เรามีอาการหัวใจเต้นแรงเมื่อต้นปีที่แล้วค่ะ(น่าจะถ้าเราจำไม่ผิด) คือแรกๆเราก็ปล่อยไป คิดว่าเดี๋ยวมันก็หาย แต่สรุปไม่หาย คือก็ต้องไป รบ.ในอำเภอ ตรวจ วัดอะไรต่างๆ คุณหมอก็บอกนะคะว่าเต้นแรงอยู่บ้าง(พอไปรบ.แล้วอาการมันเริ่มเบา เหมือนจะเป็นปกติเลย) แต่เขาถามเรามาว่า เครียดอะไรหรือเปล่า...? เราก็เอ่ออออ.. ก็มีเครียดเรื่องส่งงานก่อนจะจบน่ะค่ะ แล้วก็เรื่องอื่นๆ สรุปคุณหมอไม่ได้ให้ยา แต่ให้มาฟังผลตรวจเลือด ไทรอยด์ อะไรพวกนี้ พอถึงวันนัด เราก็ไปเอาผลตรวจและพบคุณหมอคนเดิม ทุกอย่างในร่างกายเราปกติ พอตรวจหัวใจด้วยเครื่อง(อะไรซักอย่างที่เอามาแปะๆ ที่หน้าอกเยอะๆน่ะค่ะ ตอนนั้นก็อายคุณพยาบาลเหมือนกัน เพราะเขาให้ถอดข้างบนให้หมดเลย ///) ผลก็ปกติ ไม่ได้เป็นไร จากนั้นมันก็หายๆไป (ตาเราเขาเป็นโรคหัวใจค่ะ เราก็แอบคิดว่าจะเป็นเหมือนกัน)
จนมาล่าสุดค่ะ ช่วง 4 วันก่อนนี้ เราเริ่มมีอาการอีก มันปวดๆ อ่ะค่ะ ปวดมาก คืนแรกคิดว่าตัวเองจะขาดใจตายแล้ว หายใจไม่ค่อยออก เกร็งไปหมด เหงื่อท่วมตัวเลย แต่เราไม่ได้บอกคนในบ้าน เพราะคนที่บ้านมีแค่คนแก่2คนค่ะ เราโครตไม่อยากจะไปรบกวนอะไรในเวลานอนของพวกเขาเลย + ไม่อยากให้เขาเป็นห่วง สุดท้ายเราทำได้แค่ฝืนทนหลับตา โดยที่ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่า วันพรุ่งนี้จะมีอีกไหม? (อ้อ! ก่อนจะเป็นเรากินลาเต้มาค่ะ แก้วล่ะ18บาท ในเซเว่น ปกติเคยกินเมื่อตอนเด็ก นานมาแล้ว แต่เเก้วเล็กกว่า และเราก็กินแค่กาแฟปั่นไรพวกนี้ ไม่เคยกินหนักๆขนาดนี้เหมือนกัน)
พอเช้าวันรุ่งขึ้น เราก็ไปเรียนตามปกติค่ะ บ้านเราเป็นบ้านนอก ที่ต้องขึ้นรถไปเรียนในตัวเมือง แล้วเส้นทางถนนบ้านนอก มันก็จะหลุมจะบ่อตามสภาพ TT ตอนกระแทกทีนี่ใจแทบแตกละเอียดเลยทีเดียว ในความรู้สึกเรา อยากลงไปเดินมากกว่า ซึ่งเพื่อนก็บอกกับเรานะคะว่า อาจจะใจสั่นเพราะกาแฟไรงี้เปล่า เราก็เออ ออ ไปตามนั้น แต่สุดท้าย มันก็ไม่หายซักที
