออกบอกทุกสิ่ง
ข้ามพ้นภาวะห่วงประวิง
แน่วนิ่งสว่างอยู่อย่างนั้น

ชาติภพสลับซับซ้อน
อาวรณ์อาลัยสิ่งใดนั่น
ละ ลด ปลด วาง อย่างไรกัน
เมื่อถึงวันสุดท้าย..ไปโดยเดียว

เขียน: รินศรัทธา กาญจนวตี