เป็นคุณป้าของเราซึ่งเป็นสาวโสด อยู่คนเดียวในบ้านต่างจังหวัด
แบบห่างไกล ไม่มีแม้แต่รถประจำทางเข้าตัวหมู่บ้าน
ทางน้องๆ ได้ชวนมาอยู่ด้วย แต่ไม่สามารถอยู่บ้านไหนได้เลย
ด้วยปัจจัยของตัวเอง คือไม่มีความสุขในบ้านของคนอื่น
(ทางน้องๆไม่มี ปห. ลูกหลานโตหมดแล้ว ยินดีให้ไปอยู่ด้วย)
ป้าก็ยืนยันกลับไปอยู่บ้านตัวเอง แต่มี ปห.คิดน้อยใจ โกรธเคืองน้องๆและลูกหลาน
โดยบ่นผ่านน้องที่สนิทที่สุด (ซึ่งแกก็ไม่ยอมไปอยู่กับเขาถึงแม้จะสนิทเพราะไปอยู่ก็มีเรื่องให้โกรธ/น้อยใจ)
คือยายมีลูกเกือบ 10 แต่เป็น ผู้หญิง 3 คนจึงสนิทกันมากที่สุด มี ป้า แม่ และน้า

โกรธแม่เรา-เวลาป่วย เรียกให้ไปอยู่ด้วย แม่เราก็ไม่ว่าง
คือแม่เราก็แก่แล้วเขามีโปรแกรมเที่ยวคลายเหงาตลอดปี
ถ้าเรียกปุบปับ ก็ไปไม่ได้ เพราะขับรถเองก็ไม่ได้
ทีนี้โกรธยาวเลย เรื่องอะไรที่เคยเคืองๆเอามาพูดใหม่
ซึ่งในความคิดพวกเรา ทำไมไม่มาอยู่ด้วยกันเวลาป่วยจะได้สะดวก มีทุกอย่างพร้อมทั้งคนทั้งรถ รพ.ก็ใกล้
แกก็เลยจ้างรถไปหาหมอ พอหมอถามหาญาติ แกก็เสียใจว่าแกไม่มีญาติเลย

โกรธเรา- บอกว่าเราไม่สนใจไถ่ถาม คือในความคิดเรา เราก็ถามเยอะแล้วนะ
เคยพาเที่ยว ตจว.ด้วย 2-3 ครั้ง กลับมาบ่นลับหลังว่าเราไม่เต็มใจเพราะเราไม่พูดไม่ทัก
คืองงสุดๆ เราเป็นคนพาไปเองเนี่ยนะ
แล้วอีกอย่างเราลูกเล็กด้วย แค่ดูแลลูกก็ไม่ได้ทำอะไรแล้ว
แต่เราคิดว่าเขาน่าจะมีความสุขที่ได้เที่ยวกับหลานเล็กๆไง

โกรธพี่ชายเรา-พี่ชายเราไปเยี่ยมบ่อย เพราะเป็นทางผ่าน
แต่พี่เป็นคนชอบของเก่า ก็เลยเดินไปจับๆพวกโอ่งไหตู้เก่าๆโม่หินใหญ่ๆ
บางอันก็พูดขอเลย เพราะคิดว่าแกเลี้ยงพวกเรามาแต่เกิดก็ถือว่าสนิทกันมากไง
แต่ปรากฏว่า แกแก่มากจนหวงของไปหมด แกก็ไม่พอใจ

สรุปว่าแกโกรธเราทั้งบ้าน
ตอนนี้เลยกำลังสงสัยว่า จะต้องตายจากกันทั้งๆที่แกโกรธเกลียดบ้านเราแบบนี้ใช่มั้ยเนี่ย
โดยที่ทุกอย่างไม่มีมูลความจริงเลยสักนิด