มันไม่ได้ปวดอย่างเดียวแล้วค่ะ มันเจ็บแปล็บๆ เน้นๆ พร้อมใจเต้นเร็วไปด้วย มันโครตทรมานเลย แต่เราก็ไม่ได้ไปหาหมออยู่ดีค่ะ เพราะไม่อยากรบกวนคนในบ้านอีกจริงๆ(ยายป่วยอยู่ค่ะ) สรุปเราก็ต้องฝืนทนมาถึงตอนนี้ (วิทลัยเรา มีตรวจสุขภาพประจำปีนะคะ ผลตรวจอะไรเราก็ปกติดี) อาการจะเป็นตลอด อยู่ที่จะหนักหรือเบา หนักคือเต้นแทบทะลักออกมา คล้ายภูเขาไฟกำลังรอการปะทุ เบาหน่อยก็คือเหมือนจะปกติแต่หน่วงๆในใจ แต่ว่าใช้ชีวิตได้ตามปกตินะคะ พยายามชินกับมันแล้ว เผลอๆตอนปวดทรมานอยู่ เรายังหัวเราะกับเพื่อนได้ 😂
ทีนี้มันมีจุดสำคัญตรงนี้ค่ะ เราไปเจอโรคที่เรียกว่า "แพนิค" มา ไปอ่านดูอาการก็เออแบบเเทบทุกข้อเลยนี่หว่า แล้วเรายังคิดว่าเราป่วยทางจิตค่ะ คือเราเป็นคนแบบนี้
-เรามักจะนอนดึกเสมอ เพราะเล่นเกมมือถือดึก (พักผ่อนน้อยค่ะ ต้องตื่นแต่เช้าไปเรียน)
-เราชอบเรื่องผี ชอบฟังมากๆ (ช่องพระเจอผีนี้ช่องโปรดแหละค่ะ) อันนี้ไม่น่าเกี่ยว555 แต่กลัวผีนะคะ
-เราตกใจง่ายมาก แค่เห็นเสื้อแขวนอยู่เรายังสะดุ้ง เหมือนใจหายวูบ เห็นคนเดินสวนก็ตกใจ
-เราชอบวาดรูปอะไรที่ชาวบ้านเขาไม่ค่อยทำ(เราสายศิลปกรรมค่ะ) เช่น อาจารย์ในวิชา สั่งให้วาดภาพ ที่แสดงออกถึงความรู้สึก อย่างเพื่อนเราวาด คนเดินจับมือกัน บนรางรถไปที่มีต้นหญ้าขจีรายล้อม แสงแดดอ่อนๆ สวยงาม (ไม่ได้มีรถไฟวิ่งมาทับแต่อย่างใดนะคะ55) แต่เราวาด(สเก็ตไว้นอกแผ่นงานก่อน กลัวทำพัง)ทหารญี่ปุ่นที่ผูกคอตายค่ะ อารมณ์คือ เพื่อนที่สู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกัน ถ้าฝ่ายนึงตาย ขัยชนะที่ได้มาก็ไร้ประโยชน์ ไม่สิ.... ชีวิตที่รอดมาก็ไม่เหลืออะไรอยู่ดี แต่สุดท้ายเราเปลี่ยนไปวาดภาพสีน้ำค่ะ เป็นภาพสีฟ้าเขียว (พอจะนึกออกกันมั้ยคะ?)ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีดำ ทึบไปหมด แล้วมีอยู่ต้นนึง ที่มีเด็กผู้หญิงผูกคออยู่ตรงนั้น โดยมีเถาวัลย์แหลมพันขาเธอเอาไว้...... โดยเราให้คำบรรยายภาพว่า "ภาพในหัวใจของฉัน" คนปกติ เขาจะวาดกันนี้กันรึเปล่าคะ? แล้วก็.. เคยวาดภาพตัวเองโดนรถทับตายหัวขาด แต่ยังฉีกยิ้ม? มีแมวดำอยู่บนรถ พร้อมไดอารี่ ที่กระจัดกระจายปลิวว่อน เขียนเกี่ยวกับชีวิตเศร้าๆและอยากตายของตัวเอง ทั้งยังมีคนมามุมดูศพ พร้อมแสยะยิ้มอีก นี่เราก็คิดอยู่นะว่าเราวาดอะไรออกไป.....
