แต่ละคนมีขอดีของตัวเองคืออะไรอะ? เราเป็นคนหนึ่งนะที่คิดว่าตัวเองไม่มีอะไรดีเลย มีแต่โดนดูถูก เรามีความสามารถในการเล่นดนตรีน่ะ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราได้จากความสามารถคือมีเพื่อนที่คอยให้กำลังใจเราแรกๆที่เราเล่นครูที่เขาคุมดูเเลเขาชื่นชมเรากับเพื่อนอีกคนนึ่งที่คอยให้กำลังใจเรามาตลอดเขาให้ความหวังมาก แต่ตั้งแต่หลังวันเกิดเราทุกอย่างเปลี่ยนไป คำชื่นชมจากครูไม่มี เขาเหมือนไม่เห็นค่าในตัวเราแล้วเราดูเเลเพื่อนของเราสอนสนับสนุกหรือเรียกง่ายๆคือ ลูกรักอะ เราเสียใจนะแต่เราก็ดีใจที่เพื่อนเราได้ประสบการณ์ดีๆเสมอ เรายินดีมาก แต่เรากลับโทษตัวเองที่เราโครตห่วยอะจนเราไม่รู้ว่าจะตั้งใจไปทำไมในเมื่อไม่มีใครเห็นค่าเราเราทุ่มเทมาตลอด จนเราทำให้ทั้งหมดมันแย่ไปหมดจากที่ได้รับคำชื่นชมกลับโดนตำหนิ แย่ไปหมดเพราะการประชดชีวิต เราไม่รู้ตั้งแต่หลังวันเกิดมีแต่เรื่องแย่ๆไปหมด มันเป็นเพราะอะไร เพื่อนสนิทเราก็เปลี่ยนไปจากเคยใส่ใจก็ไม่เหมือนเดิมจนตอนนี้เราต่างคนก็เกลียดกันตอนนี้เพื่อนสนิทกลุ่มนั้นตัดเพื่อนกับเราแล้ว บอกว่าเราแย่. เอาจิงก็เสียใจ ท้อมากไม่มีเพื่อนคบอะเอาง่ายๆ เราเคยถึงขีดจำจัดน่ะ จนเรากัดฟันสู้กับทุกสิ่งอะไหนๆมันก็พังล่ะจะกลัวอะไรอีก เราเลยยอมอยู่คนเดียวกินข้าวคนเดียวจนได้เจอกับเพื่อนกลุ่มใหม่ถึงเราจะมีเพื่อนกลุ่มเล็กๆทะเลาะกันทุกวันแต่กลุ่มนี้ไม่เคยทิ้งเราอะ ตอนนี้ก็เสียใจนะทุกวันต้องเจอสายตาความเกลียดจากกลุ่มเก่า กลุ่มเก่าเราคือเพื่อนห้องเดียวกับเราครึ่งห้องคือมันแย่มากนะ แต่สิ่งที่เราทำเราว่ามันก็ดีนะเราเริ่มไม่แคร์กับคำดูถูกแล้วอะ เราทำทุกอย่างที่คิดว่าเราจะชนะ เเล้วเราก็ทำได้ คะแนนสอบเราทำได้ดีกว่าเดิมจากที่กลุ่มนั้น พาเราเกเรอะจนตอนนี้เราทำคะแนนได้เพราะคำดูถูกนี้แหละ เราได้รู้ว่า ถ้าวันนั้นที่พวกเขาด่าเราแล้วเราไม่ยอมมันอาจจะเกิดผลเสียทะเลาะอาจมีเรื่องกันได้ เรามีสติมากขึ้นนะที่เรายอมฟังๆๆๆ ฟังแล้วจำเดินโดยไม่สนคำดูถูก จนเราสามารถเอาชนะด้วยการทำตนเองให้ดีก่อนเพราะเราไม่สามารถไปห้ามความคิดได้หรอกว่าใครจะต้องชอบเราแต่เราควรทำตัวให้ดีก่อนว่าคนอื่น กว่าจะผ่านมาได้ก็แย่เหมือนกันนะ นี้คือประสบการณ์ ม.1 ปีแรกและเพื่อนใหม่ คนเราก็นะรู้หน้าไม่รู้ใจ ..