เรื่องมีอยู่ว่า โดยส่วนตัวของผมนั้น อาจเป็นที่ผมเป็นขี้น้อยใจแต่ผมรักใครผมจริงจังมากๆ เหมือนขาดเขาไม่ได้ แต่ผู้หญิงที่เข้ามาเขาไม่คิดแบบผมสักคนเลย ผมเคยมีแฟนคนแรก ตอน ม.4 สุดท้ายก็ห่างกันไปเพราะเขามีแฟนอยู่แล้วแต่ไม่เคยบอกเรา
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ก็มีคนมาคุยมาชอบ แต่ผมก็ตัดบทไม่คุย ไม่ชอบ หลายคนก็เสียใจกับการกระทำของผมเช่นกัน จนมาถึง ชีวิตมหาลัย มันเหมือนบาปกรรมมีจริง ผมต้องเป็นฝ่ายที่เสียใจ ฝ่ายที่ทุ่มมากๆๆกลับโดนเทอยู่ตลอดมา จีบใครเขาก็ไม่สนใจ ไม่ให้โอกาสเรา รีบปฏิเสธอย่างเดียว ผมก็ใช้เวลาทำใจว่าจะไม่ยุ่งเรื่องแบบนี้อีกแล้ว แต่ก็ดันมีคนๆนึงเข้ามาในชีวิต เข้ามาทำดี ตีสนิท เหมือนมีใจให้ แต่สุดท้ายเขาก็ห่างหายไปอีกอยู่ดี มันเป็นอะไรครับ เป็นเพราะฐานะผมไม่ดี หรือนิสัยของผม หรือผมดีเกินไป  ผมโครตจะอึดอัด และเกลียดตัวเองมากๆๆๆ ที่ต้องเจอภาพซ้ำย้ำแผลเดิมแบบนี้ หลายคนถามทำไมผมไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่หรอกผมไม่อยากเสียใจและร้องไห้คนเดียว แต่ก้อดคิดไม่ได้หรอกใช่มั้ยครับ