หลังๆก็เริ่มวาดอะไรสดใสขึ้นค่ะ แต่ก็ยังมีตัวละครที่เราสร้างออกแนว มืดมนอยู่ เป็นโรคซึมเศร้าไรงี้
เราเคยวาดรูปเราที่เหมือนรูปงานศพอ่ะค่ะ แล้วเขียนคำว่า "เธอจะมาร้องไห้ ในตอนที่ฉันตายทำไม ในเมื่อตอนที่ฉันมีชีวิตอยู่ เธอยังไม่เคยยิ้มให้ฉันบ้างเลย"
-เราขอบเขียนนิยายค่ะ บาทีก็คิดว่า เราคิดไปเองทั้งหมด เอาชีวิตไปเขียนเป็นนิยาย ไรงี้ ฮาาาา 😂😂 แต่ก็ชอบบรรยายเรื่องราวเศร้าๆ
-เรากลัวกลางคืน และเริ่มกลัวเวลาอยู่คนเดียว มันรู้สึกเศร้าๆยังไงไม่รู้
-เคยรู้สึกหมดอะไรตายอยากกับชีวิต แค่นอนเฉยๆเรายังโครตเหนื่อย (แต่เราไม่ทำร้ายตัวเองนะคะ)
-เคยโดนเพื่อนผู้ชาย(เพื่อนเก่า)แกล้ง เลยเอาปากกาแทง บางทีก็เอามีดกับกรรไกรไล่แทงค่ะ บ้าสุดคือเอาไม้กาดทางมะพร้าวไล่หวด (โตมาหน่อยรู้จักควบคุมตัวเองค่ะ) เพื่อนแกล้งแรงจริงนะคะ ต่อยเราจนช้ำ แล้วผู้ชายหลายคนรุมด้วยไง แต่เราไม่ได้บอบบางนะคะ ออกจะอวบๆ แต่ไม่ถึงอ้วน ปล.เราเป็นคนโมโหง่ายค่ะ
-คิดนอกกรอบบ่อยค่ะ
-เหมือนจะมีปมกับครอบครัวมาตอนเด็ก ไม่ใช่บ้านแตกสาแหรกขาดนะคะ ทุกคนอยู่ดี แต่เราเคยถูกยายลากเราไปอาบน้ำอ่ะค่ะ ลากจนนิ้วโป้งเท้าฉีก ตอนนั้นเราโครตกลัว (ตอนนั้นเราก็คงดื้ออะนะคะ555)
และเรามันจะเป็นคนที่ถูกตีถูกด่าเสมอ (มีพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ เคยอยู่ด้วยกันตอนเด็ก แต่เขาแทบไม่เคยด่าไม่เคยตีพี่เลย)เราโดนด่าแรงมาก กระห**** , ช้าง*****,ดอก🌻 บลาๆ
บางทีเราก็เอาความเจ็บปวดทั้งหมดมาคิดตอกย้ำตัวเอง เคยทะเลาะกับยายแล้วไม่ยอมเข้าบ้าน เอาไม้ขัดหม้อฟาดตัวเองอย่างจัง ซึ่งเราไม่ได้โทษว่ายายผิด ที่เขาทำอาจเป็นเพราะเราทำตัวไม่ดีสำหรับเขา
"รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี" ^^
-เราไม่ใช่ผู้หญิงเที่ยวค่ะ (มีอยู่ตอนวัยกำลังโตปีนึง ชอบไทขี่รถเที่ยวกับเพื่อนค่ะ แต่ไม่ได้ไปฮิ้วๆผู้ชายค่ะ) ปกติวันหยุดปิดเทอมหรือปิดเสาร์-อาทิตย์ แม้กระทั่ง เทศกาลต่างๆ ส่วนใหญ่จะนอนอยู่บ้านค่ะ
-เราไม่ชอบอะไรที่เสียงดัง มันรู้สึกน่ารำคาญสุด ๆ
-เคยมีความคิดอยากจะยกขวดน้ำปลาที่เป็นแก้ว ฟาดหัวคน หรือเอากรรไกรตัดปากแล้วเอาเข็มเย็บ
(อันนี้พูดจริงค่ะ แต่ไม่เคยทำ และไม่คิดจะทำจริงๆ)
-เราเป็นไบ แต่เหมือนจะมาชอบผู้ชายอย่างเดียวแล้ว แต่ไม่ได้อยากได้ฐานะภรรยา คือเราอยากเป็นสามีมากกว่า อะไรประมาณนี้555 พวกเกย์นี่เราโครตชอบค่ะ (เพราะเราเป็นสาววาย) เราผิดปกติทางเพศไหมคะเนี่ย?
เราไม่สูบบุหรี สารเสพติดใดๆทั้งสิ้นนะคะ
ขอโทษที่พิมพ์อะไรยาวเยอะแยะนะคะ อย่าว่าเราเลย เราแค่สงสัยจริงๆ ว่าสรุปแล้ว เราเป็นโรคหัวใจ? แพนิค? หรือโรคจิตโรคประสาทอะไร?
หรือเราควรหาโอกาสไปพบแพทย์ดีคะ?
โรคหัวใจ หรือโรคอะไรกันแน่?
จนมาล่าสุดค่ะ ช่วง 4 วันก่อนนี้ เราเริ่มมีอาการอีก มันปวดๆ อ่ะค่ะ ปวดมาก คืนแรกคิดว่าตัวเองจะขาดใจตายแล้ว หายใจไม่ค่อยออก เกร็งไปหมด เหงื่อท่วมตัวเลย แต่เราไม่ได้บอกคนในบ้าน เพราะคนที่บ้านมีแค่คนแก่2คนค่ะ เราโครตไม่อยากจะไปรบกวนอะไรในเวลานอนของพวกเขาเลย + ไม่อยากให้เขาเป็นห่วง สุดท้ายเราทำได้แค่ฝืนทนหลับตา โดยที่ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่า วันพรุ่งนี้จะมีอีกไหม? (อ้อ! ก่อนจะเป็นเรากินลาเต้มาค่ะ แก้วล่ะ18บาท ในเซเว่น ปกติเคยกินเมื่อตอนเด็ก นานมาแล้ว แต่เเก้วเล็กกว่า และเราก็กินแค่กาแฟปั่นไรพวกนี้ ไม่เคยกินหนักๆขนาดนี้เหมือนกัน)
พอเช้าวันรุ่งขึ้น เราก็ไปเรียนตามปกติค่ะ บ้านเราเป็นบ้านนอก ที่ต้องขึ้นรถไปเรียนในตัวเมือง แล้วเส้นทางถนนบ้านนอก มันก็จะหลุมจะบ่อตามสภาพ TT ตอนกระแทกทีนี่ใจแทบแตกละเอียดเลยทีเดียว ในความรู้สึกเรา อยากลงไปเดินมากกว่า ซึ่งเพื่อนก็บอกกับเรานะคะว่า อาจจะใจสั่นเพราะกาแฟไรงี้เปล่า เราก็เออ ออ ไปตามนั้น แต่สุดท้าย มันก็ไม่หายซักที
มันไม่ได้ปวดอย่างเดียวแล้วค่ะ มันเจ็บแปล็บๆ เน้นๆ พร้อมใจเต้นเร็วไปด้วย มันโครตทรมานเลย แต่เราก็ไม่ได้ไปหาหมออยู่ดีค่ะ เพราะไม่อยากรบกวนคนในบ้านอีกจริงๆ(ยายป่วยอยู่ค่ะ) สรุปเราก็ต้องฝืนทนมาถึงตอนนี้ (วิทลัยเรา มีตรวจสุขภาพประจำปีนะคะ ผลตรวจอะไรเราก็ปกติดี) อาการจะเป็นตลอด อยู่ที่จะหนักหรือเบา หนักคือเต้นแทบทะลักออกมา คล้ายภูเขาไฟกำลังรอการปะทุ เบาหน่อยก็คือเหมือนจะปกติแต่หน่วงๆในใจ แต่ว่าใช้ชีวิตได้ตามปกตินะคะ พยายามชินกับมันแล้ว เผลอๆตอนปวดทรมานอยู่ เรายังหัวเราะกับเพื่อนได้ 😂
ทีนี้มันมีจุดสำคัญตรงนี้ค่ะ เราไปเจอโรคที่เรียกว่า "แพนิค" มา ไปอ่านดูอาการก็เออแบบเเทบทุกข้อเลยนี่หว่า แล้วเรายังคิดว่าเราป่วยทางจิตค่ะ คือเราเป็นคนแบบนี้
-เรามักจะนอนดึกเสมอ เพราะเล่นเกมมือถือดึก (พักผ่อนน้อยค่ะ ต้องตื่นแต่เช้าไปเรียน)
-เราชอบเรื่องผี ชอบฟังมากๆ (ช่องพระเจอผีนี้ช่องโปรดแหละค่ะ) อันนี้ไม่น่าเกี่ยว555 แต่กลัวผีนะคะ
-เราตกใจง่ายมาก แค่เห็นเสื้อแขวนอยู่เรายังสะดุ้ง เหมือนใจหายวูบ เห็นคนเดินสวนก็ตกใจ
-เราชอบวาดรูปอะไรที่ชาวบ้านเขาไม่ค่อยทำ(เราสายศิลปกรรมค่ะ) เช่น อาจารย์ในวิชา สั่งให้วาดภาพ ที่แสดงออกถึงความรู้สึก อย่างเพื่อนเราวาด คนเดินจับมือกัน บนรางรถไปที่มีต้นหญ้าขจีรายล้อม แสงแดดอ่อนๆ สวยงาม (ไม่ได้มีรถไฟวิ่งมาทับแต่อย่างใดนะคะ55) แต่เราวาด(สเก็ตไว้นอกแผ่นงานก่อน กลัวทำพัง)ทหารญี่ปุ่นที่ผูกคอตายค่ะ อารมณ์คือ เพื่อนที่สู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกัน ถ้าฝ่ายนึงตาย ขัยชนะที่ได้มาก็ไร้ประโยชน์ ไม่สิ.... ชีวิตที่รอดมาก็ไม่เหลืออะไรอยู่ดี แต่สุดท้ายเราเปลี่ยนไปวาดภาพสีน้ำค่ะ เป็นภาพสีฟ้าเขียว (พอจะนึกออกกันมั้ยคะ?)ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีดำ ทึบไปหมด แล้วมีอยู่ต้นนึง ที่มีเด็กผู้หญิงผูกคออยู่ตรงนั้น โดยมีเถาวัลย์แหลมพันขาเธอเอาไว้...... โดยเราให้คำบรรยายภาพว่า "ภาพในหัวใจของฉัน" คนปกติ เขาจะวาดกันนี้กันรึเปล่าคะ? แล้วก็.. เคยวาดภาพตัวเองโดนรถทับตายหัวขาด แต่ยังฉีกยิ้ม? มีแมวดำอยู่บนรถ พร้อมไดอารี่ ที่กระจัดกระจายปลิวว่อน เขียนเกี่ยวกับชีวิตเศร้าๆและอยากตายของตัวเอง ทั้งยังมีคนมามุมดูศพ พร้อมแสยะยิ้มอีก นี่เราก็คิดอยู่นะว่าเราวาดอะไรออกไป.....
หลังๆก็เริ่มวาดอะไรสดใสขึ้นค่ะ แต่ก็ยังมีตัวละครที่เราสร้างออกแนว มืดมนอยู่ เป็นโรคซึมเศร้าไรงี้
เราเคยวาดรูปเราที่เหมือนรูปงานศพอ่ะค่ะ แล้วเขียนคำว่า "เธอจะมาร้องไห้ ในตอนที่ฉันตายทำไม ในเมื่อตอนที่ฉันมีชีวิตอยู่ เธอยังไม่เคยยิ้มให้ฉันบ้างเลย"
-เราขอบเขียนนิยายค่ะ บาทีก็คิดว่า เราคิดไปเองทั้งหมด เอาชีวิตไปเขียนเป็นนิยาย ไรงี้ ฮาาาา 😂😂 แต่ก็ชอบบรรยายเรื่องราวเศร้าๆ
-เรากลัวกลางคืน และเริ่มกลัวเวลาอยู่คนเดียว มันรู้สึกเศร้าๆยังไงไม่รู้
-เคยรู้สึกหมดอะไรตายอยากกับชีวิต แค่นอนเฉยๆเรายังโครตเหนื่อย (แต่เราไม่ทำร้ายตัวเองนะคะ)
-เคยโดนเพื่อนผู้ชาย(เพื่อนเก่า)แกล้ง เลยเอาปากกาแทง บางทีก็เอามีดกับกรรไกรไล่แทงค่ะ บ้าสุดคือเอาไม้กาดทางมะพร้าวไล่หวด (โตมาหน่อยรู้จักควบคุมตัวเองค่ะ) เพื่อนแกล้งแรงจริงนะคะ ต่อยเราจนช้ำ แล้วผู้ชายหลายคนรุมด้วยไง แต่เราไม่ได้บอบบางนะคะ ออกจะอวบๆ แต่ไม่ถึงอ้วน ปล.เราเป็นคนโมโหง่ายค่ะ
-คิดนอกกรอบบ่อยค่ะ
-เหมือนจะมีปมกับครอบครัวมาตอนเด็ก ไม่ใช่บ้านแตกสาแหรกขาดนะคะ ทุกคนอยู่ดี แต่เราเคยถูกยายลากเราไปอาบน้ำอ่ะค่ะ ลากจนนิ้วโป้งเท้าฉีก ตอนนั้นเราโครตกลัว (ตอนนั้นเราก็คงดื้ออะนะคะ555)
และเรามันจะเป็นคนที่ถูกตีถูกด่าเสมอ (มีพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ เคยอยู่ด้วยกันตอนเด็ก แต่เขาแทบไม่เคยด่าไม่เคยตีพี่เลย)เราโดนด่าแรงมาก กระห**** , ช้าง*****,ดอก🌻 บลาๆ
บางทีเราก็เอาความเจ็บปวดทั้งหมดมาคิดตอกย้ำตัวเอง เคยทะเลาะกับยายแล้วไม่ยอมเข้าบ้าน เอาไม้ขัดหม้อฟาดตัวเองอย่างจัง ซึ่งเราไม่ได้โทษว่ายายผิด ที่เขาทำอาจเป็นเพราะเราทำตัวไม่ดีสำหรับเขา
"รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี" ^^
-เราไม่ใช่ผู้หญิงเที่ยวค่ะ (มีอยู่ตอนวัยกำลังโตปีนึง ชอบไทขี่รถเที่ยวกับเพื่อนค่ะ แต่ไม่ได้ไปฮิ้วๆผู้ชายค่ะ) ปกติวันหยุดปิดเทอมหรือปิดเสาร์-อาทิตย์ แม้กระทั่ง เทศกาลต่างๆ ส่วนใหญ่จะนอนอยู่บ้านค่ะ
-เราไม่ชอบอะไรที่เสียงดัง มันรู้สึกน่ารำคาญสุด ๆ
-เคยมีความคิดอยากจะยกขวดน้ำปลาที่เป็นแก้ว ฟาดหัวคน หรือเอากรรไกรตัดปากแล้วเอาเข็มเย็บ
(อันนี้พูดจริงค่ะ แต่ไม่เคยทำ และไม่คิดจะทำจริงๆ)
-เราเป็นไบ แต่เหมือนจะมาชอบผู้ชายอย่างเดียวแล้ว แต่ไม่ได้อยากได้ฐานะภรรยา คือเราอยากเป็นสามีมากกว่า อะไรประมาณนี้555 พวกเกย์นี่เราโครตชอบค่ะ (เพราะเราเป็นสาววาย) เราผิดปกติทางเพศไหมคะเนี่ย?
เราไม่สูบบุหรี สารเสพติดใดๆทั้งสิ้นนะคะ
ขอโทษที่พิมพ์อะไรยาวเยอะแยะนะคะ อย่าว่าเราเลย เราแค่สงสัยจริงๆ ว่าสรุปแล้ว เราเป็นโรคหัวใจ? แพนิค? หรือโรคจิตโรคประสาทอะไร?
หรือเราควรหาโอกาสไปพบแพทย์ดีคะ?